Ο πολιτικός βίος
για τον Αριστοτέλη
Εν ολίγοις απέκλειε όσους ακούσια ή εκούσια για ολόκληρη την ζωή τους ή προσωρινά είχαν χάσει την ελευθερία των κινήσεων και των δραστηριοτήτων τους. Οι υπόλοιποι τρεις τρόποι ζωής έχουν κοινό ότι αφορά το “ ωραίον” δηλαδή αφορούν πράγματα που δεν είναι αναγκαία, ούτε απλώς χρήσιμα΅
είναι η ζωή των σωματικών απολαύσεων, όπου το ωραίον αναλώνεται αμέσως:
είναι η ζωή η οποία αφιερώνεται στα ζητήματα της ΠΟΛΕΩΣ όπου η υπεροχή γεννά ωραίες πράξεις΅
και η ζωή του φιλοσόφου η οποία αφιερώνεται στην έρευνα και την ενατένιση των αιωνίων πραγμάτων, που η αδιάφθορη ομορφιά τους δεν είναι δυνατό, ούτε να γεννηθεί με την παραγωγική παρέμβαση του ανθρώπου, ούτε να μεταβληθεί με την κατανάλωση της από αυτόν.
Η κύρια διαφορά ανάμεσα στην Αριστοτελική και την μετέπειτα μεσαιωνική χρήση του όρου είναι ότι ο ΠΟΛΙΤΙΚΌΣ ΒΊΟΣ σήμαινε σαφώς μόνο την σφαίρα των ανθρωπίνων υποθέσεων τονίζοντας την ΠΡΑΞΗ που χρειαζόταν για να εγκαθιδρύσει και να διατηρήσει αυτό τον πολιτικό βίο.
Ούτε ο μόχθος, ούτε η εργασία θεωρούνταν πως έχουν αρκετή αξιοπρέπεια ούτε συνιστούν έναν πλήρη ΒΙΟΝ ούτε ένα αυθεντικό τρόπο ζωής΅ αφού υπηρετούσαν και παρήγαγαν το αναγκαίο και το ωφέλιμο, δεν μπορούσαν να είναι ελεύθερες διαδικασίες, ανεξάρτητες από τις ανθρώπινες ανάγκες και χρειές
Το ότι ο πολιτικός τρόπο ζωής ξέφευγε από αυτή την ετυμηγορία οφείλεται στην ελληνική αντίληψη της ζωής της ΠΟΛΕΩΣ η οποία σήμαινε για αυτούς μια πολύ εξαιρετική και ελεύθερα επιλεγμένη μορφή πολιτικής οργάνωσης και κατά κάποιον τρόπο, απλώς κάποια μορφή πράξης αναγκαία για να κρατάει τους ανθρώπους ενωμένους σε μια εύτακτη συμβίωση.
Όχι πως οι Έλληνες η ο Αριστοτέλης αγνοούσαν το γεγονός ότι η ανθρώπινη ζωή απαιτεί πάντα κάποια μορφή πολιτικής οργάνωσης και ότι η εξουσία πάνω σε υπηκόους μπορεί να συγκροτεί ένα ξεχωριστό τρόπο ζωής΅
αλλά ο τρόπος ζωής του δυνάστη όντος “καθαρή” ανάγκη δεν μπορούσε να θεωρηθεί ελεύθερος και δεν είχε σχέση με τον ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΙΟ
πηγή: Χάννα Άρεντ Η ανθρώπινη κατάσταση
Σχόλια