Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Η κατανόηση του ρόλου της τηλεόρασης στη σύγχρονη κοινωνία είναι μια διαδικασία ιδιαίτερα περίπλοκη και γι΄ αυτό είναι δύσκολο να δοθούν σαφείς απαντήσεις. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που ένα μέσο υπερτερεί έναντι των άλλων στην ιστορία της μαζικής επικοινωνίας, διότι η παρουσία του δημιουργεί έντονα αντικρουόμενες απόψεις γύρω από τη φύση του, το σκοπό και τις επιδράσεις του στο κοινωνικό σύνολο1. Πάντως, αδιαμφισβήτητο γεγονός αποτελεί ότι η τηλεόραση αρέσει στους ανθρώπους και η παρακολούθησή της τους προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα. Σύμφωνα με τη Μυρτώ Ρήγου «η τηλεόραση αρέσει διότι είναι ζωή και η ζωή είναι ψευδαίσθηση με όλο το αρνητικό και το θετικό φορτίο αυτής της λέξης, τόσο από την κριτική ματιά όσο και από τη ματιά που γοητεύει»2. Η τηλεόραση είναι γνωστή για την επιμορφωτική, ενημερωτική, παιδαγωγική και ψυχαγωγική λειτουργία που επιτελεί. Εκτός όμως από αυτές, επιτελεί και μια κοινωνική λειτουργία αφού καθημερινή πρακτική των περισσότερων ανθρώπων αποτελεί η συζή...

Η Βάπτιση είναι ένα από τα σημαντικότερα μυστήρια της Χριστιανικής Εκκλησίας που είναι γενικότερα γνωστή ως μια ιεροτελεστία μύησης. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι προήλθε από το βάπτισμα του Ιησού από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ένα γεγονός του οποίου η πρώτη καταγραφή βρίσκεται στην Καινή Διαθήκη έχοντας πλούσια απεικόνιση στη Χριστιανική τέχνη. Αλλά το τελετουργικό πλύσιμο ή βύθιση στο νερό ήταν ήδη μια αρχαία και ευρέως διαδεδομένη πρακτική, πολύ πριν από εκείνη την εποχή, με ποικίλους συμβολισμούς. Για να κατανοήσουμε την πλήρη σημασία της χριστιανικής βάπτισης, είναι απαραίτητο πρώτα να εκτιμήσουμε τους πολλαπλούς συμβολικούς ρόλους του νερού στη θρησκεία. Από τον S.G.F. Brandon Ο Samuel George Frederick Brandon (1907-1971) ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Leeds. Από το 1951, ήταν Καθηγητής Συγκριτικής Θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Χειροτονήθηκε το 1932 μετά από εκπαίδευση σε Αγγλικανική Mirfield, και στη συνέχεια έκανε επτά χρό...

Είναι ο χρήστης ένας μαζοχιστής;. Αυτό που θα λέγαμε καθαρά και ξεκάθαρα, είναι πως η σχέση με την Ηρωίνη, είναι μια σαδομαζοχιστική σχέση. Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρεία, η εξαρτήση από την ηρωίνη, μοιάζει να ακινητοποιεί το σώμα μέσα σε μια θεραπεία πόνου που οδηγεί σε ένα ναρκισιστικό δίπλωμα του χρήστη στον εαυτό του. Με αυτό τον τρόπο ο χρήστης καθορίζει και ρυθμίζει ο ίδιος την κατεύθυνση της Λίμπιντο προσπαθώντας να εξουδετερώσει προσωρινά τον ψυχικό πόνο και τις τάσεις μελαγχολίας. Τον κάνει να νιώθει ανεξάρτητος, του δίνει την εντύπωση ότι δεν εξαρτάται από κανένα, αλλά “ Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε εθιστικής διαδικασίας είναι ότι η προσπάθεια του ατόμου να αποκτήσει την εξουσία και τον έλεγχο του εαυτού του με την χρήση κάποιου εξωτερικού μέσου, καθιστά στο τέλος το άτομο ανίσχυρο και εξαρτημένο” . Η χρήση είναι μια σχέση ηδονικής υποταγής, μια σεξουαλική πράξη παθητικότητας. Σε αυτή την πράξη ο χρήστης, όπως ο Φρόιντ είπε πάρ...

