Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας, είναι οι γιοί και οι κόρες της αγωνιώδους επιθυμίας της ζωής για την διαιώνιση του είδους. Μέσ' από σας συλλαμβάνονται, μα όχι από εσάς. Και αν και βρίσκονται πλάι σας, δεν σας ανήκουν. Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως τις σκέψεις σας, γιατί αυτά έχουν δικές τους σκέψεις. Μπορείτε να παρέχεται στέγη στο σώμα τους, μα όχι στην ψυχή τους. Επειδή η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του μέλλοντος, κλειστό για εσάς, κλειστό ακόμα και για τα όνειρά σας. Μπορείτε να προσπαθείτε να είσθε όπως αυτά, όχι όμως να τα κάνετε ίδια με εσάς, επειδή η ζωή δεν είναι προς τα πίσω ούτε σταματά στο χθες.
Khalil Gibran: Ο προφήτης 1923
Σχόλια