Τα βασικά αίτια της εμφάνισης του ρατσισμού μπορούν να συνοψιστούν ως εξής: α) Η αύξηση της ανεργίας δημιουργεί εχθρότητα ενός τμήματος του πληθυσμού προς τους μετανάστες θεωρώντας τους υπεύθυνους για τα προβλήματά τους. Τη ιδέα αυτή προωθούν οι ρατσιστικές οργανώσεις έστω κι αν είναι λανθασμένη αφού κατά κανόνα οι οικονομικοί μετανάστες κάνουν τις δουλειές που αρνιούνται να κάνουν οι ντόπιοι. β) Στις μέρες μας υπάρχει έλλειμμα «κοινής λογικής» και ταυτόχρονα εδώ και χρόνια διανύουμε μια περίοδο κρίσης αξιών. Τα φαινόμενα αυτά τροφοδοτούν τα ρατσιστικά κινήματα. γ) Ο πολιτικός κόσμος παρουσιάζει ανησυχητικά φαινόμενα διαφθοράς και αναποτελεσματικότητας. Κάποιοι πολιτικοί οδηγούν ένα τμήμα του πληθυσμού να ψηφίζει σε «ένδειξη διαμαρτυρίας» υπέρ ρατσιστικών ή κρυπτορατσιστικών κινημάτων. δ) Η έλλειψη σωστής και ολοκληρωμένης ιστορικής πληροφόρησης μεγάλων τμημάτων της νεολαίας γύρω από τα θέματα αυτά συμβάλλει στο να βρίσκουν γόνιμο έδαφος και να αναπτύσσοντ...
Η απάντηση στην ερώτηση «Τι είναι ο κονστρουκτιβισμός» δεν είναι εύκολο να διατυπωθεί, όπως επίσης μπορεί να αμφισβητηθεί ακόμα και η δυνατότητα να τεθεί μια τέτοια ερώτηση (Βλάχος 1998). Η προβληματική για το αν επιτρέπεται να τεθεί η ερώτηση, σχετίζεται με τη φιλοσοφική της καταγωγή και ακόμα περισσότερο με την πολυπλοκότητα των φιλοσοφικών θέσεων και των μεταξύ τους διασυνδέσεων και αντιθέσεων που δεν επιτρέπει τη μονοσήμαντη απάντηση, κάτι που ακυρώνει τη σκοπιμότητα της ερώτησης. Η δυσκολία να απαντηθεί η παραπάνω ερώτηση οφείλεται στο ότι οι διαφορές μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν τον κονστρουκτιβισμό και εκείνων που τον αρνούνται, παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία, όπως επίσης παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία οι διαφορετικές αφετηρίες και τα πλαίσια με τα οποία προσεγγίζουν το θέμα. Η θεωρία του κονστρουκτιβισμού στηρίζεται στη γενετική θεωρία του Piaget, ο οποίος θεωρεί πώς το παιδί μετέχει ενεργά στη δημιουργία της γνώσης του για τη πραγματικότητα. Τυπικά όμως η αρχή τ...
Η προσπάθεια απόδειξης της σημαντικότητα του ατομικού ή του συλλογικού και η προσπάθεια της πολιτικής σκέψης για την ιδεολογική επικράτηση του ενός ενάντια στο άλλο… είναι άκρως λανθασμένη Στο βαθμό που η σχέση με τον πραγματικό κόσμο καθορίζεται από τη γλώσσα και τη δυνατότητα λεκτικής περιγραφή του, το υποκείμενο σαν οντότητα είναι αναγκασμένο να βρίσκεται πάντα στην διαπραγμάτευση με τους άλλους, δηλαδή να αποτελεί μέρος μιας συλλογικότητας . Η διαπραγμάτευση αποτελεί το βασικό λεκτικό περιεχόμενο υπό μορφή αναστοχασμού ο οποίος ορίζεται σαν ατομικός και έχει την μορφή του εσωτερικού διάλογου και σαν σχεσιακος με την μορφή του διάλογου με τους άλλους. Η ανάστοχαστικότητα είναι η διανοητική διαδικασία με την οποία οι άνθρωποι προσπαθούν να διαμορφώσουν την δική τους ζωή… μέσα από την σκέψη του άλλου. Μπορούμε λοιπόν, να ισχυριστούμε ότι, ότι είναι πραγματικό διαμορφώνεται από την σχέση με τον άλλον και την μορφή ...
Σχόλια