Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Αυτό που παρατηρώ στην μικρή, μαγική μας χώρα είναι ότι, αντιμετωπίζουμε την ελευθερία με τέτοιο τρόπο ώστε η έννοια της ευθύνης να μην έχει καμιά σχέση με αυτήν.    Βασικά κανείς δεν συνδέει σε αυτό τον τόπο, την ευθύνη με την ελευθερία και μάλιστα τις περισσότερες φορές θεωρούμε ότι αυτές οι έννοιες είναι ενάντιες η μία στην άλλη. Δηλαδή θεωρούμε την ελευθερία σαν μη ανάληψη ευθυνών, και την ευθύνη σαν στέρηση της ελευθερίας. Πολλές φορές έχουμε ακούσει την έκφραση “δεν θέλω ευθύνες, θέλω να είμαι ελεύθερος” Σαν, η έννοια της ευθύνης να περιτυλίγεται από μια αναγκαστικότητα την οποία θα θέλαμε να αποφύγουμε. Έτσι συγχέουμε την έλλειψη ευθυνών με την ελευθερία. Βέβαια δεν ξέρουμε ότι η αποφυγή των ευθυνών είναι η αποφυγή της ελευθερίας, η οποία εκλαμβάνεται σαν ελευθερία. Αν ισχυριζόμαστε ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, τότε αποδεχόμαστε ότι οι πράξεις αυτές μας έχουν επιβληθεί Άρα αποδεχόμαστε συγχρόνως το ότι δεν είμαστε ελεύθεροι....

Η Ελληνική οικογένεια πάντα προστάτευε τα παιδιά της. Πάντα φρόντιζε για αυτά και πάντα ενδιαφερόταν για το κάθε τι που τα αφορούσε σε ψυχικό, κοινωνικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο. Αυτή η διασύνδεση της τύχης γονέα - παιδιού με ένα δεσμό που δεν τελειώνει, αλλά το χειρότερο δεν αλλάζει ποτέ, αποτελεί το τεκμήριο της ευτυχισμένης συνύπαρξης της Ελληνικής οικογένειας. Αποτελεί την ιδέα μιας υγιούς κοινωνίας όπου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η οικογένεια έμενε ενωμένη. Φυσικά η προσπάθεια να κατανοήσει το παιδί το συμφέρον του, δηλαδή το τι είναι καλό για αυτό, ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία μέχρι να φθάσει στην ηλικία ανεύρεσης εργασίας όπου εκεί είναι πανέτοιμο να δεχτεί την μεσολάβηση της οικογένειας ανάμεσα σε αυτό και την κοινωνία. Μεσολάβηση η οποία θα τον βγάλει από τον κόπο, αλλά και την αγωνία της αναζήτησης μιας εργασίας που θα μπορούσε να τον εκθέσει ανεπανόρθωτα και να μην του επιτρέψει την ευτυχία δηλαδή την κοινωνική και επαγγελματική γαλήνη για αυτόν και την οι...

Σύμφωνα με το νόμο 3370/2005 άρθρο 1 και 2 ‘‘Η Δημόσια Υγεία είναι επένδυση για τη διατήρηση και τη βελτίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου στη χώρα μας. Ως Δημόσια Υγεία ορίζεται το σύνολο των οργανωμένων δραστηριοτήτων της πολιτείας και της κοινωνίας, που είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και προβλέπουν στην πρόληψη νοσημάτων, στην προστασία και την προαγωγή της υγείας του πληθυσμού, στην αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής..’’ ‘‘Στενά συνδεδεμένες με την έννοια της Δημόσιας Υγείας είναι οι έννοιες της ανάπτυξης και προαγωγής της υγείας, της εκτίμησης των επιπτώσεων στην υγεία διαφόρων πολιτικών προγραμμάτων, της διαχείρισης του κινδύνου για την υγεία,της βελτίωσης της ποιότητας των υπηρεσιών και των συνθηκών διαβίωσης, καθώς και των προτεραιοτήτων για την υγεία. Στην ευρύτερη έννοια της Δημόσιας Υγείας περιλαμβάνονται επίσης, ο σχεδιασμό και η αποτίμησης των υπηρεσιών υγείας, καθώς και κοινωνικοοικονομική α...

Όλοι μας χρησιμοποιούμε διάφορες τεχνικές ή μηχανισμούς για ν' ανακουφισθούμε από την εσωτερική ένταση και να προφυλαχθούμε από επώδυνες εμπειρίες. Από τους μηχανισμούς αυτούς μερικοί λειτουργούν συνειδητά, οι πιο πολλοί όμως λειτουργούν ασυνείδητα. Οι ψυχικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιούμε ασυνείδητα για ν' ανακουφίσουμε το άγχος και να διευθετήσουμε τις συγκρούσεις μας λέγονται αμυντικοί μηχανισμοί. Κάθε ασυνείδητη σύγκρουση, βέβαια, είναι μια ψυχική πάλη που ξεκινά από την ταυτόχρονη εμφάνιση αντιτιθέμενων ή ασυμβίβαστων παρορμήσεων, ενορμήσεων, εσωτερικών ή εξωτερικών απαιτήσεων, π.χ. επιθυμία απαλλαγής από τον αντίζηλο στην οιδιπόδεια φάση πατέρα αλλά και αγάπη προς τον πατέρα. Υπάρχει μεγάλος αριθμός αμυντικών μηχανισμών και κάθε άτομο μπορεί να χρησιμοποιεί κάποια είδη μηχανισμών. Όσο πιο φυσιολογικό είναι το άτομο τόσο λιγότερες είναι οι ασυνείδητες συγκρούσεις της παιδικής του ηλικίας που δεν έχουν λυθεί, οπότε και μικρότερη η ανάγκη για κινητοποίηση αμυντικ...

Κυκλικός είναι ο ρυθμός των βημάτων διήγησης χαμένων και επανευρισκόμενων διαδρομών, κάτω από ένα βιασμένο χαμόγελο. Χαμόγελο που προσπαθεί να εκφράσει την ανθρωπιά του προσώπου που διηγείται, φέρνοντάς το κοντά στα άλλα, ενώνοντάς την διάρκεια των αναμενόμενων στιγμών με την υφή μιας πραγματικότητας που αρμέγει νοήματα από τον πυθμένα των προσωπικών του ιστοριών. Ένα τρομαγμένο βλέμμα πάνω από το χαμόγελο! Το χαμόγελο εξαϋλώνει το βλέμμα, το ενώνει με την φύση του, το ενώνει με εμένα και την ατελείωτη συνέχεια του κόσμου. Συνοδοιπόρος στο ταξίδι της διήγησης. Μαζί με τον αφηγητή περπατάμε στους δρόμους του αιτήματος. Παρακολουθώ, ακολουθώντας τα στενά ανήλια σοκάκια, τα αδιάβατα ποτάμια των ιστοριών ζωής των άλλων. Βρίσκομαι μπροστά στα εμπόδια που συναντάνε που είναι και δικά μου εμπόδια. Είμαι μέσα στο ταξίδι του άλλου! Με μεταφορικό μέσο τον τρόπο διήγησης που εκείνος, ή εκείνη έχουν διαλέξει. Σ΄ ένα δρόμο που εκείνος, ή εκείνη έχουν επιλέξει κι ας φαίνεται ότι δεν γν...

Ποιος είναι φρενοβλαβής ; Ποια είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην τρέλα και τη λεγόμενη «διανοητική υγεία»;   Για τον σκωτσέζο ψυχίατρο Ronald David Laing, η κοινωνία χαρακτηρίζει παράφρονα και φρενοβλαβή εκείνον που απλώς διαλέγει έναν διαφορετικό δρόμο από εκείνον που ακολουθεί η ομάδα. Η «ψυχοπάθεια» είναι η ιδιότητα του πραγματικά φυσιολογικού ανθρώπου που αρνιέται να μπει η ζωή του «από την κούνια μέχρι τον τάφο» σε ένα κατεστημένο – προκαθορισμένο καλούπι.   Οπαδός της υπαρξιστικής ψυχιατρικής και εχθρός των ψυχιατρείων, των κατευναστικών και των ηλεκτροσόκ, ο R. D. Laing ξεκινάει τις θεωρίες του και την θεραπευτική του από μία ριζοσπαστική κριτική αυτής της ίδιας της κοινωνίας. ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας αποκαλούν χρόνια τώρα και εξακολουθούν να σας αποκαλούν «Πάπα της αντι-ψυχιατρικής κίνησης». Τι λέτε γι’ αυτόν τον «τίτλο»; R. D. LAING: Εγώ ποτέ δεν χρησιμοποίησα αυτόν τον όρο. Τον εφηύρε με την γνωστή επιτυχία ο φίλος μου και καλός συνάδελφος David Cooper. ...

