Ο Καθηγητής/Δάσκαλος
Λάθος άνθρωπος σε λάθος τόπο;
Το σχολείο 2
Μέσα στο σύστημα οργάνωσης της εκπαίδευσης ο καθηγητής κρατάει την σημαντικότερη θέση, όσον αφορά την επιτυχία των στόχων του συστήματος. Είναι ο βασικός πόλος πάνω στον οποίο στηρίζεται ολόκληρο το σύστημα της εκπαίδευσης. Είναι αυτός που έρχεται σε επαφή με το παιδί/ έφηβο, είναι αυτός ο οποίος δημιουργεί την παιδαγωγική σχέση, πάνω στην οποία στηρίζεται το παιδαγωγικό έργο. Για να μπορέσει να φέρει εις πέρας το έργο του, ο καθηγητής εκτός από τις ικανότητες τις οποίες έχει αναπτύξει, πάνω στο γνωστικό του αντικείμενο ( το savoir faire), δηλαδή το Πρέπει να είχε αναπτύξει και (το savoir être). Αυτός ο διαχωρισμός του «Είμαι» και του «Κάνω» είναι λίγο τεχνικός και σκοπό έχει να μας βοηθήσει περισσότερο θεωρητικά. Αυτά τα δύο αποτελούν κομμάτια ενός συνόλου που είναι η προσωπικότητα του καθηγητή.
Η παιδαγωγική δράση, δηλαδή η ενέργεια την οποία δαπανά ο καθηγητής, για το παιδαγωγικό του έργο, πηγάζει τόσο από το «Είμαι» δηλαδή την προσωπικότητα, όσο και από το «Κάνω», δηλαδή την δράση αυτής της προσωπικότητας μέσα στην κοινωνική ομάδα που την περιβάλλει. Μιλώντας για την προσωπικότητα του καθηγητή, μιλάμε για τον ενήλικα και τα χαρακτηριστικά εκείνα τα οποία καθορίζουν αντικειμενικά αυτή την ενηλικίωση. Η Ενηλικίωση είναι συνυφασμένη με την ωριμότητα. Η ωριμότητα δηλώνει μια γενική κατάσταση του ενήλικα η οποία απαιτεί,
ένα ικανοποιητικό επίπεδο της φυσική κατάσταση του ατόμου
Ένα ικανοποιητικό επίπεδο της διανοητικής του εξέλιξης
Ένα ικανοποιητικό επίπεδο, ψυχολογικής ωρίμανσης, συγκινησιακής και συναισθηματικής
Ένα ικανοποιητικό επίπεδο ηθική και κοινωνικής ωρίμανσης1
Τις περισσότερες φορές αυτό που παρατηρούμε στην σύγχρονη κοινωνία είναι ότι, μερικά χαρακτηριστικά από τα παραπάνω μεγιστοποιούνται ενώ άλλα ατροφούν. Έτσι η συναισθηματική και συγκινησιακή ωρίμανση του ατόμου δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν, όσο η φυσική, ή, η διανοητική ωρίμανση. Δηλαδή ορισμένα άτομα μπορούν να αναπτύξουν γρήγορα μια διανοητική ικανότητα και να γίνουν περισσότερο αποδεκτά από το κοινωνικό σύνολο, αλλά να υστερούν συναισθηματικά
Το στάδιο του ενήλικα, λοιπόν χαρακτηρίζεται από την γνώση του εαυτού, από την εξέλιξη και την ωρίμανση του ατόμου σε όλα τα επίπεδα τα οποία αναφέραμε, συγχρόνως. Ποιο συγκεκριμένα η ωρίμανση φανερώνεται από τον τρόπο με τον οποίο το άτομο αναλαμβάνει τον εαυτό του, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ολότητα της κατάστασης μέσα στην οποία καλείται να δράσει. Είναι λοιπόν η δράση, η πράξη, αυτή οποία εκφράζει το ποσοστό ωρίμανσης του ατόμου.
