Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

... Καταρχάς για να κατανοήσουμε καλύτερα τις δύο συγκεκριμένες αυτές οι έννοιες, θα πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι αγάπη και τι έρωτας, καθώς και ποιες είναι οι διαφορές που προκύπτουν. Οι έννοιες αγάπη και έρωτας έχουν ερευνηθεί από πολλούς ερευνητές και θεωρητικούς, επομένως έχουν διαμορφωθεί πολλές απόψεις. Πολλές είναι οι φορές που οι δύο έννοιες έχουν εξεταστεί διαφορετικά, μιας και ορίζονται ως ερευνητικές έννοιες που εννοιολογικά αλλά και βιωματικά χωρίζονται μεταξύ τους. Μερικές από τις βασικές διαφορές ανάμεσα στην αγάπη και στον έρωτα είναι ότι ο έρωτας κρίνεται ως προκαθορισμένος, καθώς συνδέεται με τις αισθήσεις και τα ένστικτα του ανθρώπου, σε αντίθεση με την αγάπη που είναι επίκτητο χαρακτηριστικό (Ματσαγγίδου, 2011). Επίσης μια μορφή έρωτα, ο παράφορος έρωτας και η σφοδρότητά του οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις σε παραλογισμό και εγκληματικές πράξεις, όπου στην αγάπη δεν προκύπτει αυτή η συμπεριφορά. Συνήθως, έρωτα μπορούμε να νιώσουμε για μόνο ένα άτο...

Η θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων, περισσότερο από τις άλλες θεωρίες εστιάζεται στην ψυχολογική κατάσταση του ερωτευμένου. Η λέξη “ αντικείμενο” αναπλάθει την εικόνα του άψυχου. Όμως η σημασία της λέξης σε σχέση με την θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων εόναι πολύ διαφορετική. Το αντικείμενο είναι μια εσωτερική αναπαράσταση ενός προσώπου, ενός πράγματος, μιας σχέσης ή ενός γεγονότος που έχει γίνει τμήμα του ψυχικού κόσμο του ατόμου. Το πεινασμένο μωρό δεν έχει την εσωτερική εικόνα της μητέρας γι αυτό κλαίει. Μόλις η μητέρα “εσωτερικευτεί”. Το μωρό μπορεί να αντιμετωπίσει την παροδική απουσία της. Η εσωτερικευμένη εικόνα της δηλώνει ότι θα επιστρέψει. Στους ενήλικες, το εσωτερικευμένο αντικείμενο της μητέρας εμπεριέχει την συγκεκριμένη αναπαράσταση της μητέρας τους, πως ήταν στα διαφορετικά στάδια της ζωής της, όπως και μια αφηρημένη εικόνα η οποία επηρεάζεται από πολιτιστικά πρότυπα και σπουδές, συλλογές μύθων περί μητρότητας. Η οθόνη που φιλτράρει τα αντικείμεν...

Οι έρευνες για την ενδοοικογενειακή βία είναι ακόµα σε πρώιµο στάδιο, σε χώρες όπως η Ελλάδα. Στην κοινωνία των Ηνωµένων Πολιτειών, πολυάριθµοι µύθοι και απόψεις περιτριγυρίζουν αυτό το φαινόµενο. Πολλοί σπουδαστές, µελετητές και επαγγελµατίες παραµένουν ακόµα στην παρατήρηση των δυναµικών και των συνιστωσών που περιέχονται στο φαινόµενο της ενδοοικογενειακής βίας. Είναι σύνηθες να ακούς ότι : « άτοµα που κακοποιούν τα παιδιά έχουν νοητικά και πνευµατικά προβλήµατα » και « γυναίκες που µένουν µε τους συντρόφους τους, πρέπει πραγµατικά να τους αρέσει. » Πολλοί µελετητές επιµένουν ότι τελικά υπάρχει έλλειψη κατανόησης και παρατήρησης των διαφόρων πλευρών της ενδοοικογενειακής βίας. Προσδιορίζοντας απλώς, τα όρια της ενδοοικογενειακής βίας, µπορούµε µονολεκτικά να πούµε ότι προκαλεί διαµάχες. Μερικοί συµφωνούν ότι η χρήση της λέξης « οικογένεια » είναι πολύ περιοριστική και πρέπει να αντικατασταθεί µε τον όρο « προσωπική σχέση », αφού πρόσφατες έρευνες περιλαµβάνουν ...

Δυστυχώς βρισκόμαστε μπροστά στην παραβίαση του ιδιωτικού χώρου του πολίτη από τα ΜΜΕ, με μια άνεση που κανείς δεν αντιλαμβάνεται τον βιασμό. Και όχι μόνο δεν έχουμε καταλάβει τίποτα, αλλά συμμετέχουμε στο μαγικό παιχνίδι της αναγνωρισιμότητας που προσφέρουν απέναντι στην εξαθλίωση της καθημερινότητας του καθένα. Ο τρόπος με τον οποίο προβάλουν την εικόνα του λεβεντόπαιδου από την Κρήτη, για να κερδίσουν ακροαματικότητα που μεταφράζεται σε χρήμα, φανερώνει: α) Με πόση ευκολία τα ΜΜΕ μπορούν να παραβιάσουν τον ιδιωτικό χώρο του καθένα μας κλέβοντας στην κυριολεξία την εικόνα μας, μετατρέποντάς την σε εμπορευματικό προϊόν με αντίτιμο μια μαγική - καταναλωτικού τύπου - αναγνωρισιμότητα που δεν έχει να κάνει με τίποτα με την βιωμένη πραγματικότητα μας, ενώ εκείνα κερδίζουν εκατομμύρια από αυτή. Φανερώνει: β) Πόσο εύκολα τα ΜΜΕ μπορούν να ταΐζουν τα διψασμένα πλήθη, θυσιάζοντας έναν πολίτη-θύμα από αυτά!! Όχι όπως στο μεσαίωνα, στον οποίον έπρεπε να έχεις αμαρτήσει....

...Ένα βράδυ μετακίνησαν τον λόχο του στην πρώτη γραμμή. Ήταν ένα οχυρωμένο χαράκωμα στο οποίο έφτανες μέσα από μακριές, καλυμμένες προσιτήριους τάφρους. Στα υπόγεια στέγαστρα κυριαρχούσε απερίγραπτη βρωμιά, το έδαφος ήταν κατάστικτο από ξεραμένες και νωπές φτυσιές αυτών που μασούσαν ταμπάκο, στους τοίχους υπήρχαν λεκέδες από ούρα, και ήταν αδύνατον να ξεχωρίσεις αν η μπόχα οφειλόταν σε περιττώματα ή πτωμαΐνη.  Ο Χούγκεναου ήταν πολύ κουρασμένος για να συνειδητοποιήσει πραγματικά τι μύριζε και τι έβλεπε γύρω του. Ήδη, καθώς προχωρούσαν γρήγορα μέσα στους τάφρους, είχαν όλοι την εντύπωση ότι τους είχαν απομακρύνει βίαια από την προστασία που πρόσφερε η συντροφικότητα και η αίσθηση ότι ανήκεις κάπου, και παρόλο που είχαν εθιστεί στην παντελή έλλειψη καθαριότητας, και παρόλο που δεν ένιωθαν την στέρηση του πολιτισμού με τον οποίο οι άνθρωποι προσπαθούν να προστατευτούν από την οσμή του θανάτου και της αποσύνθεσης, και μολονότι η κατανίκηση της αηδίας είναι πάντα το πρώτο στάδι...

Το παρελθόν Η οικογενειακή ιστορία του κάθε μέλους του ζευγαριού λειτουργεί πάντα σαν θεμέλιο για την κατασκευή της σχέσης. Το πόσο γνωστή είναι ή όχι, καθορίζει την ανάπτυξη, ή την καθήλωση της σε στάδια τα οποία μπορεί να νομίζουμε ότι έχουν να κάνουν με την τωρινή σχέση, αλλά σχετίζονται με το παρελθόν των οικογενειακών σχέσεων δηλαδή με την οικογένεια καταγωγής τους. Κάθε μέλος της σχέσης έχει μια οικογενειακή ιστορία καθώς και μια οικογενειακή μνήμη την οποία φέρνει μέσα στην σχέση. Ο τρόπος λειτουργίας της οικογένειας καταγωγής καθορίζει - στην αρχή - τόσο σε διανοητικό όσο και συναισθηματικό επίπεδο την αντίληψη των καταστάσεων μέσα στην καινούργια οικογένεια. Οι προσδοκίες από τον άλλον έχουν άμεση σχέση με τον τρόπο που διαμορφώνονταν οι προσδοκίες στην οικογένεια καταγωγής και των μορφή λειτουργία τους. Έτσι το πως πρέπει να είναι κάποιος μέσα στην νέα οικογενειακή σχέση επηρεάζεται από το πως ήταν στην οικογένεια καταγωγής του. Με τον ίδιο τρόπο το τι λέμ...

Η ζωή δεν είναι ένας ανθόσπαρτος  κάμπος    τον οποίον θα τον περάσουμε κατρακυλώντας ανάμεσα στο παχύ χορτάρι μόνιμα ευτυχισμένοι. Η ζωή είναι καμωμένη από περιόδους, η οποία κάθε μία έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και προβληματισμούς. Η κάθε μια έχει τις δικές της δυσκολίες και αντιφάσεις τις οποίες καλείται το άτομο να αντιμετωπίσει για να οδηγηθεί σε αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε "πραγμάτωσή" του. Αυτές τις περιόδους της ανθρώπινης ανάπτυξης, έχουν χωριστεί σε οκτώ στάδια. Καθ΄ ένα από αυτά τα στάδια στοιχειοθετούνται γύρω από δυο αντίθετους πόλους οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν εντάσεις, αντιπαλότητες, κρίσεις. Από αυτές τις συναισθηματικές διακυμάνσεις μπορεί να παραχθεί η αίσθηση της επιτυχίας η της αποτυχίας του ατόμου στην διάρκεια της ζωής του . Τα στάδια Από 0-1 έτους: Διακύμανση ανάμεσα στην εμπιστοσύνη και στην έλλειψή της Από 1-3 ετών: Ένταση ανάμεσα στην ανεξαρτησία και την εξάρτηση ( μαζί με την ντροπή και την αμφιβολία) Από ...

Πάντα στις παλιές ελληνικές ταινίες βλέπαμε στην αναπαράσταση των “τρελών” κάποιον να λέει ότι “είμαι ο Ναπολέων”. Μέσα από ενός τέτοιου είδους σύμπτωμα θεωρούμε στην ψυχιατρική ότι ο ασθενής έχει “ιδέες μεγαλομανίας”. Στο βίντεο που ο κύριος “Άδωνις” γύρισε για την υποψηφιότητα του για την προεδρία της Ν.Δ. συναντάμε συχνά αυτό το σύμπτωμα. Γινόμαστε μάρτυρες του παραληρήματος της μεγαλομανίας και του ναρκισσισμού του σε υπερθετικό βαθμό. Το πρώτο όμως στοιχείο που πρέπει να παρατηρήσουμε δεν είναι η ιδέα που έχει ο “Άδωνις” για τον εαυτό του, αλλά η ιδέα που έχει για τον απλό ανώνυμο πολίτη και τον τρόπο με τον οποίο τον χρησιμοποιεί. Για τον “Άδωνις” ο πολίτης δεν έχει όνομα, δεν έχει ταυτότητα είναι ο “κανένας”. Ανώνυμος λοιπόν, χωρίς ταυτότητα, είναι εδώ για να εξαίρει τα χαρίσματα του “Άδωνις”. Είναι εδώ για να χρησημοποιειθεί με την ιδιότητα του χωρίς όνομα, χωρίς επάγγελμα. Ενός ανθρώπου χωρίς ιδιότητες για να πατήσει επάνω του ο “Άδωνις”. Μέσα από το “ανω...

Όπως γράφει ο Mircea Eliade στο έργο του L' épreuve de labyrinthe ( Η δοκιμασία του Λαβύρινθου), Ο Οδυσσέας είναι για εμένα το πρότυπο του ανθρώπου, όχι μόνο του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά ακόμα και του ανθρώπου του μέλλοντος, επειδή αντιπροσωπεύει τον τύπο του “παγιδευμένου ταξιδευτή”. Το ταξίδι του είναι ένα ταξίδι προς το κέντρο, προς την Ιθάκη, δηλαδή προς τον εαυτό του.. Υπήρξε ένα καλός ναυτικός, αλλά το πεπρωμένο – εδώ με την σημασία των δοκιμασιών της μύησης που έπρεπε να ξεπεράσει – τον ανάγκασε να μεταθέτει επ' αόριστον την επιστροφή του στην εστία. Νομίζω πως ο μύθος του Οδυσσέα είναι πολύ σημαντικός για μας. Όλοι εμείς θα είμαστε λιγάκι σαν τον Οδυσσέα, γιατί αναζητώντας, ελπίζοντας να φθάσουμε τελικά, αναμφίβολα, βρίσκοντας για μια ακόμα φορά την πατρική γη, την εστία, ανακαλύπτουμε και πάλι εμάς τους ίδιους. Αλλά όπως και στον λαβύρινθο σε κάθε αμφίβολη στροφή κινδυνεύει κάποιος να χάσει τον εαυτό του. Αν κάποιος κατορθώσει να βγει από τον λαβύρι...

Η αποξένωση δεν είναι μοναξιά. Η τελευταία απαιτεί να είμαστε μόνοι, ενώ η αποξένωση γίνεται ιδιαίτερα αισθητή όταν βρισκόμαστε με άλλους. Εκτός από μερικές σκόρπιες παρατηρήσεις – που γενικά εμφανίζονται κάπως παράδοξα, όπως η φράση του Κάτωνα (την μεταφέρει ο Κικέρων στο De republica 1,17: “Nunquam minus solum esse, quam cum solus esset”, «ποτέ δεν ήταν λιγότερο μόνος από όταν ήταν μόνος» ή μάλλον «δεν αισθανόταν ποτέ λιγότερο αποξενωμένος παρά όταν βρισκόταν σε μοναξιά – ο πρώτος που έκανε τη διάκριση μεταξύ μοναξιάς και αποξένωσης ήταν ο Επίκτητος, ο ελληνικής καταγωγής απελευθερωμένος σκλάβος και φιλόσοφος. Η αποκάλυψή του έγινε τυχαία, γιατί δεν τον απασχολούσε τόσο η μοναξιά ή η αποξένωση, όσο η μοναχική ύπαρξη με την έννοια, της απόλυτης ανεξαρτησίας. Όπως παρατηρεί ο επίκτητος (Διατριβαί, Βιβλίο 3, Κεφ. 13), ο αποξενωμένος (έρημος) άνθρωπος περιτριγυρίζεται από άλλους ανθρώπους, αλλά δεν μπορεί να έχει κάποια επαφή μαζί τους και είναι εκτεθειμένος στην εχθρότητά τους....