Ορισμός προβληματικής συμπεριφοράς Η συμπεριφορά είναι μία σχετική έννοια ˙ αναλύεται, ερμηνεύεται, αξιολογείται και χαρακτηρίζεται με βάση υποκειμενικούς ή και αντικειμενικούς παράγοντες, οι οποίοι έχουν σχέση με τη συμπεριφορά που εξετάζεται. Συνεπώς, η ίδια συμπεριφορά είναι πιθανό να χαρακτηρισθεί από διαφορετικά πρόσωπα ως ομαλή, κανονική και επιθυμητή, ή ως προβληματική, διαταραγμένη και ανεπιθύμητη (Χρηστάκης, 2001). Με την ίδια λογική, διαφορετικά αντιλαμβάνεται ο κάθε εκπαιδευτικός τις διάφορες μορφές συμπεριφοράς των μαθητών μέσα στην τάξη. Αυτό που είναι πρόβλημα για τον έναν εκπαιδευτικό μπορεί για τον άλλον να είναι απλώς μια ασήμαντη ενόχληση και για έναν τρίτο να αποτελεί ένδειξη ενθουσιασμού εκ μέρους των μαθητών (Fontana, 1996a). Τα πιο συνηθισμένα στοιχεία, που λαμβάνονται υπόψη για να χαρακτηριστεί μία συμπεριφορά ως κανονική ή ως προβληματική είναι καταρχάς οι στάσεις και οι κανόνες αναφοράς της κοινωνίας (Αραβάνης, 2008). Κάθε κοινωνία έχει τις δι...

Με σιγανές φωνές μιλάμε προσπαθώντας με ένα διάλογο να προσεγγίσουμε χρόνια ονειρικής υπνοβασίας. Ο λόγος γίνεται φοβισμένα βλέμματα στο κόσμο των αφανών πραγμάτων. Me το κόσμο των αφανών πραγμάτων είχαμε περισσότερα να πούμε. Είχαμε ατελείωτους διαλόγους να κάνουμε, για το σκοτάδι και τους φόβους του, για την ενοχή και τις τύψεις της, για το άγχος και το κρυφό του κλάμα, για τον έρωτα και την γιορτή της ζωής. Ο κόσμος των αφανών πραγμάτων είναι μια γυμνή ξεπαγιασμένη προσδοκία.  Είναι μια γλυκιά φοβέρα στο κέντρο του εγκεφάλου. Kάτι σαν διέγερση που προκαλεί ένα ερημωμένο ερωτικό τοπίο χαμένο μέσα μας και ο παροξυσμός της αναζήτησης νοήματος. Ο κόσμος των αφανών πραγμάτων είναι ένας περίπατος κατά μήκος ξεχασμένων συναισθημάτων... ξεχασμένων ηλικιών... ξεχασμένων προσδοκιών...  Κερεντζής Λάμπρος  Πίνακας: Graszka Poulska

Εγώ και Αυτός, Αυτός και Εγώ. Σερνόμαστε και οι δύο μέσα στις φλέβες ο ενός του άλλου με το ίδιο αίμα δηλητηριασμένο από την διαφορά και την ομοιότητα. Μαζί μεγαλωμένοι, ο ένας με τον φόβο και ο άλλος με την άρνηση, κρυμμένες στα φυλλοκάρδια τους. Εγώ είμαι εγώ, αυτός που εγώ θέλω να είμαι και αυτός...Αυτός είναι αυτός που οι άλλοι ήθελαν να είναι. Έτσι είμαστε δυο σε ένα, ή ένα σε δύο. Αυτό δεν έχει σημασία, ή έχει μεγάλη σημασία, ανάλογα τον χώρο, τον χρόνο και τον τρόπο που κάποιος μπορεί να μας προσεγγίσει... Η αλήθεια είναι ότι δεν τα πάμε και τόσο καλά μαζί. Αυτόν, εγώ τον θεωρώ νόθο, πως να το πω, όχι αυθεντικό! Δεν είναι σαν και εμένα που έχω γεννηθεί και μεγαλώσει προσπαθώντας να κρατήσω την ανεξαρτησία μου. Αυτός είναι το γέννημα και το θρέμμα των άλλων μέσα μου. Είναι εξαρτημένος από το χαμόγελό τους, ή τον θυμό τους, από τα λόγια τους ή το βλέμμα τους. Πολλές φορές δεν θέλω ούτε να τον βλέπω. Με λέει εγωιστή, ξεροκέφαλο, ότι μια μέρα θα φάω τα μούτρα μου, διότ...