1.1 Είδη Κοινωνικής Επιρροής H μελέτη της κοινωνικής επιρροής συμπίπτει με την ίδια την κοινωνική ψυχολογία, αφού ολόκληρος ο κλάδος ασχολείται με την επίδραση που έχουν οι κοινωνικοί παράγοντες στη συμπεριφορά. Συνήθως, όμως, η έννοια της κοινωνικής επιρροής έχει πιο περιορισμένη σημασία, αφού αναφέρεται στην αλλαγή στις κρίσεις, στις απόψεις και τις στάσεις ενός ατόμου λόγω της επαφής του με τις απόψεις άλλων ατόμων (de Montmollin, 1977). Όπως λοιπόν, εξηγεί ο Παπαστάμου (1989α), η κοινωνική επιρροή: «...συνίσταται στην αλλαγή των κοινωνικών στάσεων, απόψεων, αντιλήψεων ή αναπαραστάσεων ενός ατόμου ή μίας ομάδας από τις κοινωνικές στάσεις, απόψεις, αντιλήψεις ή αναπαραστάσεις ενός άλλου ατόμου ή μίας άλλης ομάδας. Με άλλα λόγια, τα φαινόμενα επιρροής αφορούν τις διαδικασίες με τις οποίες τα άτομα και οι ομάδες δημιουργούν, διατηρούν, διαδίδουν και αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και δράσης τους, κατά τη διάρκεια άμεσων ή συμβολικών κοινωνικών αλληλεπιδράσεων» (σελ. 13). Υπάρχουν ...

  Ένα κείμενο του Μάνου Χατζηδάκι  Είχε δημοσιευθεί το 1993 στην Ελευθεροτυπία  με αφορμή μια εκδήλωση κόντρα στο νεοοναζισμό.  Το κείμενο είναι τόσο διαχρονικό και επίκαιρο  που αξίζει να το διαβάσετε.   "Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του. Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τ...

Αφιερωμένο  στα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ακόμα Δεν υπάρχουν ήχοι, δεν υπάρχουν .  Το βρέφος ακουμπάει στο μαξιλαράκι  που το πικραμένο πρόσωπο κουβάλησε  από τα μακρινά ιστορικά του τοπία  και το άφησε  κάτω από το ασχημάτιστο κεφαλάκι.  Από πάνω το έρεβος των αρπαχτικών ψυχών,  των διψασμένων από αγάπη χειλιών  που προσπαθούν να ρουφήξουν την τρυφερή σάρκα  πριν ακόμα προλάβει να σχηματιστεί.  Προσπαθούν να τις αποσπάσουν κομμάτια  και να τα καταπιούν σαν φάρμακο  ενάντια στην αδιέξοδη ζωή τους.  Τρέφονται από αυτό  από την πρώτη του στιγμή  μέχρι την τελευταία τους.   πίνακας Mariano Fortuny Marsal

Ποιοι είναι πιο επικίνδυνοι; -Πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που παρουσιάζονται σαν ακίνδυνοι. -Οι πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που προσπαθούν να φανούν ακίνδυνοι μιλώντας για τους κινδύνους που παραμονεύουν. -Οι πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που δημιουργούν τον κίνδυνο και μιλάνε για αυτόν σαν να τον δημιούργησαν οι άλλοι. -Οι πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που θέλουν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο που λένε ότι οι άλλοι δημιούργησαν, χωρίς να βλέπουν τον κίνδυνο που δημιουργούν αυτοί. -Οι πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που μιλάνε συνέχεια για το κίνδυνο που δημιούργησαν οι άλλοι, προσπαθώντας να κρύψουν τον κίνδυνο που δημιουργούν αυτοί. -Οι πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που αναπαράγουν το κίνδυνο με σκοπό να τον αποτρέψουν. -Οι πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που μιλάνε για την επικινδυνότητα της αλλαγής ξεχνώντας την επικινδυνότητα της σταθερότητας. Για τον κίνδυνο -Η προσπάθεια από τους πιο επικίνδυνους, της αποτροπής του κινδύνου δημιουργε...