Ο κύριος Βαρουφάκης το παράκανε...


Θα ήθελα σήμερα να επιστήσω την προσοχή σας στο πρόσωπο του πρώην υπουργού, του κ. Βαρουφάκη διότι είναι μια περίπτωση η οποία δίχασε την κοινωνία μας και έθεσε αρκετά ερωτηματικά για την παρουσία του στην κυβέρνηση. Ακούσαμε πολλά επικριτικά και επαινετικά λόγια, αλλά αυτά που επικράτησαν στο εσωτερικό καθώς και στο εξωτερικό της χώρας ήταν δυστυχώς τα επικριτικά. Έτσι πολύ λίγοι κατάλαβαν την σημασία της περιουσία του κ. Βαρουφάκη στο κυβερνητικό σχήμα και το τι, και γιατί, επέφερε αυτή την αναστάτωση στην οριοθετημένη άναρχα κοινωνία μας.
Βασικά πρέπει να ξέρουμε ότι κάθε κοινωνικός ρόλος διακατέχεται από μια έκφραση και μια συμπεριφορά οι οποίες δικαιολογούν και συμβάλλουν στην αναπαράστασή της ισχύς του. Δηλαδή κάθε κοινωνική θέση και ρόλος έχουν θεσμικά ένα ποσοστό εξουσίας ανάλογα με την κοινωνική τους ιεράρχηση. Εκτός λοιπόν από την θεσμική ισχύ της λειτουργίας του ρόλου σε πρακτικό επίπεδο, στο συμβολικό επίπεδο η ισχύς του ενυπάρχει στην φαντασιακή θέσμιση του πολίτη και της κοινωνίας, όπως θα έλεγε ο Καστοριάδης.
Η θωρακισμένη Μερσεντες του κ. Βενιζέλου, η οποία πολλάκις μας απασχόλησε δεν σηματοδοτούσε μόνο την παρουσία κινδύνου για το πρόσωπό του, αλλά και την ένδειξη της εξουσία του απέναντι στο πολίτη. Με τον ίδιο τρόπο, όπως μου έλεγε ένας φίλος που μένει στο Μαρούσι, όταν ο κύριος Σαμαράς πήγαινε και γύρναγε από το γραφείο του πρωθυπουργού, η Κηφισίας ήταν κλεισμένη για ώρες για να περάσει ο “άρχοντας” Αυτή η διαδικασία ήταν μια ένδειξη της εξουσίας που είχαν αυτά τα πρόσωπα, η οποία τα καθιστούσε απρόσιτα και μακριά από το λαό. Αυτή η κατάσταση ξεπερνούσε τον θεσμικό τους ρόλο σε πρακτικό επίπεδο αλλά τον έκανε τεράστιο στο συμβολικό.
Η απόσταση και μάλιστα η οριζόντια είναι ένα χαρακτηριστικό της αναπαράστασης τη εξουσίας. Πάντα, σε θρησκευτικό, οικογενειακό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, η εξουσία είναι από “πάνω” και ο πολίτης από “κάτω”. Η κατάσταση αυτή έχει ξεκινήσει σε θρησκευτικά πλαίσια αναπαράστασης της σχέσης θεού - ανθρώπου και επαναλαμβάνεται σε κάθε αναπαράσταση εξουσιαστικής σχέσης.
Από την άλλη το βασικό χαρακτηριστικό της οποιασδήποτε εξουσία είναι ο πατερναλισμός, δηλαδή η αναπαραγωγή της σχέσης με τον πατέρα και μάλιστα, όπως είπα με τον πρώτο πατέρα που είναι ο θεός. Κάθε εξουσία λοιπόν, κουβαλάει κάτι από την σχέση με τον θεό, δηλαδή παρουσιάζει την παρουσία της σαν θεϊκή και από εκεί αποσπά και ένα κομμάτι της νομιμοποίησης της με στόχο την επιβολή της.
Η εξουσία λοιπόν για να μπορέσει να υπάρξει σαν τέτοια χρειάζεται να επενδυθεί με μια καθημερινή τελετουργία του απρόσιτου και του μυστηριακού. Η απόσταση είναι αυτή που βοηθάει να δημιουργηθεί το μυθικό κλίμα, μέσα από την οποία αναπαράγει τον ρόλο της και την δύναμή της . Έτσι η ενδυματολογική επιλογή του ανθρώπου που φέρει την εξουσία, η συμπεριφορά του, καθώς και ο λόγος του πρέπει, κάθε φορά, να είναι επιστρατευμένος, να ορίζει και να αναπαράγει την διαφορετικότητα του από τον πολίτη και να ανανεώνει την αίσθηση της ανωτερότητας του απέναντι σε αυτόν.
Αυτοί οι όροι της παρουσία της εξουσίας αποτέλεσαν και αποτελούν το τελετουργικό διάκοσμο της αναπαραγωγής της ισχύς της στο φαντασιακό του πολίτη, ξέχωρα από την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας να λύνει τα προβλήματα της κοινωνίας, δηλαδή από την ουσία της παρουσία της. ΄
Κάτω από αυτό το πλαίσιο η σημερινή κυβέρνηση, τόσο ενδυματολογικά ( γραβάτες, μπλουζάκια), όσο και συμπεριφοριστικά, ( μετακίνηση στην πόλη χωρίς αστυνομική προστασία),προσπάθησε να δημιουργήσει μια άλλη μορφή εξουσίας, διαφορετική από αυτή που νομίζαμε μέχρι τώρα θέλοντας να δείξει την ουσία του λειτουργήματος τους και την κάλυψη της απόστασης ανάμεσα στους πολιτικούς και στο πολίτη.
Σε αυτό το πλαίσιο ο κ. Βαρουφάκης πήγε πάρα πέρα από τους άλλους .Ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκε μέσα αλλά κυρίως εκτός Ελλάδος δημιούργησε ένα πρωτοφανές γεγονός αμφισβήτησης της εξουσίας μέσα από την ίδια την ουσία της και όχι έξω από αυτή. Δηλαδή ο κ. Βαρουφάκης με την κατάργηση των τελετουργικών διαδικασιών της εξουσίας και με την προσπάθεια να εξαφανίσει την απόσταση ανάμεσα σε αυτόν και τον πολίτη, έδωσε μια άλλη μορφή στην έννοια στην παρουσία της εξουσίας η οποία θεωρήθηκε άκρως επικίνδυνη για τους εγχώριους και περισσότερο ξένους εξουσιαστές.
Πιστεύω ότι ο κυριότερος λόγος που απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση ήταν αυτός. Ήταν ότι η παρουσία του αμφισβητούσε την τελετουργική “μεγαλειότητα” της θέσης και του ρόλου του πολιτευτή στην γηραιά μας και όχι μόνο ήπειρο. Και όχι μόνο αμφισβητούσε, αλλά συγχρόνως άνοιγε ένα καινούργιο πλαίσιο αναπαραστάσεων της εξουσίας και της εικόνας του πολιτικού.
Το να βρίσκεται η “εξουσία” στο διπλανό τραπέζι από τον πολίτη, δηλαδή κοντά του και στο ίδιο ύψος με εκείνον. Το να κυκλοφορεί με τον ίδιο τρόπο που κυκλοφορεί και αυτός, και τέλος πάντων ο πολιτικός να φαίνεται σαν ένας ΄καθημερινός άνθρωπος χωρίς το μυθικό περιτύλιγμα της εξουσίας που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί, θεωρείται περισσότερο επικίνδυνο από οποιοδήποτε οικονομικό μέτρο.
Αυτό το αντιλήφθηκαν αμέσως οι λάτρεις της εξουσίας, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι και αντέδρασαν ο καθένας από την θέση του και τον ρόλο του.
Οι μεν εξουσιαστές κατάλαβαν ότι μέσα στις γραμμές τους είχε παρεισφρήσει ένας “αναρχικός”. Κάποιος που με την συμπεριφορά του κατέλυε τα κεκτημένα αιώνων. Ένα “αναρχικό” στοιχείο, που αμφισβητούσε από μέσα την συμπεριφορά του την ίδια την θεσμική του εξουσία! Αυτό ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να τους συμβεί. Διότι όχι μόνο απομυθοποιούσε τον ρόλο της, αλλά παρουσίαζε και όλο τον παραλογισμό της.
Οι δε εξουσιαζόμενοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτή την μορφή της εξουσίας που αμφισβητούσε την μυθολογία της, που αμφισβητούσε την μορφή της, και δεν τους καταπίεζε, δεν τους κρατούσε σε απόσταση και ήταν έτοιμη να συνδιαλλαχτεί μαζί τους, κάτι που αποπροσανατόλιζε και τους απειλούσε .
Έτσι ένας τύπος σαν τον κ. Βαρουφάκη, στο ρόλο του πολιτικού της Ευρωπαϊκής ένωσης, έφερνε τα πάνω κάτω ξέχωρα από την επιστημονική του ιδιότητα, αρνούμενος το λόγο και την συμπεριφορά της εξουσίας, αρνούμενος το μυθικό πλαίσιο της.
Όταν η εξουσία κατάλαβε ότι έχει έναν “αντιεξουσιαστή” στους κόλπους της, κόντεψε να πάθει καρδιακή προσβολή και αξίωσε από την κυβέρνηση την αποπομπή του.
Με λίγα λόγια, ο κ. Βαρουφάκης , το παράκανε και καλά έκανε, διότι δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Αν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό δεν θα ήταν ο ΚΥΡΙΟΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ!!
Κερεντζής Λάμπρος

Σχόλια

Ο χρήστης airis είπε…
Για αυτό όμως και αγαπήθηκε από τον απλό λαό!
Γνωρίζω άτομα που δεν πρόσκεινται στο χώρο της αριστεράς, που δεν θα ψήφιζαν Σύριζα σε καμία άλλη περίπτωση, αλλά έπαθαν τη λεγόμενη "Βαρουφακίαση"! Και τώρα έχουν λυπηθεί πολύ με την απομάκρυνσή του.

Πολύ σωστά ανέλυσες τη μορφή της εξουσίας, ίσως και τους λόγους που τον έκριναν επικίνδυνο κάποιοι, αδυνατώ όμως να πιστέψω ότι αυτοί οι κάποιοι είναι οι εξουσιαζόμενοι. Τουλάχιστον όχι οι νέοι άνθρωποι.Τουλάχιστον όχι στις μέρες μας.

Προσωπικά χάρηκα πολύ που δόθηκε τόσο στη χώρα μας όσο και έξω, η εικόνα μιας εξουσίας που δεν φοβάται να κυκλοφορήσει, που είναι κοντά στον πολίτη, που δεν δίνει σημασία στη γραβάτα, στο κοστούμι στο περιτύλιγμα, αλλά στην ουσία!

Κάποιες φορές αυτοί που φαίνονται ότι το παρακάνουν γίνονται μπροστάρηδες! ☺
Αριστέα
Ο χρήστης Λάμπρος Κερεντζής είπε…
Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, τώρα όσο αφορά τους εξουσιαζόμενους εννοώ αυτούς που έχουν μάθει στις τελετουργίες της εξουσίας και η απουσία τους τους παραξενεύει.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα