Η αυτοχειρία ενός 14χρονου




Η αυτοχειρία, είναι ότι ότι χειρότερο μπορεί να στείλει σαν μήνυμα, ένας 14χρονος «καταδιωκόμενος» από συνομηλίκους του, οι οποίοι επάνω του ασκούσαν την βία που η κοινωνία τους διδάσκει καθημερινά και με εξαίρετη φροντίδα. Η αυτοχειρία, είναι ένα μήνυμα προς την κοινωνία, προς την εκπαίδευση, προς την οικογένεια, προς τους πάντες. Δηλώνει ότι ο αυτόχειρας ήταν θεσμικά απροστάτευτος. Ότι ούτε η κοινωνία, ούτε το σχολείο, αλλά ούτε και η οικογένεια μπόρεσε να τον προστατεύσει.

Η αυτοχειρία έρχεται να ξεδιαλύνει τους μύθους που η κοινωνία έχει φτιάξει για τον εαυτό της. Έρχεται να δηλώσει με το πιο χειρότερο τρόπο, την ύπαρξη της μοναξιάς, του φόβου, της καταπίεσης της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Μια καταπίεση που υφίσταται όχι μόνο από τους ενήλικες, αλλά και από τους συνομήλικες τους. Η αυτοχειρία ενός 14χρονου έρχεται να δηλώσει την ύπαρξη σωματικής και ψυχολογικής βίας, την ύπαρξη βασανιστηρίων που μπορεί να υποστεί ένα «παιδί» από τα άλλα. Έρχεται να δηλώσει επίσης ότι κανένας δεν μπόρεσε να αντιληφθεί, να επέμβει, κανένας να αναλάβει την υπευθυνότητα να σταματήσει αυτό το μαρτύριο. Κανείς!! Ούτε από τα παιδιά, ούτε από τους δασκάλους, ούτε από τους γονείς.

Τι σημαίνει αυτό;;

Καταρχάς ότι ο αδύνατος, ο διαφορετικός, ο ευαίσθητος δεν έχει θέση στην κοινωνία, στο σχολείο, στην οικογένεια. Έπειτα η άσκηση διαφορετικών μορφών βίας είναι κάτι που επιτρέπεται και μάλιστα συνιστάται για να μπορούν οι «δυνατοί» να υφίστανται και να δικαιολογούν την θέση τους. Όσο μεγαλύτερη «πλάκα» μπορείς να κάνεις εις βάρος του άλλου τόσο πιο έξυπνος είσαι. Η εξυπνάδα εκδηλώνεται με την άσκηση βίας.

Ο θύτης χρησιμοποιεί το θύμα για να επιβάλλει την παρουσία του στην ομάδα,  για να γίνει αποδεχτός στους κόλπους της, επειδή φοβάται και αυτός κρυφά, μήπως στραφεί εναντίον του! Η ομαδοποίηση βοηθά το θύτη να καλύψει την ευθύνη του και με αυτό τον τρόπο μπορεί να εκδηλώσει την βία χωρίς να μάθει κανείς τι έκανε και να μπορεί να αρνηθεί την πράξη σου. Με αυτό τον τρόπο φοβίζει και αυτούς που δεν συμφωνούν και μπορεί να τους τρομοκρατήσει διαλέγοντας από αυτούς το επόμενο θύμα. Στο τέλος μπορεί να ρίξει την ευθύνη στο θύμα του λέγοντας ότι αυτό φταίει που ήταν έτσι και κανένας άλλος.

Επίσης σημαίνει ότι στο σχολείο κανείς από τους ενηλίκους επιστήμονες της παιδαγωγικής και της μετάδοσης της γνώσης δεν αντιλήφτηκε τίποτα. Αλλά και ακόμα και αν αντιλήφθηκε… δεν έκανε κάτι. Δεν πήρε την ευθύνη να επέμβει, να προστατεύσει, να καταγγείλει κάτι που υπέπεσε στην αντίληψη του. Σαν να θεωρούσε ότι δεν τον αφορούσε…

Επίσης  σημαίνει ότι σε μια κοινωνία όπου το παιδί εμφανίζεται σαν βασιλιάς της οικογένειας, η οποία μπορεί να στερηθεί τα πάντα για να του προσφέρει ένα άνετο και προστατευτικό περιβάλλον, η αυτοχειρία του 14χρονου φανερώνει ότι οικογένεια δεν προφέρει το πιο ουσιαστικό: την δυνατότητα το παιδί να έχει λόγο και ο λόγος του να ακούγεται. Να υπάρχει χώρος και χρόνος όπου μπορεί να εκφραστεί χωρίς να υπάρχει κριτική. Χωρίς να θεωρηθεί ότι είναι ο μικρός, ότι είναι αυτός που δεν ξέρει και το μόνο που του μένει είναι να ακούει και να προσαρμόζεται στο λόγο των μεγάλων.

Με μια τέτοια στρατηγική η οικογένεια δεν προσφέρει την δυνατότητα επικοινωνίας, που σημαίνει προσοχή και ενδιαφέρον. Που σημαίνει ότι, όποια αλλαγή και αν συμβαίνει στο παιδί, σε οργανικό, ψυχολογικό, ή κοινωνικό επίπεδο θα γίνει αντιληπτή από τους γονείς του.

Συνήθως για μια ακόμη φορά θα μπορούσαμε να δώσουμε κάποιες συμβουλές, αλλά η μόνη συμβουλή που έρχεται στο μυαλό τώρα είναι:

Αποδεχτείτε το παιδί σας γι’ αυτό που είναι και για τίποτα άλλο. Μόνο έτσι θα γίνει αυτό που θέλει.

Με απέραντη θλίψη …

Κερεντζής Λάμπρος

Πίνακας: Leonardo Santamaria



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα