Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

    Εισαγωγή      Ο βαθμός ικανότητας των παιδιών να αφομοιώνουν τα ήθη και τα έθιμα του τόπου τους, καθώς και η απόκτηση δεξιοτήτων και συμπεριφορών διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους και την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία. Μερικούς αιώνες πριν, όλα αυτά επιτυγχάνονταν μέσα από σκληρές και επώδυνες διαδικασίες. Σήμερα το ρόλο αυτό καλούνται να διαμορφώσουν άλλοι, ηπιότεροι κοινωνικοποιητικοί παράγοντες, ανάμεσά τους, και στο υψηλότερο βάθρο, η τηλεόραση. Η τηλεόραση, δηλαδή, έχει τις ίδιες δυνατότητες που διαθέτει και η οικογένεια στο να διαμορφώνει πρότυπα και στάσεις ζωής στα νεότερα μέλη της. Για παράδειγμα, τα παιδιά μαθαίνουν από την τηλεόραση πώς πρέπει να γίνονται αρεστά στην παρέα τους, πώς θα ντύνονται σύμφωνα με τη μόδα, πώς θα συμπεριφέρονται προς τους συνομηλίκους τους κ.ά. (Κούρτη, 2004:117).      Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότ...

Η ζωή του χρήστη είναι ένα κουβάρι μπερδεμένα συναισθήματα, φόβου, αγωνίας, ανασφάλειας. Μια ζωή χωρίς στόχο, χωρίς μέλλον και παρελθόν, μια ζωή τρομοκρατημένη, αρπαγμένη απεγνωσμένα από το μαστάρι του εφιάλτη, που εκτός από την εφορία και την ευτυχία της νάρκωσης κουβαλάει και την « Στέρηση ». Ίσως η στέρηση είναι πιο σημαντική από την εφορία της ηρωίνης. Η στέρηση είναι αυτή που πολύ γρήγορα κανονίζει το παιχνίδι και όχι η εφορία. Η στέρηση είναι αυτή που κάνει τον χρήστη να ψάχνει την ουσία και όχι η εφορία. Παρ΄ όλα αυτά, η στέρηση είναι πάντα κρυμμένη. Κανείς δεν σκέπτεται την στέρηση, αλλά όλοι σκέφτονται την εφορία. Δηλαδή όχι την αιτία, αλλά το αποτέλεσμα. Όλη του η ενέργεια του χρήστη, καταναλώνεται στην αποφυγή της στέρησης από την ουσία.    Θα λέγαμε πως η χρήση φανερώνει την άρνηση κάθε είδους κοινωνικής δραστηριότητας. Όλη η δραστηριότητα του ατόμου καταναλώνεται, στην κτήση της ικανοποίησης που δεν έρχεται ποτέ. Στην ουσία ο περισσότερος χρόνος δεν...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΤΖΟΥΝΤΙΘ ΜΠΑΤΛΕΡ: Το «αρσενικό» και το «θηλυκό» δεν είναι παρά κοινωνικές κατασκευές; Η Τζούντιθ Μπάτλερ, το σύμβολο των μελετών για το φύλο, μιλάει για την «υγιή» σχέση της με τον Φρόιντ, για τον απάνθρωπο χαρακτήρα των κατηγοριοποιήσεων και για το λόγο που παρόλα αυτά χρειαζόμαστε τις νόρμες. Σε μια συνέντευξη στην Αν-Κατρίν Σιμόν για την «Die Presse» (6.5.2014). Η νονά μου, μια αξιοθαύμαστη γυναίκα, μου χάρισε ένα βιβλίο σας όταν τελείωσα το λύκειο -ή μήπως δεν θα έπρεπε χωρίς σκέψη να λέω τη λέξη «γυναίκα»; Φυσικά και πρέπει. Η κριτική στις έμφυλες κατηγοριοποιήσεις, δεν πρέπει να ακρωτηριάζει την ομιλία μας. Κι εγώ τη χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, πρέπει να την χρησιμοποιούμε, μερικές φορές την προτιμούμε και για πολιτικούς λόγους. Το βιβλίο σας «Αναταραχή φύλου» σας έκανε διάσημη στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Υποστηρίξατε σε αυτό ότι το αρσενικό και το θηλυκό είναι κοινωνικές κατασκευές, η ίδια η έννοια του δήθεν «φυσικού» φύλου πρ...

