Η γονεϊκή σχέση, (συλλογικό άρθρο)



Σήμερα θα ήθελα να σας παρουσιάσω το πρώτο συλλογικό άρθρο που "γράψανε" φίλοι μου στο facebook Vicky Deli, Αναστάσιος Σαμιώτης, Πηνελόπη Κουτσούρη, Μαρία Οικονομοπούλου, Σπύρος Σιμεγιάτος, προσπαθώντας να απαντήσουν στο ερώτημα που έθεσα και ήταν:

"Πότε κατά την γνώμη σας η γονεϊκή σχέση, μπορεί να προσφέρει τα απαιτούμενα συναισθηματικά εφόδια για να αισθανθεί το παιδί την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση, που έχει ανάγκη για να πορευτεί μόνο του στην ζωή;; "

...Και τους οποίους ευχαριστώ πολύ για την δημιουργική συμβολή τους


H γονεϊκή σχέση

Πάντα η γονεϊκή σχέση είναι μια παιδαγωγική σχέση. Πάντα ένας γονέας είναι ένας εν δυνάμει παιδαγωγός για το παιδί του και πρέπει να το έχει υπ' όψιν του συνεχώς ( Κερεντζής Λάμπρος)

Από την πρώτη στιγμή λοιπόν που το παιδί έρχεται στην ζωή, ο γονέας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής του. Μέσα από την παρουσία του, νιώθει, αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει. (Vicky Deli)

Έτσι η συναισθηματική υποστήριξη, σημαίνει την ενεργή παρουσία του γονέα, και είναι απαραίτητη από την στιγμή της γέννηση του, για να φθάσει το παιδί σε ένα ικανοποιητικό βαθμό αυτοεκτίμησης. Αυτή η παρουσία όμως ποτέ δεν πρέπει να περιορίζεται στην υλική μόνο υποστήριξη, αλλά περισσότερο... στην συναισθηματική. (Αναστάσιος Σαμιώτης)

Η παρουσία του γονέα για να είναι συναισθηματικά υποστηρικτική πρέπει να λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να “δίνει” στο παιδί το χώρο και το χρόνο όπου θα αναπτυχθεί “ανεπηρέαστο”. Δηλαδή, όπου θα μπορέσει να “αισθανθεί” ότι “έχει” ένα χώρο/χρόνο που του ανήκει και την ελευθερία να τον διαχειριστεί!
Η διαχείριση των “υποθέσεών του” είναι η πρώτη προπόνηση για την μετέπειτα διαχείριση της ζωής του. Μέσα από αυτή θα γίνει αυτενεργό και τελικά “αυτόνομο” (Πηνελόπη Κουτσούρη)

Η γονεϊκή σχέση πρέπει να είναι υποστηρικτική συναισθηματικά ιδίως στην περίοδο της εφηβικής ηλικίας, Σ' αυτή την ηλικία παρουσιάζονται μεγαλύτερες δυσκολίες προσαρμογής, όχι μόνο για το παιδί, αλλά και για τον γονέα. Σ' αυτή την ηλικία ο/η έφηβος/η στέφεται προς τους γονείς με ένα κριτικό τρόπο προσπαθώντας μέσα από την αμφισβήτησή τους και την διαφοροποίησή του να ορίσει την δική του ταυτότητα. Έτσι ο γονέας πρέπει να έχει την ανθεκτικότητα να δεχτεί αυτή την αμφισβήτηση όχι σαν κάτι που τον μειώνει, αλλά σαν κάτι που βοηθάει το παιδί του να μεγαλώσει. (Αναστάσιος Σαμιώτης)

Η ενθάρρυνση λοιπόν και η επιβράβευση θα πρέπει να είναι τα βασικά στοιχεία της γονεϊκής σχέσης, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει η επικοινωνία ανάμεσα στα δυο μέρη της, που σημαίνει επίσης την ενεργό παρουσία του γονέα και την σημασία που της αποδίδει, σημασία που την εισπράττει το παιδί του και το βοηθάει να αντιλειφθεί και την δική του σημαντικότητα. (Αντωνία Ορφανιδοθ)

Η παρουσία του γονέα στην γονεϊκή σχέση προβάλει επίσης τον τρόπο που εκείνος αντιδρά και διαχειρίζεται τις κοινωνικές και οικογενειακές καταστάσεις . Με αυτό τρόπο ο γονέας λειτουργεί σαν πρότυπο που το παιδί ταυτίζεται μαζί του και προσπαθεί να τον μιμηθεί και να του μοιάσει. Μέσα από την ταύτιση και την μίμηση όπως έλεγε ο μεγάλος Ελβετός παιδαγωγός Ζάν Πιαζέ1 πραγματοποιείται η κοινωνικοποίηση του. (Μαρία Οικονομοπούλου)

Για να λειτουργήσει όμως η γονεϊκή σχέση υποστηρίχτηκα πρέπει να θεωρηθεί και από τα δύο μέρη της, και ιδίως από την μεριά του γονέα, σαν μια ισότιμη σχέση. Σαν μια σχέση που και τα δυο μέρη αντλούν ερεθίσματα και σοφία ο ένας από τον άλλον. Αυτό σημαίνει ότι οι υλικές παροχές του γονέα προς το παιδί δεν πρέπει να του παρέχουν το δικαίωμα της καταδυνάστευσις του!

Ο γονέας πρέπει να γνωρίζει ότι η ανάπτυξή του δεν είναι ένα μοναχικό γεγονός αλλά εντάσσεται στην γενική ανάπτυξη του κόσμου που τον περιβάλει και στην περίπτωση της γονεϊκής σχέσης, ο κόσμος που περιβάλλει τον γονέα είναι... ο κόσμος του παιδιού! ¨Όταν το αντιλειφθεί αυτό θα καταλάβει πόσα σπουδαία μαθήματα μπορεί να πάρει από το παιδί του και θα πρέπει να του το αναγνωρίσει, που σημαίνει να του παραχωρήσει την ισότιμη θέση που του ανήκει.

Για να το πετύχει αυτό ο γονέας θα πρέπει να είναι ειλικρινής στην σχέση με το παιδί του και να θεωρεί ότι αυτή η σχέση είναι ένας διάλογος, όπως θα έλεγε ο Ρώσος φιλόσοφος Μπαχτιν2, μέσα από τον οποίο αναπτύσσονται και τα δύο μέλη του, και όχι μια εξουσιαστική αναμέτρηση. Θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι μια ανάβαση όπου ο ένας βοηθά τον άλλον ώστε να ανακαλύψουν και οι δύο νέες θεάσεις του κόσμου.(Σπύρος Σιμεγιάτος)

Vicky Deli
Αναστάσιος Σαμιώτης
Πηνελόπη Κουτσούρη
Μαρία Οικονομίδου
Σπύρος Σιμεγιάτος
Λάμπρος Κερεντζής

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα