Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

Διαπραγμάτευση
της ισορροπίας ανάμεσα
στην αυτονομία και την συλλογικότητα.

Το ζευγάρι 4

Θεωρούμε ότι το ξεκίνημα της κοινής ζωής ενός ζευγαριού είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές για τα μέλη του,και γι' αυτό και την ονομάζουμε ακόμα σαν περίοδο μέλιτος McGoldrick (1989) ισχυρίζεται ότι η πρώτη αυτή περίοδος όπου το ζευγάρι είναι χωρίς παιδιά, αποτελεί μια περίοδο αρκετά περίπλοκη και δύσκολη, διότι τα δύο μέλη του ζευγαριού βρίσκονται σε μια κατάσταση καινούργια η οποία έχει τρεία διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας να αντιμετωπίσουν

α) Καθημερινές υπευθυνότητες

Τα μέλη του ζευγαριού μέχρι την στιγμής που αρχίζουν την συγκατοίκηση έμεναν με τους γονείς τους ή με άλλους ή και μόνοι , κάτι που πολύ σπάνια θα το συναντήσουμε στην ελληνική πραγματικότητα. Συνήθως λοιπόν έμεναν με τους γονείς τους και αυτό αποτελεί μια δοκιμασία στην συγκατοίκηση με το πρόσωπο του άλλου φύλου, στο βαθμό που οι συνήθειες τις οποίες είχαν στην οικογένεια καταγωγής τους πρέπει να αλλαχτούν δηλαδή να αναλάβουν υπευθυνότητες μέσα στο ζευγάρι τις οποίες δεν είχαν αναλάβει για διαφορετικούς λόγους και χρειάζεται ένας χρόνος προσαρμογής σε αυτή την καινούργια κατάσταση.
Σύμφωνα με τον Rausch (1963) κατ' αρχάς πρέπει να αρχίζουν τις διαπραγματεύσεις με τον “άλλο” του ζευγαριού για καταστάσεις οι οποίες αφορούν την μορφή που θα πάρει η σχέσης τους τόσο σε πρακτικό όσο και σε θεωρητικό επίπεδο. Πρέπει να μιλήσουν για την διαμόρφωση του χώρου, για τελετουργίες όπως είναι τα γεύματα, ο ύπνος, ο προσωπικός χρόνος μέσα στο ζευγάρι,η σεξουαλικότητα τους, οι σχέσεις με τις αντίστοιχες οικογένειες καταγωγής τους, οι σχέσεις με τους φίλους, τα σχέδια τους για την απόκτηση παιδιών, για τις επαγγελματικές τους ενασχολήσεις, για την οικονομική προσφορά του καθένα, για τις πολιτικές και τις θρησκευτικές τους θέσεις και το περισσότερο για το κοινό τους στόχο σε ένα πιο ευρύτερο επίπεδο. Όλες αυτές οι ενέργειες και λειτουργίες θα μπορούσαμε να τις δούμε σαν εξατομίκευση και διαφοροποίηση από την οικογένεια καταγωγής δια μέσου του ζευγαριού.
Αυτή λοιπόν η περίοδος του ζευγαριού έχει απαιτήσεις από τα μέλη της και επηρεάζει την μορφή που θα πάρει η σχέση καθώς και την ικανοποίηση που θα αποκομίσει το κάθε μέλος από αυτή. Ο Rausch (1963) αυτή την περίοδο την ονομάζει” Διαπραγμάτευση μιας ισορροπίας ανάμεσα στην αυτονομία και την συλλογικότητα” η οποία καθορίζει σαν περίοδος την δημιουργία της οικειότητα του ζευγαριού, την ζεστασιά, θαλπωρή της σχέσης. Σύμφωνα με τους Mace και Μace ( 1970) μερικά ζευγάρια δεν μπορούν να αντέξουν τις απαιτήσεις αυτής της περιόδου διότι παίρνουν το ρίσκο πολύ γρήγορα να αποκτήσουν παιδιά, να κάνουν ένα εσπευσμένο γάμο, ή να μείνουν χωρίς δουλειά.

β) Η απογοήτευση.

Πολλά νέα ζευγάρια βρίσκονται πολύ γρήγορα σε μια απογοήτευση μικρή η μεγάλη ανάλογα με την ιδέα που είχαν σχηματίσει για τον σύντροφό τους και για τον γάμο. Σύμφωνα με πολλούς θεωρητικούς η εξιδανίκευση του συντρόφου αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα του ρομαντισμού με τον οποίο ο καθένας επενδύει το ζευγάρι και η οποία επένδυση, έχει σχέση τόσο με τις προσωπικές του ανάγκες όσο και με την κουλτούρα της κοινωνίας που την περιβάλει. Με αυτό τον τρόπο το κάθε μέλος της σχέσης προβάλει στο άλλο μέλος, χαρακτηριστικά τα οποία θα ήθελε να έχει και τα οποία μπορεί να μην ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Έτσι τα μέλη της σχέσης δημιουργούν περισσότερο μια φανταστική σχέση μέσα από τις προσδοκίες που έχουν οι οποίες πολύ γρήγορα μπορεί να μην πραγματωθούν εξ' και η κούραση, ή η απογοήτευση. Βασικά μένοντας μαζί το κάθε μέλος της σχέσης ανακαλύπτει από τον τρόπο που κινήται ο άλλος και συμπεριφέρεται μια καινούργια αντίληψη για αυτόν η οποία απομακρύνεται από αυτή που είχε πριν, όπως επίσης ανακαλύπτει ότι οι προσδοκίες που έχει δεν πραγματοποιούνται έτσι όπως θα ήθελε, οπότε την θέση της εξιδανίκευσης την παίρνει μια απογοήτευση η οποία μπορεί να φθάσει και στην δυσαρέσκεια. Αυτή η κατάσταση μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις, διαφωνίες, και συγκρούσεις στο εσωτερικό του ζευγαριού, με κίνδυνο η ικανοποίηση από την σχέση να μειώνεται συνεχώς. Μερικοί/ες βάζουν όλα τα δυνατά τους να αλλάξουν τον άλλο/η και προσπαθούν να διατηρήσουν την σχέση. Συνήθως, σε αυτή την κατάσταση τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν και ψάχνουν να βρούνε κάποιον άλλον/η και να επενδύσουν συναισθηματικά.
Στην ουσία αυτό που έχει σημασία σε αυτή την περίοδο είναι και για τα δύο μέλη του ζευγαριού να περάσουν το πένθος των φαντασμάτων που κουβαλάνε μέσα τους και να δημιουργήσουν προσδοκίες πιο ρεαλιστικές, πιο πραγματικές, σε σχέση με τους ίδιους καθώς και με τον άλλον με τον οποίο θέλουν να ζήσουν μαζί.

γ) Η προετοιμασία για την κοινή ζωή

Μετά από όλα αυτά πρέπει να πούμε ότι πρέπει να υπάρχει μια προετοιμασία για την κοινή ζωή του ζευγαριού. Προετοιμασία διότι, όπως είδαμε για πολλούς ενήλικες, η ζωή του ζευγαριού είναι κάτι καινούργιο και απαιτεί από αυτούς να αναπτύξουν χαρακτηριστικά και ιδιότητες τις οποίες δεν είχαν την ευκαιρία να αναπτύξουν στην οικογένεια καταγωγής τους Μπορεί να είχαν παρατηρήσει τον τρόπο που οι γονείς τους χειρίζονταν ορισμένες καταστάσεις, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μπορέσει κάποιος να αναλάβει υπευθυνότητες μόνο μέσα από την εμπειρία της παρατήρησης ¨Έτσι φθάνουν στο σημείο να μην μπορούν να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του ζευγαριού βάζοντας σε κίνδυνο την βιωσιμότητα του.
Η Σταθερότητα και η επιτυχία του ζευγαριού εξαρτάται από την ικανότητα του κάθε μέλους αλλά και της ίδιας της σχέσης,
α) για άνοιγμα της επικοινωνία,
β) αποδοχή του άλλου και του εαυτού,
γ) για λήψη απόφασεων,
δ) για διαχείριση των κρίσεων.

πίνακας: Magritte