Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Το χαραγμένο προσωπείο του χρόνου, τα γηρατειά, καταλαμβάνει το χώρο της ζωής, προβάλλοντας την ωριμότητα σαν το στοιχείο που καταστεί νόμιμο το κάθε συντηρητικό παραλήρημα, το κάθε αρρωστημένο μυαλό ενάντια στην αυθόρμητη και νεανική χαρά της ζωής. Έτσι η εξέλιξη προς τις γεροντικές μορφές αξιολόγησης της νεότητας αποτελούν σημεία αναφοράς μιας κοινωνίας “γερασμένων” προσώπων που θεωρούν την υποταγή τους στην κάθε εξουσία, σαν κομμάτι ωρίμανσης, αξιολογώντας την νεότητα μέσα από αυτή ακριβώς την βλακώδη ωρίμανση τους Η αποτρεπτική δράση των ηλικιωμένων προσώπων, στόχο έχει την προσαρμογή και την υπακοή στην αμφισβητούμενη ωριμότητα των δυστυχισμένων υπάρξεων που προσπαθούν να μαζέψουν τις ρυτίδες τους μπροστά στο καθρέφτη. Των δυστυχισμένων υπάρξεων που προσπαθούν να στίσουν την αξία της απώλεια σαν στοιχείο ωρίμανση και σωστής απόφασης, μετρημένης και ζυγιασμένης, βλέποντας τον θάνατο να πλησιάζει. Έχουν την επιθυμία να χοροπηδήσουν χαρούμενα πάνω στο πτώμα τ...

Η θρησκευτική ελευθερία είναι προέκταση της προσωπικής ελευθερίας και επίσης μια ειδικότερη μορφή της πνευματικής ελευθερίας.  Με αυτήν εξασφαλίζεται ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής και γενικά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.  Η συνταγματική κατοχύρωσή της υποδηλώνει την παροχή εγγυήσεων προς τους πολίτες για την ανεμπόδιστη διαμόρφωση των θρησκευτικών, αντιθρησκευτικών ή άθρησκων πεποιθήσεών τους, ενεργώντας ό,τι ανταποκρίνεται σ' αυτές και παραλείποντας ό,τι αυτές απαγορεύουν, με την επιφύλαξη της τήρησης των νόμων.  Το εν λόγω δικαίωμα παρέχει διπλή αξίωση, αφενός της αποχής του κράτους από κάθε ενέργεια που θαπαρεμπόδιζε την υλοποίησή του και αφετέρου τη λήψη κάθε πρόσφορου μέσου για τηναδιατάρακτη άσκησή του. Στην ιστορία, ειδικότερα στην εκκλησιαστική, ανήκει η κριτική παρουσίαση των δογμάτων των διαφόρων θρησκειών.  Ανεξάρτητα όμως από την ορθότητα των διαφόρων θρησκευτικών πεποιθήσεων και των μέσων με τα οποία εκδηλώνονται, ο άνθρωπος- πολίτης έχει...

Στο βαθμό που τα ναρκωτικά αποτελούν τα προϊόντα που η νεολαία χρησιμοποιεί για να “αποδράσει” από την πραγματικότητα, το αλκοόλ αποτελεί το προϊόν για να “αποδράσει” ο ενήλικας από την ενηλικιότητα. Ατελείωτα καφενεδάκια σε όλη την χώρα απλώνουν τα νοσηρά περιβάλλοντα τους φιλοξενώντας ανδρικές ορφανές ψυχές που βλέπουν τα γηρατειά να τους πλησιάζουν και μέσα από το μεθύσι προσπαθούν να μην το σκέπτονται. Να μην σκέπτονται την ζωή, τις αδιέξοδες επιλογές, την μοναχικότητα που κρέμεται από το ταβάνι της φυλακής τους. Καθημερινοί θαμώνες της αναζήτησης ενός λόγου, ενός φίλου, μιας παρέας, Κάποιον να μιλήσει και ας μην πουνε τίποτα το ουσιαστικό. Στα καφενεία νομίζεις ότι οι θαμώνες του είναι ώριμοι άντρες, αλλά στην πραγματικότητα, όταν ακούσεις τις συζητήσεις τους, τις φωνές τους, τις παρεξηγήσεις τους, βλέπεις ότι έχεις να κάνεις με ορφανά παιδάκια που έχουν προσαράξει στα βρώμικα λιμάνια τους. Ορφανές φιγούρες, με την ζωή τους αφημένη μπροστά σε ένα ποτήρι. Παιδικές ...

Η σχέση με την ηρωίνη είναι μια ανταγωνιστική σχέση. Από την πρώτη στιγμή η σχέση μαζί της είναι μια σχέση πάλης, πολέμου, μια σχέση επικράτησης, συμβιβασμού, αντίστασης, χαράς και πόνου Είναι μια σχέση αγωνίας, φόβου, και απογοήτευσης. Μιας απογοήτευσης που τρέχει να κρυφτεί κάτω από το λευκό συννεφάκι της. Από την πρώτη στιγμή, ο χρήση σκέπτεται ότι δεν θα τον γονατίσει και ότι μπορεί να την σταματήσει όποτε θέλει. Το ζήτημα είναι ότι όταν υπάρχει η ηρωίνη, ο χρήστης δεν θέλει τίποτα άλλο εκτός από αυτή. Πάντα λοιπόν, το ίδιο παραμύθι του χρήστη. Η ίδια ψευδής εντύπωση, ότι μπορεί να τα καταφέρει μόνος του μαζί της. Όλοι οι χρήστες περνάνε από αυτή την κατάσταση αναμέτρησης με την ηρωίνη. Μπαίνουν σε μια ανταγωνιστική σχέση με την ουσία από την πρώτη στιγμή. Από την πρώτη στιγμή σκέπτονται ότι δεν θα γίνουν σαν τους άλλους χρήστες, Από την πρώτη στιγμή μετράνε την αντοχή τους, την δύναμή τους για ζωή, μαζί της. Αυτή η ψευδής εντύπωση ισχύος του χρήστη ...

 Στην αυγή του 21ού αι., βρισκόμαστε σε εποχή μετεξελίξεων και μετάβασης σε μία νέα περίοδο κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών δομών. Στο κέντρο της σύγχρονης κοινωνικής προβληματικής τίθεται το ζήτημα της “συγκρότησης της οικογένειας” υπό το πρίσμα των νέων κοινωνικών συνθηκών και αναγκών. Αναντίρρητα, η οικογένεια ορίζεται ως θεμελιώδες δομικό στοιχείο μιας κοινωνίας, μέσω της οποίας το άτομο εξατομικεύεται και παράλληλα κοινωνικοποιείται.  Ωστόσο, τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα πλήττουν σε τέτοιο βαθμό τη συνοχή τού θεσμού τής οικογένειας, ώστε να δημιουργούνται ερωτηματικά για τη σταθερότητα του ίδιου του κοινωνικού συνόλου. Τέτοια κοινωνικά προβλήματα έχουν ως αφετηρία τους τα σύγχρονα δεδομένα της ανεργίας, της αύξησης της εγκληματικότητας, του ολοένα αυξανόμενου αριθμού των διαζυγίων, της διεθνοποίησης των οικολογικών κινδύνων καθώς και των οικονομικών προβλημάτων. Οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί των τελευταίων δεκαετιών επηρέασαν τις οικογενειακές α...

Η διαλυμένη οικογένεια και η τραγικότητα της εξουσίας της Μάνας. Η Ταινία του Π. Βούλγαρη εκτός όλων των άλλων, είναι ένα ψυχοπαιδαγωγικό οικογενειακό δράμα. Στην Ταινία του Π. Βούλγαρη γινόμαστε μάρτυρες μιας οικογενειακής τραγωδίας με πρωταγωνιστή την σχέση Μάνας-κόρης, και όχι μόνο ενός έρωτα που δεν πραγματώνεται. Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με την μοίρα των γυναικών σε αυτό τον τόπο. Μπροστά μας ξετυλίγεται το εφιαλτικό μονοπάτι των οικογενειακών σχέσεων, έτσι όπως διαμορφώνονται από την απουσία του πατέρα και από την αναμφισβήτητη εξουσία της μάνας, η οποία έχει αναλάβει ρόλο πατέρα, αντιπροσωπεύοντας τις αξίες μιας κοινωνίας συντηρητικής και αυταρχικής, όπου το παιδί είναι αναγκασμένο να προσαρμοστεί στους άγραφους νόμους της υποταγής στα σχέδια των άλλων, (γονέων), στην περίπτωσή μας της Μάνας. Σε αυτές τις αξίες η αγάπη αποτελεί μια παιδική, ανώριμη στάση απέναντι στην κοινωνική πραγματικότητα, απέναντι στην κοινωνική ανέλιξη, απέναντι σε ένα μέλ...