Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Ο Όρος Αντιψυχιατρική, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον David Cooper, συνήθως συνδέεται με την θεωρητική και πρακτική δραστηριότητα της ομάδας Άγγλων ψυχίατρων Ronald D. Laing, David Cooper και Aaron Esterson .  Όμως ο Laing ο ίδιος ποτέ δεν αποκάλεσε  έτσι το  αντικείμενο της έρευνας με το οποίο ασχολήθηκε και για το οποίο αγωνίστηκε σ΄ όλη τη ζωή του. Κι όμως ο Laing θεωρείται ο πρώτος άνθρωπος της Αντιψυχιατρικής. Ο Ronald D. Laing γεννήθηκε το 1927 στη Γλασκόβη, όπου και το 1951 τελείωσε τις σπουδές στην Ιατρική. Φοιτητής ακόμη άρχισε να συγκεντρώνει τις πρώτες του ψυχιατρικές εμπειρίες στο ψυχιατρείο της Γλασκόβης. Το 1957 ο Laing πιάνει δουλειά στη κλινική Tavistock και εκείνη την περίοδο μελετά τις Φροϋδικές και Νεοφροϋδικές έρευνες , που πραγματοποίησαν διάφοροι ψυχίατροι με υπαρξιακό-φαινομενολογικούς προσανατολισμούς: L . Binswanger, E. Minkowski, M. Boss . Όσον αφορά τους φιλόσοφους, η προσοχή του στράφηκε στον Ζαν Πολ Σαρτρ . Μελέτη...

Σήμερα η συμβίωση δύο ανθρώπων, δηλαδή το ζευγάρι, αποτελεί ένα καινούργιο χώρο και χρόνο όπου το άτομο διαλέγει και καλείται να συνεχίσει την ζωή του, μετά την αποχώρηση από την οικογένεια καταγωγής του. Η συμβίωση και ο γάμος. δεν είναι το τέλος μιας κατάστασης, όπως μας δείχνουν τα παλιά ελληνικά φιλμ, αλλά ένα καινούργιο ξεκίνημα όπου η ενεργητική στάση του καθένα, από τα μέλη του ζευγαριού, βοηθάει την ανάπτυξη της σχέσης η οποία σημαίνει και προσωπική του ανάπτυξη. Το Ζευγάρι είναι μια καινούργια δοκιμασία για τον καθένα και όχι ένα χώρος παθητικότητας και αποφυγής.  Μέσα στο ζευγάρι συνεχίζεται η επί πλέον ανάπτυξη του ατόμου σε θέματα στα οποία η οικογένεια καταγωγής δεν μπορούσε αλλά και δεν μπορεί πλέον να βοηθήσει. Αυτή η καινούργια μορφή συνύπαρξης την οποία πολλοί την θεωρούν απλή, είναι τόσο σημαντική που μπορεί να δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα στο άτομο τόσο στην σχέση με τον εαυτό του , όσο και στην σχέση με τους άλλους. Η Στα...

Συχνά τόσο στην θεωρία όσο και στην καθημερινή συζήτηση για την πολιτική, επικρατεί σύγχυση μεταξύ ρεαλισμού και πραγματισμού. Το περιεχόμενο του δεύτερου αποδίδονται στο πρώτο. Πρόκειται για σοβαρή παρανόηση. Γνωσιολογικά ο ρεαλισμός αποδέχεται ένα αντικειμενικό κριτήριο αλήθειας που, ανάλογα με τις μορφές και την ιστορική του ανάπτυξη είναι ο βαθμός προσέγγισης στην ουσία του πραγματικού. Ο πραγματισμός, αντίθετα, αγνοεί η αρνείται ένα τέτοιο κριτήριο. Στο επίπεδο της πολιτικής ο ρεαλισμός δεν μπορεί να νοηθεί ως επιλογή του κάθε προσφερότερου μέσου για μια συγκεκριμένη πολιτική δραστηριότητα δίχως το αντικειμενικό κριτήριο που απορρέει από την δημιουργική και πρακτική σχέση με την πραγματικότητα. Αντίθετα, ο πραγματισμός επιλέγει εκείνα τα μέσα που κάθε φορά εμφανίζονται να είναι χρήσιμα σε συγκεκριμένες πολιτικές δραστηριότητες, ανεξαρτήτως αντικειμενικών κριτηρίων αξιολόγησης τους. Η “ηθική” του πραγματικού είναι, επομένως, ελαστ...

    Λίγες δεκάδες χρόνια πριν όσες δουλειές κι αν είχαν τα μέλη μιας οικογένειας, όσο παράξενα ωράρια κι αν υπήρχαν στον καθένα χωριστά, το τραπέζι της Κυριακής ήταν ιερό. Προαποφασιζόταν το μενού από το Σάββατο, γινόντουσαν τα ανάλογα ψώνια και η προετοιμασία ξεκίναγε από νωρίς την Κυριακή. Το αρνί όπως και σήμερα έπαιζε κυρίαρχο ρόλο στο τραπέζι της Κυριακής. Τη μια γινόταν με πατατούλες και λαδορίγανη και την άλλη γιουβετσάδα με μπόλικη ντομάτα και κριθαράκι. Φυσικά το φαγητό δεν ερχόταν ξερό στο τραπέζι, αλλά συνοδευότανε από τις ανάλογες σαλάτες, οπωσδήποτε τυράκι στην τυριέρα και κρύα ρετσίνα από το ψυγείο αγορασμένη χύμα από τη μάντρα της γειτονιάς. Ενίοτε εάν υπήρχαν συγγενείς προς τη μεριά της Νεμέας ένα Αγιωργίτικο γέμιζε τις καράφες. Κατά δε την προκαταρκτική διαδικασία και μάλιστα όταν υπήρχαν και καλεσμένοι ετοιμαζόταν το ανάλογο ουζάκι. Απλά πράγματα. Σαρδέλα του κουτιού, ψιλοκομμένο σ...

  "  Το παιδί τοποθετείται μέσα σε ένα χρυσό κλουβί,  μπορεί να έχει το κάθε τι εκτός από την επιθυμία να βγει από το κλουβί. Αποτέλεσμα αυτού είναι συνήθως ένας έντονος φόβος απέναντι στην αγάπη από μέρους του παιδιού όταν μεγαλώνει, καθώς αγάπη γι αυτό, σημαίνει περιορισμό και παρεμβολή στην αναζήτηση της ελευθερίας".   Εριχ Φρομ “ο φόβος μπροστά στην ελευθερία”   πίνακας:  Paul Klee – buste d’enfant

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και οι θόρυβοι της πόλης είχαν καταλαγιάσει. Ήταν η ώρα που τα ανθρώπινα πλήθη συνωστίζονταν μέσα στα υπνοδωμάτια τους. Τόνοι από όνειρα, φαντασίες και μαγικές διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας παραμονεύουν πίσω από τις κουρτίνες του ύπνου. Και ο ύπνος έρχεται, αγκαλιάζει τα κουρασμένα μυαλά μέσα στο σκοτάδι της λήθης.    Ονειρικοί οικογενειάρχες ανεβαίνουν τις πλαγιές του μυαλού τους, κουβαλάνε τα υπάρχοντά τους με σκυφτό κεφάλι καθώς δίπλα τους παραμονεύουν οι αγορές. Κοιτάνε το πρόσωπό του ενήλικα στο καθρέφτη και δεν μπορούν να καταλάβουν πως φτάσανε μέχρις εδώ. Βλέπουν την υποκρισία και την ψευτιά ακουμπισμένες στις ρυτίδες του μετώπου. Αλλά δεν μπορούν να διακρίνουν το μονοπάτι των αναστεναγμών της ενηλικίωσης τους.    Και να ήταν η ενηλικίωση μια στιγμή. Να ήταν κάτι σταθερό που έρχεται και μένει. Όχι δεν ήταν κάτι τέτοιο, ήταν κάτι ρευστό, κάτι που ποτέ δεν μπορούσαν να το κατακτήσουν και όταν νόμιζαν ότι το...

Όταν η οικογένεια αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας της, η μια περίοδος διαδέχεται κάποια άλλη και αυτή η άλλη, από κάποια άλλη. Ξεκινώντας από την γνωριμία των γονιών, το γάμο, την γέννηση, την γέννηση κάθε παιδιού, τις αρρώστιες, τον θάνατο των παππούδων, ξετυλίγεται η ιστορία της οικογένειας με την μεγαλοπρέπεια που της αρμόζει. Γεγονότα ζωής που στιγματίζουν την πορεία, που στιγματίζουν την εξέλιξη της οικογένειας και των μελών της. Γεγονότα που αποτελούν την ιστορία της και κοσμούν την ανάπτυξη του κάθε μέλους της. Γεγονότα που δίνουν ώθηση στην εξέλιξη του οικογενειακού σεναρίου και το καθορίζουν ανεπιστρεπτί .    Τα γεγονότα αυτά με διαφορετικό τρόπο επηρεάζουν το κάθε μέλος ξεχωριστά, αλλά και όλα μαζί. Σε κάθε οικογενειακό γεγονός, κάθε μέλος της οικογένειας έχει την συμμετοχή του, έτσι ώστε, κάθε οικογενειακή κατάσταση να καθορίζεται και να καθορίζει το κάθε μέλος ξεχωριστά. Βέβαια πρέπει να ξέρουμε ότι η επίδραση κάθε οικογενειακο...

Μια γενικευμένη κατάσταση απλώνεται και μολύνει το μέλλον των νέων γενεών με την αρρώστια του παρελθόντος που δεν είναι άλλη από την έλλειψη ελευθερίας. Η έλλειψη ελευθερίας έχει να κάνει με την ικανότητα του πολίτη να συμμετάσχει σαν ισότιμο μέλος στην κοινωνία και μέσω της κοινωνικής του πράξης να συνεταιριστεί, υπερασπιστεί, και αντισταθεί στην καθημερινότητα που τον αλλοτριώνει. Η έλλειψη ελευθερίας, ο φόβος της ελευθερίας όπως θα έλεγε ο Έριχ Φρόμ, αποτελεί προϊόν του εκπαιδευτικού σχεδιασμού με στόχο την καθυπόταξη του ατόμου που δεν είναι παρά μια μορφή κοινωνικοποίησης που στηρίζεται στον φόβο και την αποφυγή. Η οικογένεια και το σχολείο αποτελούν τους βασικούς θεσμούς μιας τέτοιας μορφής κοινωνικοποίησης μέσω των οποίων η διοχέτευσης του φόβου και της υποταγής κυριαρχούν με καταστρεπτικές συνέπειες στην ζωή των μελών τους. Έτσι ενώ κάθε οικογένεια και σχολείο μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά, απελευθερωτικά, εντούτοις εύκολα μετατρέπεται σε μια μηχανή παραγω...

    "Ο 17ος αιώνας ήταν ο αιώνας των μαθηματικών, ο 18ος των φυσικών επιστημών και ο 19ος της βιολογίας. Ο 20ός αιώνας μας είναι ο αιώνας του φόβου. Θα μου πείτε πως ο φόβοος δεν είναι επιστήμη. Αρχικά, όμως, η επιστήμη έχει κάποια υπευθυνότητα στην περίπτωση, αφού οι τελευταίες θεωρητικές πρόοδοί της την οδήγησαν ν'αρνηθεί την ίδια της τη φύση, κι αφού τα πρακτικά επιτεύγματά της απειλούν το σύμπαν με καταστροφή. Επιπλέον, αν ο φόβος δεν μπορεί να θεωρηθεί επιστήμη, είναι, χωρίς αμφιβολία, μια τεχνική. Αυτό που ξαφνιάζει, πράγματι, στον κόσμο που ζούμε είναι, πρώτα απ'όλα και γενικά, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι (εκτός από τους πιστούς κάθε είδους) δεν έχουν μέλλον. Δεν υπάρχει αξιόλογη ζωή χωρίς προβολή στο μέλλον, χωρίς ελπίδα ωρίμανσης και προόδου. [...] Δεν είναι, φυσικά, η πρώτη φορά που οι άνθρωποι βρίσκονται μπροστά σ'ένα μέλλον υλικά αδιέξοδο. Παλιά όμως θριάμβευαν, συνήθως χάρη στο λόγο και στη φωνή. Επικαλούνταν άλλες αξίες ...