Στην περίπτωση αυτή η προσωπικότητα του καθηγητή είναι το «μέσον», δηλαδή το εργαλείο του για να επιτελέσει το παιδαγωγικό του έργο. Αν υπολογίσουμε επίσης ότι η ωρίμανση δεν έχει τέλος αλλά ένα άτομο μπορεί να ωριμάζει με το να συνεχίζει να μένει ενεργό και να δρα. Το επίπεδο ωρίμανσης του καθηγητή δεν μπορεί να μείνει στάσιμο, αλλά θα συνεχίσει να βελτιώνεται μέσα από το παιδαγωγικό του έργο μέσα από την σχέση με τον μαθητή. Αν συμβεί το αντίθετο τότε έχουμε με λάθος άνθρωπο σε λάθος τόπο!
1 Propos actuels sur l education : Jacque Ardoino gauthier villars Paris 1978
Η παιδαγωγική δράση, δηλαδή η ενέργεια την οποία δαπανά ο καθηγητής, για το παιδαγωγικό του έργο, πηγάζει τόσο από το «Είμαι» δηλαδή την προσωπικότητα, όσο και από το «Κάνω», δηλαδή την δράση αυτής της προσωπικότητας μέσα στην κοινωνική ομάδα που την περιβάλλει. Μιλώντας για την προσωπικότητα του καθηγητή, μιλάμε για τον ενήλικα και τα χαρακτηριστικά εκείνα τα οποία καθορίζουν αντικειμενικά αυτή την ενηλικίωση. Η Ενηλικίωση είναι συνυφασμένη με την ωριμότητα. Η ωριμότητα δηλώνει μια γενική κατάσταση του ενήλικα η οποία απαιτεί,
ένα ικανοποιητικό επίπεδο της φυσική κατάσταση του ατόμου
Ένα ικανοποιητικό επίπεδο της διανοητικής του εξέλιξης
Ένα ικανοποιητικό επίπεδο, ψυχολογικής ωρίμανσης, συγκινησιακής και συναισθηματικής
Ένα ικανοποιητικό επίπεδο ηθική και κοινωνικής ωρίμανσης1
Τις περισσότερες φορές αυτό που παρατηρούμε στην σύγχρονη κοινωνία είναι ότι, μερικά χαρακτηριστικά από τα παραπάνω μεγιστοποιούνται ενώ άλλα ατροφούν. Έτσι η συναισθηματική και συγκινησιακή ωρίμανση του ατόμου δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν, όσο η φυσική, ή, η διανοητική ωρίμανση. Δηλαδή ορισμένα άτομα μπορούν να αναπτύξουν γρήγορα μια διανοητική ικανότητα και να γίνουν περισσότερο αποδεκτά από το κοινωνικό σύνολο, αλλά να υστερούν συναισθηματικά
Το στάδιο του ενήλικα, λοιπόν χαρακτηρίζεται από την γνώση του εαυτού, από την εξέλιξη και την ωρίμανση του ατόμου σε όλα τα επίπεδα τα οποία αναφέραμε, συγχρόνως. Ποιο συγκεκριμένα η ωρίμανση φανερώνεται από τον τρόπο με τον οποίο το άτομο αναλαμβάνει τον εαυτό του, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ολότητα της κατάστασης μέσα στην οποία καλείται να δράσει. Είναι λοιπόν η δράση, η πράξη, αυτή οποία εκφράζει το ποσοστό ωρίμανσης του ατόμου.
Στην περίπτωση αυτή η προσωπικότητα του καθηγητή είναι το «μέσον», δηλαδή το εργαλείο του για να επιτελέσει το παιδαγωγικό του έργο. Αν υπολογίσουμε επίσης ότι η ωρίμανση δεν έχει τέλος αλλά ένα άτομο μπορεί να ωριμάζει με το να συνεχίζει να μένει ενεργό και να δρα. Το επίπεδο ωρίμανσης του καθηγητή δεν μπορεί να μείνει στάσιμο, αλλά θα συνεχίσει να βελτιώνεται μέσα από το παιδαγωγικό του έργο μέσα από την σχέση με τον μαθητή. Αν συμβεί το αντίθετο τότε έχουμε με λάθος άνθρωπο σε λάθος τόπο!
1 Propos actuels sur l education : Jacque Ardoino gauthier villars Paris 1978
Σχόλια