Ο Ψυχοθεραπευτής; Ένας απλός συνοδοιπόρος

Γεια σας,

Σήμερα έρχομαι κοντά σας για να μιλήσω για τον ρόλο μου. Για την κατάσταση που βρίσκομαι ακολουθώντας αυτούς από εσάς που μου πρόσφεραν και μου προσφέρουν, την εμπιστοσύνη τους προσλαμβάνοντας με σαν συνοδοιπόρο τους. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Όχι, είναι μια πορεία και για εμένα οδυνηρή, στο βαθμό που είναι και για εσάς.

Ακολουθώ τους βηματισμούς σας προσεκτικά, νωχελικά αλλά και νηφάλια. Σταματάω εκεί που σταματάτε. Περπατάω εκεί που περπατάτε. Πολλές φορές σας πιάνω από το χέρι χωρίς να το καταλαβαίνετε. Άλλες, πηγαίνω πιο μπροστά από εσάς. Προσπαθώ να σας ανοίξω το δρόμο! Η παρουσία μου διευκολύνει το περπάτημα και δίνει θάρρος για να πάτε ακόμα πιο βαθιά, για να δείτε αυτό που δεν βλέπεται και να μιλήσετε για αυτό που δεν μιλήσατε μέχρι τώρα.

Δεν είσθε μόνοι μαζί μου, κανείς δεν έρχεται μόνος του. Φέρνετε πρόσωπα του συγγενικού σας περιβάλλοντος, μανάδες, πατεράδες, συζύγους, αδέλφια και παιδιά. Όπου και να πάτε, “οι δικοί σας”, μας ακολουθούν και τους ακολουθούμε σε μια τρελή δέσμευση. Η δέσμευσή σας... χρυσοποίκιλτα ιμάτια που σας “σφίγγουν” από την παιδική ηλικία μέχρι σήμερα. Νιώθω πολλές φορές να σφίγγουν και το δικό μου σώμα.

  Οι συγγενείς απλώνουν τις συναισθηματικές τους πλημμύρες μουσκεύοντας ότι προσπαθείτε να κρατήσετε στεγνό. Μουσκεύομαι και εγώ μαζί σας. Κολυμπάω στο συναίσθημά σας, και το συναίσθημα των “δικών σας”. Προσπαθώ να μένω στην επιφάνεια, ακόμα και όταν βουλιάζετε και τις περισσότερες φορές ακουμπάτε τον πυθμένα σας. Τότε είμαι εκεί να τους δώσω το χέρι. Να σας “τραβήξω” επάνω, στην επιφάνεια για να συνεχίσουμε το δρόμο μας, δηλαδή... το δικό σας δρόμο.

Ο κάθε δρόμος είναι διαφορετικός ασχέτως αν μοιάζει με τον προηγούμενο, διότι ο καθένας σας είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος. Ο πλούτος σας απλώνεται με διαφορετικά στολίδια μπροστά μου. Ο πόνος σας σαν χρυσάφι που δηλώνει την αξία της κάθε ζωής, με θαμπώνει και προσπαθώ να κρατήσω τις αποστάσεις που πρέπει.

Η χαρά σας, σαν μαργαριτάρια που πέφτουν στα χέρια μου, που γνωρίζω ότι δεν είναι δικά μου και ότι πρέπει να τα επιστρέψω, αλλά τα κρατάω για λίγο μέσα μου κρυφά. Η παρουσία σας επιβεβαιώνει την δική μου παρουσία, την επαγγελματική μου ταυτότητα. Αυτό που περνάτε το περνάμε μαζί.

Κάθε φορά όμως διαπιστώνω πόσο δύσκολο είναι αυτό το εγχείρημα. Διαπιστώνω ότι ακόμα και αν έχω εκπαιδευτεί στην ψυχραιμία και την αντικειμενικότητα, εντούτοις μπορεί πολύ εύκολα και χωρίς να το καταλάβω, να βουλιάξω και να χαθώ μέσα στον συναισθηματικό καταρράκτη σας. Μπορεί πολύ εύκολα να χαθώ στους δρόμους σας και ενώ νομίζω ότι σας συντροφεύω για να βρούμε τον δικό σας δρόμο, στην ουσία να σας κουβαλάω στου δικό μου.

Η παρουσία μου επικεντρώνεται στο να μάθετε να ανοίγετε μόνοι σας διέξοδο στην παραλογική λογική των σχέσεων που σας ορίζουν, καθορίζουν, αλλά και περιορίζουν. Για την ανάκτηση του ελέγχου προσπαθούμε!

Ο βαθύτερος στόχος μου είναι όχι να βρω το διέξοδο, στις διασταυρώσεις του τοξικού συναισθήματος που αναβλύζει από τα λόγια σας, αλλά να μάθετε να το βρίσκετε μόνοι σας. Να μάθετε να χαλαρώνετε τα δεσμά σας, έτσι ώστε να παύουν να σας πνίγουν και να κανονίζετε την σχέση με τους άλλους, στα όρια που σας προσφέρει οξυγόνο και δεν σας το αφαιρεί.

Δεν είμαι λοιπόν παρά ένας απλός συνοδός στο δύσκολο ταξίδι, στα ανήλια λημέρια της ζωής σας. Αντιπροσωπεύω την ανάγκη σας για συντροφικότητα στο αποφασιστικό βήμα που ανοίγετε σε ένα τοπίο που είναι δικό σας, αλλά... τόσο άγνωστο.

Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη...

Όλος δικό σας...

Κερεντζής Λάμπρος

Πίνακας:René Magritte