Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

  Η απλοϊκότητα την ισχυρισμών των υποστηρικτών του φιλελευθερισμού είναι εξωφρενική. Ο ορός «ανάπτυξη» γι’ αυτούς αποτελεί το μυθικό τοπίο της ατομικής ευημερίας με μια ψευδό-φιλοσοφική επικάλυψη. Ότι είναι ιδιωτικό θεοποιείται πατώντας πάνω στην έννοια δήθεν της ελευθερίας, η οποία όμως για να πραγματωθεί χρειάζεται την αφαίρεση της ελευθερίας του άλλου. Ο φιλελευθερισμός ξεχνάει ότι η ελευθερία δεν είναι ένα ατομικό δεδομένο, αλλά ένα ομαδικά. Ότι δεν πραγματώνεται ατομικά αλλά συλλογικά. Ο φιλελευθερισμός φαίνεται ότι στηρίζεται πάνω στο ένστικτο αυτοσυντήρησης, ή στο συναίσθημα του εγωκεντρισμού της βρεφικής ηλικίας. Αποτελεί στοιχείο ενός ακατέργαστου συναισθήματος όπου ο πρωτογονισμός του κυριαρχεί κυριαρχώντας επίσης και το συναίσθημα ανασφάλειας που το διακρίνει. Ο νεοφιλελευθερισμός εκφράζει ένα ακράτητο εγωισμό, ο οποίος στηρίζεται στην αίσθηση της ατομικής ικανοποίησης του υποκειμένου εν μέσω της γενικής δυσαρέσκειας των άλλων. Άρα ο άλλος υπάρχει μόνο σ...

Ξέρουμε ότι όταν αναφερόμαστε στην ιδιωτικότητα έχουμε να κάνουμε μ’ ένα τεράστιο θέμα, αλλά θα προσπαθήσουμε σε αυτό το μικρό άρθρο να το φέρουμε στα μέτρα μας και αυτά είναι τα οικογενειακά. Δηλαδή με ποιο τρόπο η οικογένεια μπορεί να προφυλάξει ή να εκθέσει την ιδιωτικότητα των μελλών της. Από όλες τις ερμηνείας του όρου θα συγκρατήσουμε αυτή της μεταβαλλόμενης μορφής του η οποία εξαρτάται από τις συνθήκες και από το ιστορικό χρόνο που αυτό αναπτύχτηκε. Άρα θα λάβουμε υπ’ όψιν μας το σήμερα και την μορφή που έχει πάρει σαν προϊόν ενός νομοθετικού και συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος. Το ιδιωτικό σήμερα παρουσιάζεται πάντα σε αντίθεση με το δημόσιο, το κοινό. Η λέξη προέρχεται από το «ίδιον» που σημαίνει «είδος» και εκφράζει τα μοναδικά χαρακτηριστικά του υποκειμένου που τον καθιστούν διαφορετικό και ξεχωριστό από τους άλλους. Η ανάπτυξη της ιδιωτικότητας σήμερα εννοεί την ανάπτυξη της μοναδικότητας και διαφορετικότητας του υποκειμένου, σε αντίθεση  με το...

Στο πρώτο ραντεβού ο Λεό, ένα παλικάρι τριάντα χρονών, ήρθε με καλοκαιρινά μπράτσα ζωγραφισμένα με τατουάζ, με σκουλαρίκια και χαϊμαλιά στο λαιμό. Την εποχή εκείνη ο πατέρας του είχε νοικιάσει ένα μεγάλο σπίτι στην Βούλα και έμενε μαζί με την κοπέλα του, την γυναίκα του, όπως έλεγε η οποία ήταν περίπου εφτά χρόνια μεγαλύτερή του. Ο Λεό δεν δούλευε, αν και είχε τελειώσει σχέδιο σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, και όπως έλεγε ο πατέρας του, είχε ταλέντο. Εκείνος του προσέφερε δουλειά στο γραφείο που είχε σαν αρχιτέκτονας-μηχανικός αλλά ο Λεό πέρναγε τις ημέρες χωρίς να κάνει τίποτα.   Κάθισε κουρασμένα “ Η μάνα μου και ο πατέρας δεν είναι η μάνα μου και πατέρας μου, μόνο η αδελφή μου είναι αδελφή μου, διότι μας υιοθέτησαν και τους δύο”, είπε σαν πρώτη πληροφορία χωρίς να προλάβω να του μιλήσω και μετά, απλώθηκε στην καρέκλα σαν να τον είχες περάσει από  οικοδομή. “Κούραση” τον ρώτησα. “ Ναι είμαι κουρασμένος γιατί δεν κάνω τίποτα”, είπε χαμογελώντας. “Υιοθεσία.” επαν...

Μεθοδολογικές προσεγγίσεις που συμβάλλουν στην ανάπτυξη επικοινωνιακών και κοινωνικών δεξιοτήτων για αποτελεσματική συμμετοχή των παιδιών στη μαθησιακή διαδικασία Τυπική και άτυπη εκπαίδευση Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών και η παροχή γνώσεων αποτελεί μια πανάρχαια διαδικασία με στόχο την ομαλή ένταξή τους στο κοινωνικό σύστημα. Η κοινωνικοποίηση, ο εκπολιτισμός και η εκπαίδευση του ατόμου αρχίζει άτυπα και παραδοσιακά στην οικογένεια. Όλες οι ανθρωπολογικές περιγραφές μιλούν για τους βασικούς μηχανισμούς μάθησης -τη μίμηση, την ταύτιση και τη συνεργασία- ως τους ακρογωνιαίους λίθους της άτυπης εκπαίδευσης ( Scribner & Cole , 1992). Οι γονείς παρέχουν τις πρώτες κοινωνικές εμπειρίες στα παιδιά.  Η διαπαιδαγώγηση του παιδιού και η οργάνωση της ζωής του αρχίζει στην οικογένεια μέσα από την άμεση εμπλοκή και την αλληλεπίδραση του με τα μέλη της οικογένειας ( Schaffer , 1996) και εξασφαλίζει στο παιδί κλίμα σιγουριάς και ασφάλειας, που μπορεί να οδηγήσει σε απο...

Αυτή η έκφραση “είμαι καθαρός, είμαι καθαρή και λέγομαι...” σε μια κοινωνία που βρομάει και ζέχνει, μας φαίνεται παράλογη. Μας δίνει ακόμα την εντύπωση ότι ο χρήστης, ή η χρήστρια τοξικών ουσιών είναι οι μόνοι που είναι βρώμικοι. Είναι οι μόνοι που θα πρέπει ξεγυμνωθούν υπαρξιακά προβάλλοντας την “βρωμιά” τους ζητώντας, παρακαλώντας την εξιλέωση από μια κοινωνία που τους οδήγησε με τον ένα, ή με τον άλλο τρόπο στην χρήση και την ανυπαρξία. Ακόμα και το να φωνάζεις “είμαι καθαρός, είμαι καθαρή” είναι μια άκρως τιμωρητική τακτική. Το “είμαι καθαρός” δηλώνει την παρουσία της μετάνοιας που πρέπει να παραμένει ενεργή. Η ύπαρξη της μετάνοιας σημαίνει την συνεχή ύπαρξη της ενοχής. Άρα το “είμαι καθαρός” δηλώνει την αμείωτη ενοχή και την διαχρονική μετάνοια. Επίσης το “είμαι καθαρός” αποτελεί μια στρατηγική κοινοποίησης το “σφάλματος”. Μια στρατηγική που θέτει το χρήστη σε κοινή θέα για αυτό. Τον εκθέτει για την πράξη του. Απαιτεί την έκθεσή του στα βλέμματα των άλλων κ...

    Για να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί θα πρέπει να έχει φυσιολογικό νευρικό σύστημα, να ακούει, να βλέπει και να έχει βρει τον τρόπο να μαθαίνει. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση είναι να δέχεται συνεχώς εξωτερικά ερεθίσματα από το περιβάλλον του, που θα το βοηθήσουν να αναπτυχθεί σωστά. Επειδή υπάρχει μεγάλη διακύμανση στο φυσιολογικό ρυθμό της ανάπτυξης είναι δύσκολο να διαχωρίσει κανείς το φυσιολογικό από το παθολογικό. Οι διάφορες ικανότητες αναπτύσσονται παράλληλα. Σε φυσιολογικά παιδιά είναι δυνατόν μία ικανότητα να υπολείπεται λίγους μήνες σε σχέση με μία άλλη, είναι σπάνιο όμως η καθυστέρηση να αφορά όλες τις ικανότητες, οπότε μιλάμε για ψυχοκινητική καθυστέρηση(American Speech-Language-Hearing Association – URL: www.asha.org). Πάντως όσο πιο πολύ απέχει ένα παιδί από το μέσο όρο, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να παρουσιάζει κάποια διαταραχή της ανάπτυξής του που οφείλεται σε οργανική, λειτουργική, ή περιβαλλοντική αιτία. Αν υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση σ...