D.N.A
Πολύ καλή δουλειά και σοβαρή γίνεται γύρω από την ανακάλυψη του αιώνα το D.N.A Αλλά, μετά από πειραματισμούς πάνω σε θέματα που έχουν να κάνουν με τον ανθρώπινο ψυχισμό τόσο στο γνωστικό όσο και στο συναισθηματικό επίπεδο, τα αποτελέσματα δεν απέδειξαν ότι το D.N.A μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από τον επηρεασμό του περιβάλλοντος Έτσι φαίνεται ότι δεν έχει και πολλά να προσθέσει η ανεύρεση και η ανάλυση των γονιδίων στο τομέα της ψυχολογίας, όσο σε αυτόν της ιατρικής. Λίγα πράγματα, περισσότερο σαν εμβάθυνση των ήδη υπαρχόντων υποθέσεων.
Η κληρονομικότητα πάντα κρατούσε την θέση της και ο πόλεμος κληρονομικότητας και περιβάλλοντος υπήρχε από το ξεκίνημα της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας σαν επιστήμες, αντιπροσωπεύοντας συγχρόνως και δύο διαφορετικές ιδεολογικές θέσεις Θέσεις οι οποίες εκφράστηκαν στο πέρασμα των χρόνων, όχι μόνο στην επιστήμη της ψυχολογίας, αλλά σε όλες τις επιστήμες του ανθρώπου.
Το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι γιατί γίνεται τόσο ντόρος γύρω από το D.N.A, έτσι ώστε πολλοί πελάτες μου να λένε“μήπως το D.N.A φταίει για αυτό, μήπως φταίει το D.N.A για το άλλο”. Δηλαδή η ευρεία προβολή του γεγονότος, από τα μέσα ενημέρωσης τείνει να δώσει μια τροπή στην κοινωνία προς την ιατρική πλέον αντιμετώπιση των κοινωνικών και ατομικών προβλημάτων, υπερτονίζοντας τον ρόλο της κληρονομικότητα στο όνομα του D.N.A.
Αυτό που γίνεται είναι ότι η “κληρονομικότητα” σαν όρος έχει εγκαταλειφθεί, έχει ξεχαστεί και την θέση της έχει πάρει ένα άλλο λεξιλόγιο, μια καινούργια ορολογία. Ορολογία η οποία, βγαίνει κατευθείαν από τα εργαστήρια των βιολόγων όπως το D.N.A Στην ουσία οι βιολόγοι, αλλά και οι γιατροί, την δουλεία τους κάνουν και προσπαθούν να την κάνουν πολύ καλά. Είναι αξιέπαινοι γι' αυτό και δεν ευθύνονται για τις κοινωνικές αναπαραστάσεις του αντικειμένου της εργασίας τους. Μιλώντας όμως για το D.N.A, για τα γονίδια, δεν παύουμε να συζητάμε για την σημασία της κληρονομικότητας. Δηλαδή υπερτονίζουμε ιδεολογικά την σημασία της κληρονομικότητας παύοντας να μιλάμε για τον άνθρωπο και τις συνθήκες που μεγάλωσε. Μιλάμε για την χημεία του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτή καθορίζει περισσότερο την συμπεριφορά του και όχι σε συνεργασία της με το περιβάλλον. Είναι σαν να λέμε σε κοινωνικό επίπεδο, ότι το άτομο ευθύνεται και μόνο αυτό, για την κοινωνική του και ψυχολογική του κατάστασή, όποια και είναι αυτή. Αυτό σημαίνει ενοχή, σημαίνει διαχωρισμό, αποκλεισμό και στιγματοποίηση. το ατόμου με βάση το D.N.A του.
Εκτός από τα ιατρικά περιοδικά και επιστημονικά βιβλία τα οποία δεν φτάνουν στο πολύ κοινό, υπάρχουν ψευδό ιατρικά περιοδικά ευρείας κατανάλωσης και τα βιβλία αμφιβόλου επιστημονικότητας, πουπροβάλουν με τον ένα η τον άλλο τρόπο το D.N.A. σαν παράγοντα ζωής και θανάτου. Επίσης η τηλεόραση και ο κινηματογράφος με ταινίες επιστημονικής φαντασίας τονίζουν και μεγαλοποιούν αυτό το γεγονός Παραδείγματος χάριν,κάθε βράδυ στην τηλεόραση υπάρχουν αστυνομικές σειρές όπου, η κάθε αστυνομική ομάδα με επικεφαλής ένα υπέρ-αστυνομικό που οργανώνει τις έρευνες και ένα ολόκληρο εργαστήρι πληροφορικής και βιολογίας στο πλάι του όπου το το D.N.A του εγκληματία γίνεται ο πραγματικός πρωταγωνιστής
Όλο αυτό το μπέρδεμα,και όλος αυτός ο ντόρος είναι γιατί ο όρος. D.N.A, βοηθάει στη διάδοση της ιατρικής και φαρμακευτικής ερμηνείας και αντιμετώπιση του ανθρώπου και της κοινωνίας. Αυτή η αντιμετώπιση αρμόζει σε ένα κοινωνικό σύστημα που έχει σαν προσανατολισμό, την όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση του ατόμου για την αναπαραγωγή του.
Αυτό μπορεί να το πετύχει.Μόνο όταν ο άνθρωπος γίνει αντικείμενο μόνο ενός μοντέλου προσέγγισης, της ιατροφαρμακευτικής προσέγγισης. Μόνο όταν ο άνθρωπος βρεθεί απογυμνωμένος από ότι κοινωνικό και κατ΄ επέκταση ψυχολογικό το διακρίνει.
Στον ιατροφαρμακευτικό μοντέλο προσέγγισης η μόνη λύση είναι το φάρμακο.
Η χημεία.
.
Ο νοών νοείτο
Σχόλια