Ο Άδωνις είμαι εγώ...


Πάντα στις παλιές ελληνικές ταινίες βλέπαμε στην αναπαράσταση των “τρελών” κάποιον να λέει ότι “είμαι ο Ναπολέων”. Μέσα από ενός τέτοιου είδους σύμπτωμα θεωρούμε στην ψυχιατρική ότι ο ασθενής έχει “ιδέες μεγαλομανίας”.
Στο βίντεο που ο κύριος “Άδωνις” γύρισε για την υποψηφιότητα του για την προεδρία της Ν.Δ. συναντάμε συχνά αυτό το σύμπτωμα. Γινόμαστε μάρτυρες του παραληρήματος της μεγαλομανίας και του ναρκισσισμού του σε υπερθετικό βαθμό.
Το πρώτο όμως στοιχείο που πρέπει να παρατηρήσουμε δεν είναι η ιδέα που έχει ο “Άδωνις” για τον εαυτό του, αλλά η ιδέα που έχει για τον απλό ανώνυμο πολίτη και τον τρόπο με τον οποίο τον χρησιμοποιεί.
Για τον “Άδωνις” ο πολίτης δεν έχει όνομα, δεν έχει ταυτότητα είναι ο “κανένας”. Ανώνυμος λοιπόν, χωρίς ταυτότητα, είναι εδώ για να εξαίρει τα χαρίσματα του “Άδωνις”. Είναι εδώ για να χρησημοποιειθεί με την ιδιότητα του χωρίς όνομα, χωρίς επάγγελμα. Ενός ανθρώπου χωρίς ιδιότητες για να πατήσει επάνω του ο “Άδωνις”.
Μέσα από το “ανωνυμία” που ο κύριος “Άδωνις” καταδικάζει τον πολίτη, εκείνος αναγκάζεται να αποδεχτεί ότι είναι ένα τίποτα εν αντιθέσει με τον “Άδωνις” που είναι έξυπνος, εργατικός, ετοιμόλογος, συμπαθητικός, μαχητικός, αξιοπρεπής, μορφωμένος, διορατικός, οξυδερκής, φιλικός, αυθόρμητος, απλός, έντιμος, ειλικρινής, θαρραλέος, τσαμπουκάς, συνεπής, ανθρώπινος !!!
Μετά περνάμε στις γυναίκες για τις οποίες ο“Άδωνις” είναι φίλος, ο γιος , άντρας, Δηλαδή έχει όλες τις ιδιότητες και μπορεί να ικανοποιήσει όλες τους τις ανάγκες!!
Και όλοι μαζί φωνάζουν ο“Άδωνις”είναι ένας από εμάς! Είναι σαν εμάς!!! Βέβαια αυτό είναι ένα άλλο ψέμα. 'Ένα ψέμα διότι ποτέ ο “Άδωνις” δεν ήταν σαν τους πολίτες έτσι όπως τους παρουσιάζει ανώνυμους. Ο “Άδωνις” ήταν πάντα“Άδωνις”, με το όνομα!!
Βέβαια εδώ πρέπει να πούμε στον κύριο “Άδωνις” ότι η ανωνυμία που καταδικάζει τους πολίτες σε αυτό το βίντεο είναι από μόνη της μια απανθρωπιά!! 
Περικλείει την απανθρωπιά του “Άδωνις” διότι φανερώνει την επιθετικότητα απέναντι στον πολίτη και την τάση του να υποβιβάσει τον άλλον, να τον “διαλύσει” με στόχο την δική του προβολή. Έτσι όσο ποιο ανώνυμος, άχρωμος, άγευστος, άσχημος εμφανίζεται ο πολίτης, τόσο δυνατός, σημαντικός, ικανός εμφανίζεται ο “Άδωνις” Για αυτόν η χρησιμοποίησή του πολίτη σαν μέσο για προσωπικούς λόγους προβολής είναι όχι μόνο θεμιτό, αλλά αναγκαίο.
Για τον“Άδωνις” δεν υπάρχει καμιά ηθική δέσμευση που μπορεί να τον εμποδίσει. Διότι πιστεύει – και εδώ επανεμφανίζεται το σύμπτωμα της μεγαλομανίας – ότι παρουσία του παρέχει το ύψιστο αγαθό στους πολίτες να βγουν από την ανωνυμία και να γίνουν “κάποιοι” μέσα από την ταύτιση μαζί του. Να τον έχουν για πρότυπο!! 
Για τον “Άδωνις” μόνο με την ταύτιση μαζί του θα μπορέσουν να γίνουν και αυτοί σαν αυτόν επώνυμοι και να... αποκτήσουν ταυτότητα!!
Έτσι όταν όλοι λένε ο “Άδωνις είμαι εγώ”!! τότε όλοι οικειοποιούνται τα προτερήματα και τα χαρίσματα του “Άδωνις” και γίνονται...έξυπνοι, εργατικοί, ετοιμόλογοι, συμπαθητικοί, μαχητικοί, αξιοπρεπείς, μορφωμένοι, διορατικοί, οξυδερκείς, φιλικοί, αυθόρμητοι, απλοί, έντιμοι, ειλικρινείς, θαρραλέοι, τσαμπουκάδες, συνεπείς, και προπάντων ανθρώπινοι!!!
Κερεντζής Λάμπρος
και αν θέλετε να δείτε το βιντάκι εδώ

http://www.iefimerida.gr/news/234520/syriza-kai-nd-sfazontai-gia-ton-xylodarmo-toy-koymoytsakoy

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα