ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
…...................Ήταν
τότε που και μόνο η απλή θέα του σώματός
σου με συνέθλιβε. Θυμάμαι ότι συχνά
ξεντυνόμαστε στην ίδια καμπίνα. Εγώ
ήμουν αδύναμος και καχεκτικός, ενώ εσύ
ήσουν ψηλός, δυνατός με φαρδιές πλάτες.
Όσο βρισκόμουν μέσα στην καμπίνα ένιωθα
αξιοθρήνητος , όχι μόνο σε σύγκριση με
σένα, αλλά και με τον κόσμο ολόκληρο,
εφόσον εσύ ήσουν το μέτρο κάθε πράγματος.
Όταν όμως βγαίναμε από την καμπίνα και
παρουσιαζόμασταν στα μάτια των ανθρώπων,
εγώ ένας μικρός σκελετός που σε κρατούσε
από το χέρι και πατούσε τις σανίδες με
πόδια γυμνά και τρέμοντα φοβόμουν το
νερό και ήμουν ανίκανος να μιμηθεί τις
κινήσεις που έκανες κολυμπώντας, και
τις οποίες, καλοπροαίρετα μεν, για μεγάλη
μου ντροπή επανάλαμβανες αδιάκοπα,
ώσπου να τοις μάθω. Τότε, ναι, ντρεπόμουν
πολύ. Σε στιγμές ανάλογες, όλες οι
θλιβερές εμπειρίες μου, από όποιο χώρο
και αν προερχόταν, εναρμονίζονταν κατά
τρόπο μεγαλειώδη . Πόσο καλά ένιωθα,
όταν όταν συνέβαινε να ξεντυθείς πρώτος
και εγώ να μείνω πίσω στην καμπίνα,
αποφεύγοντας για λίγο το όνειδος της
δημόσιας εμφάνισης μου. Αυτό, ως την
στιγμή που επέστρεφες να δεις τι κάνω,
τότε μ έσπρωχνες έξω από την καμπίνα
Βεβαια αισθανόμουν ευγνωμοσύνη διότι
δεν φαινόταν να δίνεις σημασία στην
αμηχανία μου, κι ακόμη υπερηφάνεια για
το όμορφο κορμί του πατέρα μου. Άλλωστε
ως τα σήμερα υπάρχει μια τέτοια διαφορά
μεταξύ μας....................
Από
το βιβλίο του
ΦΡΑΝΤΣ
ΚΑΦΚΑ
ΓΡΑΜΜΑ
ΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ
πίνακας:
Mikro Sevic
Σχόλια