Οι ζωές των άλλων που ανασαίνουν μέσα μας, επιβεβαιώνουν την παρουσία τους προσπαθώντας να καθοδηγήσουν την δική μας ζωή, σαν να είναι δική τους. Σαν να τους ανήκει! Προσπαθούν να καθορίσουν την εξέλιξή μας, εγκλωβίζοντας μας στα δικά τους μονοπάτια, τα οποία μας οδηγούν στο αδιέξοδο που οδηγήθηκαν και αυτές.  Πολλές φορές τις ακούμε μέσα μας, να φωνάζουν, να δίνουν κατευθύνσεις και καταφεύγουμε σε φάρμακα για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον φόβο και την ενοχή. Εκτός όμως από τις φωνές τους, που δεν μας αφήνουν σε ησυχία, κάνουν και ολόκληρες νοητικές διαδικασίες απόδοσης νοήματος για αυτό που βιώνουμε.  Νοήματα που ανήκουν σε αυτές και με τα οποία ντύνουν την πραγματικότητα και εμάς τους ίδιους, αποδίδοντας μας κοινωνικές θέσεις και ρόλους που τόσο απεχθανόμαστε σαν ξένους, αλλά που τόσο πολύ αγαπάμε σαν να είναι δικοί μας . Κερεντζής Λάμπρος πίνακας: Magritte, Intermission, 1928

Ο Άλλος δεν είναι μόνον μια μονοσήμαντη πραγματικότητα, δεν έχει δηλαδή μονοδιάστατο χαρακτήρα ως συνθήκη ύπαρξης. Γι’ αυτούς που ερευνούν την Αλήθεια χωρίς προκαταλήψεις και σύνδρομα, ο Άλλος μπορεί να είναι αναγκαία για την επιβίωση, βιολογική επιλογή π.χ . ο άνδρας και η Γυναίκα, το Άρρεν και το Θήλυ⋅ Μπορεί να είναι ο Εθνικός Άλλος, ο Πολιτισμικός Άλλος. Και ασφαλώς τόσο τα ταυτοτικά στοιχεία κοινωνικών ομάδων, που υπάρχουν και αναπαράγουν το φαινόμενο της βιολογικής και κοινωνικής ύπαρξης, όσο και οι ορίζουσες και οι Αξίες του Πολιτισμού που δημιουργούν, έχουν το χαρακτήρα της φυσικής αναγκαιότητας ως διαδικασίας ενίσχυσης και βελτίωσης του φαινομένου των υπάρξεων. Γι’ αυτό η φύσις χωρεί κατά το πολύτροπον, το πολύμορφον, το ποικίλον. Και το πολυσχιδές κι όσο κι αν ίσως φαίνεται παράξενο, δια του τρόπου ακριβώς αυτού επιτυγχάνει την « παλίντροπον αρμονίη» και το σύμπανως «Κόσμον». Υπάρχουν όμως και μερικές κατασκευές «Άλ...

Η οικογενειακή ζωή θεωρείται το πρώτο σχολείο της συναισθηματικής αγωγής. Σε αυτό το οικείο πλαίσιο το παιδί μαθαίνει πώς να κατανοεί και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, πώς οι άλλοι αντιδρούν στα συναισθήματά του καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα των άλλων. Αυτό το συναισθηματικό σχολείο λειτουργεί όταν οι γονείς αλληλεπιδρούν με τα παιδιά τους αλλά και όταν οι γονείς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς εκφράζουν και διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους λειτουργεί ως παράδειγμα γιατα παιδιά τους (Goleman, 1998). Οι δεξιότητες συναισθηματικής κατανόησης αναπτύσσονται με την αλληλεπίδραση μεταξύ γονέα και παιδιού . Τα συναισθήματα είναι στο κέντρο των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων. Η ικανότητα κατανόησης συναισθημάτων σχετίζεται με τη ποιότητα δεσμού του παιδιού με τους γονείς καθώς και με την εκφραστικότητα των γονέων . Παιδιά με εκφραστικούς γονείς καλλιεργούν τις δυνατότητες να...

  Ανοιχτή Ψυχοθεραπευτική Ομάδα .............  (Μπορείτε να τηλεφωνείτε για συνέντευξη συμμετοχής) Η Ομαδική θεραπεία αποτέλεσε τον δεύτερο πόλο πειραματισμού στην ιστορία της ψυχοθεραπείας μετά την ατομική. Η οικογενειακή θεραπεία, και η θεραπεία του ζευγαριού, έπονται της ατομικής και της ομαδικής θεραπείας. Το ξεκίνημα της χρονολογείται στις αρχές του αιώνα και προτείνει τη συμμετοχή του ατόμου σε μια ομάδα, όπου η προσέγγιση των προβλημάτων έχει χαρακτήρα ομαδικό. Μέσα σ' αυτή το άτομο καλείται να “ αντιμετωπίσει” τους άλλους και τον εαυτό του σε ένα χώρο και χρόνο ορισμένο, επιτρέποντας του, στο πέρασμα του χρόνου, να καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο σχετίζεται με τα άλλα μέλη, δηλαδή την μορφή σχέσεων που δημιουργεί στην θεραπευτική ομάδα, με στόχο την συνειδητοποίηση του τρόπου λειτουργίας του στις κοινωνικές ομάδες που συμμετέχει στην ζωή, όπως οικογένεια, εργασία, παρέα. Η εργασία βασίζεται στην “ανταλλαγή” μέσα στην ομάδα ανάμεσ...