όταν ακούω ένα τραγούδι;

Τι σου είναι ένα τραγούδι… Μπορεί να ξεσηκώσει ολόκληρο το Είναι σου και συνάμα ολόκληρο το Σύμπαν. Η μουσική είναι δόνηση και αυτό που δονείται πολλές φορές είναι οι χορδές του εαυτού σου. Παρασύρεσαι σε ένα χείμαρρο συναισθημάτων, εικόνων, εμπνεύσεων, σκέψεων και άλλων αγνώστων παραμέτρων. Ένα τραγούδι χωρίς απαραίτητα να έχει μελωδία. Άλλες φορές χωρίς να έχει στίχο. Ακόμα και στον μοναδικό ήχο των τυμπάνων που χτυπούν ρυθμούς αγνώστων τελετουργιών.

Η μουσική έρχεται και αγκαλιάζει τον εσωτερικό σου κόσμο. Δεν αφήνει τίποτα έξω από αυτή την αγκαλιά που σου δημιουργεί ερωτήματα.

Τι μου συμβαίνει όταν ακούω ένα τραγούδι;

Αλήθεια, έχεις ποτέ αναρωτηθεί τι είναι αυτό που σκιρτά μέσα σου και σε κάνει να κουνιέσαι ρυθμικά και, τις περισσότερες φορές, ασυναίσθητα στον ρυθμό που απαρτίζει το εκάστοτε τραγούδι; Προσπάθησε να απαντήσεις για χάρη του εαυτού σου. Δεν μπορώ να σου πω την δική μου απάντηση. Ίσως μπορέσω κάποτε να την γράψω σε ένα τραγούδι που έτσι καταφέρω να την μοιραστώ μαζί σου χωρίς οι λέξεις, που θα χρησιμοποιούσα σε κάποια άλλη περίπτωση, να αφήσουν πίσω τους μισές αλήθειες.

Στα αλήθεια, αυτό που μας ώθησε να τραγουδήσουμε (μελωδικά αλλά και στιχουργικά), ήταν όντως το κελάιδισμα των πουλιών; Τι όμορφους συνειρμούς μπορεί και μου φέρνει αυτή η υπόθεση. Να είναι άραγε η μουσική και το τραγούδι ένα κομμάτι της Γλώσσας των Πουλιών και των Αλόγων; Όμως αναρωτηθείτε αν υπάρχει μουσική αρμονία στο κελάιδισμα των πουλιών. Ίσως τελικά να είχε δίκιο ο Πυθαγόρας όταν έλεγε πως η μουσική είναι μία εκ των τριών μεγαλύτερων επιστημών.

Τι μου συμβαίνει όταν ακούω ένα τραγούδι;

Δεν υπάρχει ποιοτική μουσική. Υπάρχει μουσική. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανθρώπινα μέτρα και σταθμά που επικαλούμαστε για να ξεχωρίσουμε τα προσωπικά μας ακούσματα από των άλλων. Μπορείς να ακούσεις το τραγούδι που ακούω μέσα από μένα; Αν ποτέ το καταφέρεις ίσως και να υπάρξει αντικειμενική ποιότητα αλλά και πάλι μην γελιέσαι. Ακόμα και τότε, θα είναι αντικειμενική μόνο για μένα και σένα. Beauty is in the eye of the beholder και στην περίπτωση μας, Quality is in the ear of the listener.

Υπήρξε ποτέ άραγε κάποιος πολιτισμός, φυλή, κοινωνία που να μην ήξερε τι είναι η μουσική; Χαθείτε στα βάθη του χρόνου και στην εσχατιές του χώρου και βρείτε μου ένα παράδειγμα. Ψάξτε και θα καταλάβετε πως η μουσική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον άνθρωπο. Είναι στην φύση μας και είναι παρήγορο που υπάρχουν τόσο όμορφα θαύματα πέρα από τους τόσους τρομερούς εφιάλτες.

Η μουσική και το τραγούδι είναι μία κοινή συμπαντική γλώσσα. Είναι ένας κώδικας επικοινωνίας όταν οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν τις από κοινού γνωστές εκφράσεις. Τι ξέρετε για την μουσική ψυχολογία; Υπάρχουν νότες, κλίμακες και μελωδίες όπου στο άκουσμα τους μπορούμε να νιώσουμε (ή έστω να πλησιάσουμε) τα ανάλογα συναισθήματα. Όσοι γνωρίζουν από μουσική, ξέρουν πως υπάρχουν συγχορδίες μείζονες και ελάσσονες οι οποίες χαρακτηρίζονται από το αίσθημα χαράς και λύπης που δημιουργούν στον ακροατή τους. Ο Πυθαγόρας ανάφερε την μουσική των Σφαιρών και τα φυτά δείχνουν να ανταποκρίνονται θετικά και αρνητικά στα διάφορα είδη μουσικής. Ακόμα και στην ταινία «Επαφές τρίτου τύπου» η γλώσσα επικοινωνίας που χρησιμοποιείται μεταξύ των ανθρώπων και των εξωγήινων είναι η μουσική (εντάξει, αυτό είναι απλά ένα, ας το πούμε «ελαφρύ», παράδειγμα).

Τι μου συμβαίνει όταν ακούω ένα τραγούδι;

Η ακοή είναι μία από τις πέντε βασικές μας αισθήσεις. Το να έχεις χάσει, ή ακόμα χειρότερα, να μην είχε ποτέ, την αίσθηση της ακοής είναι σαν να είσαι αποκλεισμένος από έναν ολόκληρο κόσμο. Ευτυχώς η επιστήμη προχωρά γοργά και κάποια στιγμή αυτοί οι «αποκλεισμοί» θα καλυφθούν πλήρως. Η ανθρώπινη ζωή βασίζεται περισσότερο στην αίσθηση της όρασης. Είναι έτσι φτιαγμένο το σώμα μας και συνάμα ο κόσμος που δημιουργήσαμε όπου οι υπόλοιπες αισθήσεις πέραν της οράσεως, έρχονται συνειρμικά σε «δεύτερη μοίρα». Πως θα ακούγονταν, αναρωτιέμαι, το τραγούδι που ακούω αν είχα τόσο αυξημένη την ακοή μου όσο αυτής του σκύλου ή της νυχτερίδας; Αν το φάσμα των ακουστικών μας συχνοτήτων, ήταν πιο ευρύ από το σημερινό, τότε τι μουσική θα γράφαμε; Πόσο σχέση θα είχε με την σημερινή; (Χμ… Αυτή η μουσική θα ήταν πιο ποιοτική;).

Τα πάντα κινούνται γύρω μας. Από το πιο μεγάλο αντικείμενο, μέχρι το πιο μικρό. Αυτή η κίνηση δεν είναι παρά μία δόνηση και άλλωστε υπάρχει και μία θεωρία που λέει πως ακόμα και ολάκερη η πραγματικότητα μας, είναι μία χορδή που πάλλεται. Τι μουσική μπορεί να ακούσουμε κάποτε; Ίσως να ανακαλύψουμε πως ακόμα και ο πιο μικρός κόκκος σκόνης, τραγουδά το δικό του τραγούδι. Μέχρι εκείνη την στιγμή λοιπόν, εγώ θα ακούω το τραγούδι μου…

Τι μου συμβαίνει όταν ακούω το τραγούδι μου;

Σαν κατακλείδα, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους μουσικούς, ανεξαρτήτου είδους, που χάρη σε αυτούς ερχόμαστε πιο κοντά σε κάποια από τα θαύματα του Κόσμου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα