Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

ΕΥΧΟΜΑΙ η οικογένεια να φροντίσει να υπάρξουν οι συνθήκες που θα βοηθήσουν τα παιδιά της να εισέλθουν στον κοινωνικό στίβο και να λειτουργήσουν παράλληλα με τον ενήλικα και ισότιμα με αυτόν. ΕΥΧΟΜΑΙ να καταλάβουμε ότι η οικογένεια δεν είναι ένας χώρος και χρόνος που βρεθήκαμε τυχαία μέσα της. Αντίθετα ότι είναι ένας χωρόχρονος που κατασκευάστηκε από μας και συνεχίζει να κατασκευάζεται, με την ισότιμη συμμετοχή των παιδιών μας. Εύχομαι να καταλάβουμε ότι είναι μια συνκατασκευή στην οποία συμμετέχουν όλοι το ίδιο από οποιαδήποτε θέση και αν βρίσκονται. ΕΥΧΟΜΑΙ να καταλάβουμε ότι η οικογενειακή σχέση είναι μια παιδαγωγική σχέση. Ότι, με τον τρόπο του, το παιδί “διαπαιδαγωγεί” και αυτό τους γονείς του, με την έννοια ότι τους επηρεάζει και καθορίζει τις αντιδράσεις τους τόσο στην σχέση μαζί του, όσο στις μεταξύ τους σχέσεις. ΕΥΧΟΜΑΙ λοιπόν στην συνειδητοποίηση της διεστραμμένης αντιμετώπισης του παιδιού σαν ένα ανάπηρο άτομο που χρειάζεται πάντα κάποιο άλλον για να μπορεί να αν...

Το υποκείμενο Το υποκείμενο καθορίζεται γενετικά και επίκτητα από την οικογένεια καταγωγής του. Καθορίζεται επίσης από την εκπαίδευση καθώς και την κοινωνία μέσω της αλληλεπίδρασής του με το περιβάλλον. Η παρουσία του δηλώνει μια ενότητα από ένα σύνολο χαρακτηριστικών που απαρτίζουν την ύπαρξή του και το καταστούν διαφορετικό από τους άλλους. Είναι ένα υποκείμενο εξόριστο μέσα στην μοναδικότητα του και η μοναδικότητα του εξόριστη μέσα στην συλλογικότητα. Σαν κάτι ξεχωριστό, ανόμοιο ψάχνει την ομοιότητα του, θέλοντας να διατηρήσει την διαφορετικότητα του. Πρώτον το υποκείμενο βρίσκεται στο μεταίχμιο της σταθερότητας σαν οργανισμός και της συνεχούς αλλαγής του. Όπως επίσης βρίσκεται στο μεταίχμιο της διατήρησης της ατομικότητας του και της ανάγκης αποδοχής και συμμετοχής του στην ομάδα. Στο μεταίχμιο της σταθερότητας σαν οργανισμός και της αλλαγής, όπως λέει ο Francisco Barela1 το υποκείμενο διακρίνεται από δύο καταγραφές. Η πρώτη περιλαμβάνει τα στοιχεία τα οποία παραμένουν αμε...

Η επαγγελματική ικανοποίηση είναι ένα δημοφιλές θέμα έρευνας για τους ερευνητές που έχουν ως αντικείμενο την οργάνωση και τη διαχείριση των μελετών οργανωσιακής συμπεριφοράς και εξετάζεται ως στάση που συντελεί στη διαμόρφωση ορισμένων άλλων συμπεριφορών ή στάσεων και σε αυτή την περίπτωση θεωρούμε την εργασιακή ικανοποίηση ως ανεξάρτητη μεταβλητή. Επίσης η εργασιακή ικανοποίηση μπορεί να μελετηθεί ως εξαρτημένη μεταβλητή, δηλαδή ως μια στάση που καθορίζεται από παράγοντες εργασίας (όπως είναι η αμοιβή, το αντικείμενο εργασίας, κλπ), ατομικά ή προσωπικά χαρακτηριστικά (δημογραφικά στοιχεία) και άλλους κοινωνικούς παράγοντες (Shajahan & Shajahan, 2004:116). Δύο ομάδες μεταβλητών που την επηρεάζουν ως εξαρτημένη μεταβλητή, είναι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες και τα προσωπικά χαρακτηριστικά του ατόμου (Moynihan & Pandey, 2007). Οι κυριότερες θεωρητικές προσεγγίσεις είναι οι ακόλουθες: Η θεωρία του Maslow για την ιεραρχία των αναγκών (1943, 1970) είχε ως στόχο να προσδιορίσε...

Η εργασιακή (ή επαγγελματική) ικανοποίηση αποτελεί μία από τις πιο σύνθετες έννοιες που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι διευθυντές και τα στελέχη στη σύγχρονη αγορά. Παρά τη χρήση του όρου τόσο στην επιστημονική έρευνα, όσο και στην καθημερινή ζωή, εξακολουθεί να μην υπάρχει γενική συμφωνία σχετικά με το τι είναι η ικανοποίηση από την εργασία. Διαφορετικοί συγγραφείς και ερευνητές έχουν προσεγγίσει με διαφορετικό τρόπο τον όρο αυτό. Ο Hoppock το 1935 1. προσδιόρισε την εργασιακή ικανοποίηση ως οποιονδήποτε συνδυασμό ψυχολογικών, φυσιολογικών και περιβαλλοντικών περιστάσεων που προκαλούν ένα πρόσωπο να εκφράσει με ειλικρίνεια ότι είναι ικανοποιημένος με τη δουλειά του. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, παρότι η ικανοποίηση από την εργασία επηρεάζεται από πολλούς εξωτερικούς παράγοντες, παραμένει κάτι εσωτερικό, που έχει να κάνει με το πώς αισθάνεται ο εργαζόμενος. Ο Vroom το 1964 2. , στον ορισμό του για την εργασιακή ικανοποίηση, εστιάζει στο ρόλο των εργαζομένων στο χώρο εργασίας. Π...

[...]Εκτός από τις διαπροσωπικές σχέσεις, ο Αβδηρίτης αποδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στην απόκτηση του πλούτου. Ήδη από την εποχή του Σόλωνα, οπότε παρατηρούνται η διαμόρφωση και η άνοδος μιας εύπορης εμπορικής τάξης στην Αθήνα, ο παράνομος πλουτισμός φαίνεται ότι έχει αναδειχθεί σε οξύ κοινωνικό πρόβλημα. Για τον λόγο αυτόν ο σοφός νομοθέτης , στην ελεγεία του προς τις μούσες, τάσσεται ρητά υπέρ της απόκτησης πλούτου μόνο με έντιμα μέσα και απειλεί τους παραβάτες με τιμωρία. Και ο Δημόκριτος υπογραμμίζει ότι ο άδικος τρόπος πλουτισμού είναι αποτρόπαιο έγκλημα ή πηγή δυστυχίας. Ο ίδιος ο πλούτος, ωστόσο, δεν είναι χωρίς προβλήματα. Ο άνθρωπος ωθείται από το διακαή πόθο να γίνει πλούσιος. Όταν όμως πλουτίσει διακατέχεται από την βασανιστική αγωνία πως να τον διατηρήσει, ή να τον αυξήσει και, όταν τον χάσει, βυθίζεται σε άφαντη θλίψη. Για τον λόγο αυτόν η ψυχική γαλήνη εξασφαλίζεται, αν ο άνθρωπος αρκείται σε όσα έχει και δεν λυπάται για όσα του λείπουν, λαμβάνοντας υπόψη ότι άλ...

Γεια σας, Σήμερα έρχομαι κοντά σας για να μιλήσω για τον ρόλο μου. Για την κατάσταση που βρίσκομαι ακολουθώντας αυτούς από εσάς που μου πρόσφεραν και μου προσφέρουν, την εμπιστοσύνη τους προσλαμβάνοντας με σαν συνοδοιπόρο τους. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Όχι, είναι μια πορεία και για εμένα οδυνηρή, στο βαθμό που είναι και για εσάς. Ακολουθώ τους βηματισμούς σας προσεκτικά, νωχελικά αλλά και νηφάλια. Σταματάω εκεί που σταματάτε. Περπατάω εκεί που περπατάτε. Πολλές φορές σας πιάνω από το χέρι χωρίς να το καταλαβαίνετε. Άλλες, πηγαίνω πιο μπροστά από εσάς. Προσπαθώ να σας ανοίξω το δρόμο! Η παρουσία μου διευκολύνει το περπάτημα και δίνει θάρρος για να πάτε ακόμα πιο βαθιά, για να δείτε αυτό που δεν βλέπεται και να μιλήσετε για αυτό που δεν μιλήσατε μέχρι τώρα. Δεν είσθε μόνοι μαζί μου, κανείς δεν έρχεται μόνος του. Φέρνετε πρόσωπα του συγγενικού σας περιβάλλοντος, μανάδες, πατεράδες, συζύγους, αδέλφια και παιδιά. Όπου και να πάτε, “οι δικοί σας”, μας ακολουθούν και τους...

Η άλλη γνώμη Είναι ένα ερώτημα αρκετά σημαντικό νομίζω στην προσπάθεια να καταλάβουμε τον τρόπο λειτουργίας των σχέσεων. Αυτό δηλαδή που παρατηρούμε είναι ότι αν δεν συμφωνούμε και υπερασπιζόμαστε την γνώμη μας, είτε αυτό γίνεται μέσα στην οικογένεια, είτε αλλού, τότε οι άλλοι μπορούν να θεωρήσουν την στάση μας εχθρική. Δηλαδή οτιδήποτε έχει να κάνει με την διαφοροποίηση μας απέναντι σε ένα σύστημα αναφοράς στο οποίο συμφωνεί η πλειονότητα των μελών της ομάδας που ανήκουμε, δημιουργεί προβληματισμό, και μπορούμε να βρεθούμε απομονωμένοι. Έτσι ένα παιδί που αντιτίθεται στις αποφάσεις της οικογένειας του και υποστηρίζει την γνώμη του, μπορεί να καταγραφεί σαν εγωιστής, αντιρρησίας, απερίσκεπτος, ανάγωγος, και οτιδήποτε άλλο, με τέτοιο τρόπο ώστε η στάση του να θεωρηθεί προβληματική και μερικές φορές να αναζητηθεί η παρέμβαση ειδικού. Η άρνηση και η προβολή της γνώμης θεωρείται προβληματική από την οικογένεια, το σχολείο, αλλά και την κοινωνία. Μπορεί να θεωρηθεί μια εχθρική στά...

Αγάπη σημαίνει σεβασμός και σεβασμός αγάπη. Η μία αγκαλιάζει την άλλη σαν στοιχεία ενός νέου κόσμου βαθιά κρυμμένου στα μύχια καλντερίμια της ευτυχίας. Η ανακάλυψή τους γίνεται σιγά, σιγά καθώς το βήμα τολμάει να ξανοιχτεί σε κάτι που κανείς δεν το ενθάρρυνε. Στο εσωτερικό δρόμο της αυτό-αποδοχής ενός εαυτού που τόσες φορές προσπαθήσαμε να αποφύγουμε το βλέμμα και το λόγο που μας απεύθυνε. Πάντα τον κοιτούσαμε με το βλέμμα των άλλων, του μιλούσαμε με τα λόγια των άλλων. Πάντα τον θεωρούσαμε ανεπαρκή. Ποτέ δεν πιστέψαμε στις προσπάθειες που έκανε, στις ανάγκες που εξέφραζε, στις προσδοκίες και τις ελπίδες του. Πάντα τον προδίδαμε!! Ναι αυτό κάναμε τον προδίδαμε, τον κατηγορούσαμε, τον μαστιγώναμε ήσυχα και απλά με μια υπομονή και επιμονή που άρχιζε να μας αρέσει. Μια ηδονή ανάβλυζε μέσα από το μαρτύριο του. Η θυσία γινόταν αυτοθυσία, αυταπάρνηση και προσπάθεια επιβεβαίωσης της επιθυμίας των άλλων ενάντια στην δική του επιθυμία. Μια ηδονή που είχε να κάνει με την αποδοχή του άλλου....

Ι. Εισαγωγή Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μια διαρκώς αυξανόμενη ρητορεία σχετικά με τη σεξουαλική εγκληματικότητα, η οποία καταλαμβάνει μια περίοπτη θέση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι αναφορές στην αύξηση των σεξουαλικών εγκλημάτων, την αντίστοιχη υποτροπή και τον «ιδιάζοντα» χαρακτήρα τους συχνά διασπείρουν το φόβο και συνακόλουθα προκαλούν υψηλή τιμωρητικότητα στο κοινό. Έτσι γύρω από το σεξουαλικό έγκλημα οικοδομείται ένας ηθικός πανικός. Κεντρικό σημείο σ’ αυτή τη συζήτηση αποκτά το αίτημα για προστασία του παιδιού και αυστηρή τιμωρία του «διεστραμμένου παιδόφιλου». Ένα τέτοιο αίτημα απέναντι στον «κακό» κερδίζει καθολική αποδοχή. Εν συνεχεία υιοθετούνται υπερκρατικά νομικά κείμενα τα οποία οδηγούν στην ενίσχυση της ποινικής καταστολής. Συνακόλουθα νομοθετούνται από τον εθνικό νομοθέτη ποινικά μέτρα αντιμετώπισης του σεξουαλικού εγκλήματος ή, καλύτερα, κολασμού του σεξουαλικού δράστη, όπως η ποινικοποίηση της απλής κατοχής πορνογραφικού υλικού, ακόμα και εικονικού, ο ...

Η οικογένεια σαν οργανισμός ζωντανός που κινείται, ανασαίνει, αναπτύσσεται, μεγαλώνει και πεθαίνει, δεν αποτελεί κάτι το τυχαίο. Δεν αποτελεί μια κατάσταση που δημιουργήθηκε από το τίποτα. Στην ουσία καμιά από τις λειτουργίες της δεν είναι τυχαία. Όλες αποτελούν προϊόντα συστηματικής οργάνωσης την οποία τα μέλη της, τις περισσότερες φορές, αδυνατούν να κατανοήσουν. Μπορούν να αποδίδουν τις λειτουργίες της στην τύχη, ή στην μοίρα, αλλά καλό είναι να σκεφτούμε ότι τόσο τα παιδιά μας όσο και εμείς, είμαστε πολύ σημαντικοί για να αφεθούμε στην τύχη μας. Και ποια είναι η τύχη; Η τύχη εκφράζει πάντα την ύπαρξη του τυχαίου. Το τυχαίο εκφράζει την έλλειψη ελέγχου και η έλλειψη ελέγχου... το άγχος, τόσο το οξύ όσο και το συνεχές. Το άγχος μπορεί να καθορίσει την μορφή των αλληλεπιδράσεων μέσα στην οικογένεια. Μπορεί να δημιουργήσει ένα συναισθηματικό τοπίο, όπου οι αντεγκλήσεις, οι αντιπαλότητες, και οι συγκρούσεις να μην επιτρέπουν στα μέλη της να συνεργαστούν ακόμα και όταν εκφράζουν κ...

Νόμος και Πόλις Το δικαίωμα μας οδηγεί στο νόμο, η ενοχή επίσης. Ο νόμος κατ' αρχάς επιτρέπει και μετά περιορίζει. Αναδεικνύει πρωτίστως την ύπαρξη των δικαιωμάτων του υποκειμένου και μετά λειτουργεί περιοριστικά για αυτά που απαγορεύει. Δηλαδή σαν πρώτιστο αγαθό έχει τα δικαιώματα παρά την απαγόρευσή τους. Η τήρησή του αποτελεί την προϋπόθεση συνύπαρξης και επίτευξης της αρμονίας, ισορροπίας, της ομοιόστασης τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικογενειακό επίπεδο. Όπως έλεγε ο Αριστοτέλης ο νόμος λοιπόν είναι ο δρόμος προς την συλλογικότητα, την διαφυλάσσει. Η Ισότητα, η ισονομία, ο σεβασμός του άλλου, η αξιοκρατία προφυλάσσονται από τον νόμο και είναι τα υλικά από τα οποία κατασκευάζονται οι συλλογικότητες. Μόνο μέσα σε την συλλογικότητα μπορεί να αναπτυχθεί η υποκειμενικότητα. Η συνείδηση της αναγκαιότητας του νόμου είναι η συνείδηση της συλλογικότητας, δηλαδή η αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα του ομαδικού μέσα από το οποίο ολοκληρώνεται το ατομικό. Η βασική στόχευση σε ατ...