Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Στην παγίδα διαφημιστών από κούνια... Mία γενιά άπληστων παιδιών δημιουργούν οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, με συνεργούς φυσικά τους γονείς, καθώς η γήρανση του πληθυσμού στις ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες τις εξωθεί να χαμηλώσουν ολοένα και περισσότερο τον μέσο όρο ηλικίας του δυνάμει καταναλωτικού τους κοινού. Aυτό επισημαίνει σε πρόσφατο άρθρο της με τίτλο «Tα έχω όλα κι αποκτώ περισσότερα» η γερμανική εφημερίδα Die Zeit. Σύμφωνα με πανεθνική έρευνα του συγκεκριμένου φύλλου, οι έφηβοι ηλικίας 12 ώς 18 ετών γνωρίζουν ήδη 130 μάρκες ρούχων, 100 τίτλους περιοδικών, 93 είδη γλυκών και σνακς καθώς και 80 και πλέον διαφορετικά αναψυκτικά και χυμούς. Aπό πολύ νεαρή ηλικία, λοιπόν, τα παιδιά βρίσκονται στο στόχαστρο των διαφημιστών, γίνονται αντικείμενα στυγνής εκμετάλλευσης και συγκροτούν μία αγορά πολύτιμη για κάθε μεγάλη εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της.Λόγω των σύγχρονων δημογραφικών τάσεων, συρρικνώνεται δραματικά ο αριθμός των καταναλωτών, με αποτέλεσμα να καθίστανται οι πωλήσ...

Η εξουσία οδηγεί στην υποκρισία Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας δεν ακολουθούν τους ηθικούς κανόνες που πρεσβεύουν ; Την απάντηση δίνει μια νέα μελέτη που δείχνει ότι η εξουσία κατά κανόνα κάνει όσους την αποκτούν να είναι αυστηροί με τους άλλους, αλλά «ελαστικοί» με τον εαυτό τους! «Σύμφωνα με την μελέτη μας, η απόκτηση εξουσίας και επιρροής πάνω στους άλλους, δημιουργεί σοβαρή διαταραχή της κριτικής ικανότητας , οδηγώντας σε μια σοβαρή ανακολουθία: οι ισχυροί είναι πολύ πιο αυστηροί όταν κρίνουν τους άλλους και πολύ πιο ελαστικοί όταν αξιολογούν τις δικές τους πράξεις και συμπεριφορές», λέει ο δρ Άνταμ Γκαλίνσκυ, καθηγητής Ηθικής & Αποφάσεων στην Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Northwestern. Για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, ο δρ Γκαλίνσκυ και οι συνεργάτες του εξομοίωσαν τις ηθικές επιλογές που πρέπει να κάνουν οι ισχυροί άνθρωποι, ζητώντας από ομάδα εθελοντών να υποδυθούν διαφορετικούς ρόλους: άλλοι ήτα...

Μαμά, τα έκανα μούσκεμα Κοινωνικοποίηση 14 Είναι πια αρκετά μεγάλο για να βρέχει το κρεβάτι του. Γιατί τότε εξακολουθεί να το κάνει; Το παιδί σας μπορεί να ξεπεράσει τη νυχτερινή ενούρηση οριστικά κα γρήγορα αν έχει την αγάπη σας, την ψυχολογική στήριξη, αλλά και τη βοήθεια της επιστήμης. «Ο γιος μου είναι 5,5 χρόνων κι ακόμα δεν έχει καταφέρει να μένει στεγνός τη νύχτα. Ο μόνος τρόπος για να σηκωθεί στεγνός το πρωί είναι να φροντίσω εγώ να τον σηκώσω δύο φορές και μάλιστα την κατάλληλη ώρα», μας λέει η Χριστίνα, μητέρα του Πέτρου. «Συνήθως περιμένω να τον πάρει ο ύπνος για να του φορέσω πάνα, γιατί νιώθει ότι είναι πολύ μεγάλος για να τη φοράει ακόμη. Του έχουμε κάνει πολλές φορές υπέρηχο νεφρών και εξετάσεις για ουρολοίμωξη, αλλά δεν δείχνουν κάτι». Όπως είναι φυσικό, η Χριστίνα αγχώνεται και ανησυχεί. Θα καταφέρει ο γιος της να ξεπεράσει αυτή τη φάση και να «μεγαλώσει» σε αυτό τον τομέα όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας του; Η περίπτωση του Πέτρου όμως δεν είναι η μοναδική. Αυτό που ...

Τι αποκαλύπτουν οι αριθμοί Το Κάπνισμα Xάσμα γενεών αναδεικνύουν οι καπνιστικές συνήθειες των Eλλήνων. Eνώ τα ποσοστά παιδικού καπνίσματος είναι τα χαμηλότερα στην Eυρώπη, οι ενήλικοι Eλληνες είναι από τους πιο βαρείς καπνιστές. Tα στοιχεία του υπουργείου Yγείας δείχνουν τα εξής: H Eλλάδα παρουσιάζει την υψηλότερη αναλογία καπνιστών μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών χωρών (37,6%). Kαπνιστές είναι το 46,8% των ανδρών και το 29% των γυναικών. Oι Ελληνες καπνιστές καταναλώνουν, κατά κεφαλήν, τα περισσότερα τσιγάρα στη δυτική Eυρώπη (3.199,8 τσιγάρα ετησίως). Aυτός o αριθμός είναι διπλάσιος σε σύγκριση με τους αντίστοιχους στη Γερμανία, στη Γαλλία και στη Mεγάλη Bρετανία και πενταπλάσιος απ’ ό,τι στη Nορβηγία. H χώρα μας παρουσιάζει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικού καπνίσματος . Tο ποσοστό των παιδιών 13 ετών, που καπνίζουν τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, είναι 4,9% στα αγόρια και 3% στα κορίτσια. Στις ηλικίες των 15 ετών, τα ποσοστά είναι 13,5% και 14,1% αντίστοιχα. O αριθμός των καπ...

Για χιλιάδες χρόνια... το ζευγάρι 6 ...... Για χιλιάδες χρόνια, οι άντρες διατηρούσαν το δικαίωμα να κτυπούν τις γυναίκες τους. Πιθανότατα λίγοι άνδρες προχώρησαν πέρα από ένα χαστούκι, αλλά ο νόμος υπεστήριζε την δικαιοδοσία των ανδρών να επιβάλουν σωματική τιμωρία στις γυναίκες τους και να ασκούν με την βία τα “συζυγικό τους δικαίωμα”, για σεξουαλική επαφή, γεγονός που διαμόρφωνε τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών σε όλους τους γάμους ακόμα και σε αυτού όπου υπήρχε αγάπη. Για χιλιάδες χρόνια, όταν ο γάμος αφορούσε περισσότερο την περιουσία και την πολιτική και λιγότερο την προσωπική ικανοποίηση, η πραγματικότητα αυτή διαμόρφωνε επίσης τις προσδοκίες των ανθρώπων για αγάπη. Οι άνθρωποι ανέκαθεν ερωτεύονταν και υπέφεραν, όταν τα συναισθήματα τους δεν έβρισκαν ανταπόκριση. Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας όμως τα θεσμικά πρότυπα του γάμου απαιτούσαν από τις γυναίκες να υποφέρουν σιωπηρά, αν οι ελπίδες τους για αγάπη μέσα στο γάμο διαψεύδονταν, και επέτρεπαν στους...

Βία στην τηλεόραση, βιντεοπαιχνίδια και παιδική ψυχή Σε μια έρευνα στις ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε πριν μερικούς μήνες, το 70% των γονιών δήλωσαν ότι δε θα άφηναν ποτέ τα παιδιά τους να παίξουν με όπλα - παιχνίδια . Ωστόσο, ο μέσος μαθητής της έκτης δημοτικού στη χώρα αυτή ξοδεύει τουλάχιστο 4 ώρες τη βδομάδα, παίζοντας βιντεοπαιχνίδια , η πλειοψηφία των οποίων έχει βίαιο θέμα και πολλούς εικονικούς θανάτους . Προφανώς, οι Αμερικανοί γονείς κάνουν διάκριση ανάμεσα στη βία στην οθόνη και στη βία με τα πλαστικά τουφέκια. Εχει βάση μια τέτοια διάκριση; Οι ψυχολόγοι, εδώ και δεκαετίες, με πάνω από χίλιες μελέτες, έχουν δείξει τη συσχέτιση ανάμεσα στη βία στα μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας και την επιθετικότητα των ατόμων που παρακολουθούν τα βίαια προγράμματα. Ομως οι επιστήμονες έχουν λόγους να πιστεύουν ότι τα βίαια βιντεοπαιχνίδια έχουν ακόμα πιο αρνητική επίδραση . «Με τα βιντεοπαιχνίδια δε λαμβάνεις απλώς παθητικά στάσεις ζωής και συμπεριφορές, αλλά τις προβάρεις εσύ ο ίδιος », λέει ο παι...

Γηραιότεροι και Σοφότεροι Οι ηλικιωμένοι αποδεικνύονται πιο σοφοί από τους νέους, όπως επιβεβαιώνει νέα αμερικανική έρευνα, με την έννοια ότι μαθαίνουν να αποδέχονται τις συνεχείς αλλαγές στη ζωή και μπορούν να τα βγάζουν πέρα καλύτερα με τις συγκρούσεις, όντας πιο συναινετικοί από τους νέους που τείνουν να επιδεινώνουν τα πράγματα με την επιθετική στάση τους. Η έρευνα, υπό τον καθηγητή ψυχολογίας Ρίτσαρντ Νίσμπετ του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν (Αν Άρμπορ), η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι οι γηραιότεροι είναι πιο ικανοί σε σχέση με τους νέους ή ακόμα και από τους μεσήλικες να αναγνωρίσουν ότι οι αξίες και οι απόψεις των ανθρώπων διαφέρουν, άρα πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει ανοχή και αλληλοκατανόηση , ότι η ζωή είναι γεμάτη αναπόφευκτες αβεβαιότητες, ότι η αλλαγή στα πάντα είναι νόμος και ότι πρέπει κανείς να την αποδέχεται. Οι ηλικιωμένοι αναζητούν ευκολότερα ένα συμβιβασμό και είναι πιο πρόθυμοι να παραδεχτούν ότι υπάρ...

Τρεις συμβουλές στους νέους Από τον ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα ομιλίας που εκφώνησε ο μεγάλος κριτικός Τζορτζ Στάινερ, σε εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του σε πανεπιστήμιο της Ρώμης. Τι μπορούμε να πούμε σήμερα στους φοιτητές μας, στους νέους μας; Οι καλές συμβουλές είναι αυθαίρετες, οι κακές συμβουλές είναι οι πιο σημαντικές. Ποιες είναι λοιπόν οι κακές συμβουλές που μπορούμε να δώσουμε; Πρώτη συμβουλή : μη διαπραγματεύεστε τα πάθη σας . Υπάρχουν άντρες και γυναίκες που λένε: «Θέλω να αφιερώσω τη ζωή μου σε μια μελέτη πάρα πολύ εξειδικευμένη, ακατανόητη από τους περισσότερους, χωρίς καμία πραγματιστική ή πρακτική ωφελιμότητα», για παράδειγμα στη μελέτη ενός χειρογράφου του δέκατου αιώνα ή στην κινεζική κεραμική της δυναστείας Σουνγκ. Ο κόσμος είναι γεμάτος εξαθλίωση και πείνα, ανάγες και φρίκη, και σίγουρα μια τέτοια πρόθεση μπορεί να φανεί αστήρικτη τόσο από κοινωνική όσο και από οικονομική και πολιτική άποψη. Ωστόσο, εγώ λέω: Δε...

Τα πανεπιστήμια έρμαια της διαπλοκής Του Ιωακειμ Γρυσπολακη* Η Ελλάδα αργοπεθαίνει βυθισμένη σε μια πολύπλευρη κρίση. Κι αυτό πρωτίστως οφείλεται σε εμάς. Εχει τις ρίζες του στον τρόπο με τον οποίο έχουν αρθρωθεί οι κώδικες της κοινωνίας και το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας. Οι περισσότεροι πολιτικοί, ακόμη και εκείνοι που διακήρυτταν την αξιοκρατία και την αριστεία όσο βρίσκονταν μακριά από την εξουσία, αντιλαμβάνονται γρήγορα πως αν ακολουθήσουν τον δρόμο που λαϊκίζει και ικανοποιεί τους κομματικούς μηχανισμούς, παρ’ όλο που οδηγεί με βεβαιότητα σε τέλμα, θα ανταμειφθούν. Καθίσταται πλέον κοινή συνείδηση πως η χρεοκοπία της οικονομίας είναι απότοκο της χρεοκοπίας θεσμών, αντιλήψεων και πρακτικών, που επιπόλαια και άκριτα ακολουθήθηκαν επί τόσα χρόνια. Με το να θωπεύονται ώτα ψηφοφόρων και να ικανοποιούνται μικροκομματικές σκοπιμότητες εξασφαλίζεται η νομή της εξουσίας, χρεώνοντας τις επερχόμενες γενεές. Απαραίτητη προϋπόθεση για ανατροπή του σκηνικού δεν μπορεί παρά να είναι οι θεσ...

Δίνουν ζεστασιά και θαλπωρή, ανταμείβονται με αγάπη 18/04/2010 ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗ Ο Θάνος Παπαδόπουλος, που είναι ο πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Υιοθεσιών, και η σύζυγός του Φροσούλα, αφού εξάντλησαν όλα τα ιατρικά μέσα που είχαν στη διάθεσή τους για ν’ αποκτήσουν παιδιά και απέτυχαν, αποφάσισαν το 1990, μετά από 15 χρόνια γάμου, να υιοθετήσουν. Ακολουθώντας τις απαραίτητες διαδικασίες υιοθέτησαν ένα αγόρι από τη Ρουμανία, που ήταν τότε 3,5 ετών, και ένα κορίτσι από την Ελλάδα, που ήταν μόλις 15 ημερών. «Σκοπός ήταν να συμπληρώσουμε την οικογενειακή μας ευτυχία», είπε ο κ. Παπαδόπουλος, προσθέτοντας ότι «σήμερα, με την εξέλιξη της επιστήμης, οι πιθανότητες ένα ζευγάρι να μην αποκτήσει παιδί, ίσως να είναι λιγότερες. Γι’ αυτό και τα άτομα που υιοθετούν, έχουν μειωθεί. Πριν από την δεκαετία του ’90, υπήρχε ένα ταμπού όσον αφορά τις υιοθεσίες. Μάλιστα, αποκαλούσαν τα συγκεκριμένα παιδιά "αναγιωτά", κάτι που ακουγόταν πολύ άσχημα. Μέσω της Οργάνωσης προσπαθήσαμε να σβήσουμε...

Η επιστροφή του Θεού ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΖΕΛΗΣ Σάββατο 3 Απριλίου 2010 Στην πρώιμη μεταπολεμική περίοδο η εκκοσμίκευση αναπτυσσόταν με ταχείς ρυθμούς. Σε όλες τις δυτικές κοινωνίες οι άδειες εκκλησίες, η γενικευμένη αδιαφορία για τα θεία και, πιο γενικά, η «απομάγευση του κόσμου» (Weber) έδιναν την εντύπωση πως η καθοδική πορεία της θρησκευτικότητας δεν ήταν ανατρέψιμη. Τα πράγματα όμως άλλαξαν σημαντικά στη δεκαετία του ΄70, κυρίως μετά τον Μάη του 1968. Από τότε ως σήμερα βλέπουμε στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες την αναβίωση του θρησκευτικού φαινομένου. Η αναβίωση πήρε διάφορες μορφές. Ενας τρόπος διερεύνησης αυτής της νέας θρησκευτικότητας είναι να επικεντρωθούμε σε δύο βασικά κριτήρια: στο αν η αναβίωση λαμβάνει χώρο εντός ή εκτός των επίσημων, κατεστημένων εκκλησιών και αν η στροφή προς το θείο παίρνει μια συγκρητικά υβριδική μορφή ή όχι. Εκκλησία και κοινωνία Σε αυτό το πλαίσιο, σαν αντίδραση στη ραγδαία εκκοσμίκευση, οι θρησκευτικές ελίτ αλλά και οι απλοί πιστοί αρχίζουν να δίνουν ...

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (Άρθρο στην εφημ. ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ, αρ. φυλ. 2, Μάρτιος 2004) Τα αυτονόητα : Υπάρχουν διαφορές: .- Στην νοηματοδότηση της ύπαρξης .- Στις αντιδράσεις .- Στις επιλογές .- Στις αξίες .- Στις εκτιμήσεις .- Στους χαρακτήρες .- Στα ήθη .- Στα συμπλέγματα .- Στα πάθη .- Στην αισθητική .- Στον προσδιορισμό των λόγων – νοημάτων .- Στην αυτοδιάθεση .- Στις ικανότητες – δεξιότητες .- Στα ενδιαφέροντα .- Στον τρόπο ζωής … … … Τελικά, υπάρχουν τα πρόσωπα! Υπάρχουν κοινωνίες: Συμβίωση Συνύπαρξη Επικοινωνία Συνεργασία Ανταγωνισμός Αλληλεγγύη Διαλεκτική Εκμετάλλευση Κατανόηση Ανοχή Μίσος – Αγάπη Ρυθμιστικοί κανόνες Νόμοι Ασφάλεια … … … Τελικά, μάζα – αγέλη ή κοινωνία προσώπων; Πρόσωπα : Μοναδικά - Ανεπανάληπτα - Αυτεξούσια - Διαφορετικά - Πραγματώνονται μόνο σε σχέση .- Κοινωνία : Οργανισμός συνειδητών μελών - Δεν είναι η αγέλη - Δεν είναι η μάζα - Δεν είναι ο όχλος .- Το πρόβλημα : Πώς γίνεται πρόσωπα αυτεξούσια, ελεύθερα, διαφορετικά, ιδιαίτερα, να κάνουν κοινωνία, δηλαδ...

Η ανάπτυξη του παιδιού σύμφωνα με τον Herni Wallon Θεωρεία 2 Κοινωνικοποίηση 13 Φιλόσοφος και γιατρός ο Herni Wallon ( 1879-1962) θεωρούσε ότι η ανάπτυξη του παιδιού είναι το αποτέλεσμα των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των νευρολογικών διαδικασιών της ωρίμανσης και της προσαρμογής, από την μια πλευρά, και των κοινωνικών συνθηκών των σχέσεων, από την άλλη. Η ανάπτυξη λοιπόν του παιδιού για το Herni Wallon αποτελεί το πάντρεμα των βιολογικών, συναισθηματικών, κοινωνικών, και πολιτιστικών παραγόντων. Οι βιολογικοί και οι κοινωνικοί παράγοντες είναι απαραίτητοι, συμπληρωματικοί και αδιαχώριστοι για την ανάπτυξη του παιδιού. Ο Herni Wallon ανάπτυξε μια θεωρεία στην οποία καταγράφει τα διαδοχικά στάδια ανάπτυξης του παιδιού, όπου κάθε φορά, ένα χαρακτηριστικό ή μια λειτουργία υπερτερεί των άλλων καθορίζοντας το συγκεκριμένο στάδιο. Η ανάπτυξη του παιδιού είναι μια κινητική εναλλαγή σταδίων τα οποία μπορεί να μην είναι συνεχή, αλλά διακόπτονται από κρίσεις και συγκρούσεις. Τα στάδ...

Η ανάπτυξη του παιδιού σύμφωνα με τον Ζίγκμουντ Φρόιντ Θεωρεία 1 σεξουαλικότητα 11 Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ ήταν ο πρώτος ο οποίος θεώρησε την σεξουαλικότητα σαν βασικό παράγοντα ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης του ατόμου. Η σεξουαλικότητα περιλαμβάνει όλες τις ικανοποιήσεις του σώματος και εκφράζεται από την γέννηση του παιδιού και στην μετέπειτα ζωή του ενήλικα. Πρώτος λοιπόν ο Φρόιντ μίλησε για την παιδική σεξουαλικότητα την οποία την χώρισε σε τρία στάδια ανάλογα με την οργανική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού και σύμφωνα με τις διάφορες ερωτικές ζώνες του σώματος τις οποίες τις χώρισε σε στοματική, πρωκτική και φαλλική ζώνη. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, λοιπόν έχουμε το το στοματικό στάδιο το πρωκτικό και το φαλλικό στάδιο της παιδικής σεξουαλικότητας Το στοματικό στάδιο Το “στοματικό” στάδιο αποτελεί το πρώτο στάδιο της ανάπτυξης της λίμπιντο. Η σεξουαλική ικανοποίηση εντοπίζεται γύρω από την περιοχή του στόματος, όπου κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα χείλη και η τροφή. Δια μέσου της σίτισης εκφράζεται...

Οι διαφορές συμβίωσης Το ζευγάρι 5 Όταν ένα ζευγάρι ξεκινάει την ζωή του κανείς από τα μέλη του δεν φαντάζεται σε πια περιπέτεια γλυκιά, αλλά και μερικές φορές, άγρια έχει μπλέξει.. Όχι μόνο δεν θέλουν να το φανταστούν αλλά είναι γεμάτοι ενεργητικότητα, γεμάτοι καλές προθέσεις και γεμάτοι με την ελπίδα, ότι η κοινή τους ζωή θα είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη. Η καθημερινότητα όμως φέρνει στην επιφάνεια της σχέσης την διαφορετικότητα στις αντίληψη τους, σε καταστάσεις τις οποίες δεν είχαν φανταστεί πριν από το γάμο. Τα γεγονότα της κοινής ζωής, όπως ο ερχομός των παιδιών, η απώλεια της εργασίας, αλλαγή κατοικίας, η παρουσία των συγγενών, οι ασθένειες και ένα σωρό άλλες καταστάσεις, έρχονται να διαφοροποιήσουν την επικοινωνία και την μορφή δέσμευσης του ζευγαριού, με τρόπο επικίνδυνο για την αντοχή του και την βιωσιμότητα του. Μέσα από όλες αυτές τις καταστάσεις τα μέλη του ζευγαριού ανακαλύπτουν ότι ο άλλος δεν είναι έτσι όπως τον φαντάζονταν. Διότι μέσα από όλες αυτές τις...