Η αποκάλυψη της ζωής και η αποκάλυψη του εαυτού.



Η αποκάλυψη της ζωής

Η αποκάλυψη της ζωής έρχεται μόνο μέσα πλέρια συμμετοχή σε αυτή. Συνιστάται από την έκθεση σε οποιοδήποτε ερέθισμα που μετουσιώνεται σε βίωμα το οποίο μας διαμορφώνει προσπαθώντας να το διαμορφώσουμε. Αποτελεί μια προσωπική εμπειρία την οποία κανένας άλλος δεν μπορεί να βιώσει παρά μόνο εμείς.

Το βίωμα λοιπόν είναι το αποτέλεσμα της συμμετοχής μας στη ζωή μέσα από το οποίο αποκτά την σημασία της. Μαρτυρά τον τρόπο με τον οποίο ενεργούμε απέναντι της και την προσπάθεια να την διαμορφώσουμε σύμφωνα με τις προσδοκίες μας. Το βίωμα λοιπόν δεν έχει σχέση με την ζωή αυτή καθ' εαυτή, αλλά με τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε. Ο τρόπος που την αντιλαμβανόμαστε μας οδηγεί στην συνειδητοποίηση του εαυτού σαν κατασκευαστή της, σαν τον παράγοντα που της δίνει μορφή, σαν ένα γεγονός που δεν ανήκει σε κανένα άλλον, παρά μόνο σε εμάς. Κατά συνέπεια η ζωή είμαστε εμείς και εμείς είμαστε η ζωή.

Η κατάσταση αυτή δηλώνει ότι, οτιδήποτε συμβαίνει περνά μέσα από εμάς, για εμάς. Δηλαδή αυτό που υπάρχει “έξω” από εμάς, παίρνει την μορφή του και αποκτά την σημασία του μόνο “μέσα” από εμάς. Το “βάθος” ή το “εύρος” του δεν έχει να κάνει παρά μόνο με το “βάθος” ή το δικό μας “εύρος”. Κατά συνέπεια η αποκάλυψη της ζωής δεν εκπληρώνεται τόσο με την ανακάλυψη του “έξω” από εμάς, άλλα συντελείται περισσότερο με την ανακάλυψη του “μέσα” μας, σε σχέση πάντα με αυτό το “έξω”.

Η αποκάλυψη του εαυτού

Η αποκάλυψη της ζωής δεν είναι παρά η αποκάλυψη του εαυτού! Η αποκάλυψη της παρουσίας του, του τρόπου να διαχειρίζεται τις καταστάσεις που τον αφορούν, της σημασίας που αποδίδουμε σε αυτό που του συμβαίνει. Διότι, η ικανότητα να αντιληφθούμε ότι το προσωπικό βίωμα είναι εκείνο που μας καθοδηγεί, εξαρτάται από την εμπιστοσύνη που έχουμε στις αντιληπτικές μας ικανότητες, δηλαδή από την σημασία που μάθαμε να δίνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.

Η αποκάλυψη του εαυτού επιτελείται όταν θεωρήσουμε την ύπαρξή του σαν ουσιαστικό ενεργητικό παράγοντα της διαμόρφωσης του περιβάλλοντος, αποδίδοντας του την σημασία που του αρμόζει. Όσο υπολογίζουμε στο κριτήριο του και ήμαστε σίγουροι για τις επιλογές του, τόσο το κριτήριο όσο και οι επιλογές διαμορφώνουν το χώρο του βιώματος σαν κάτι προσωπικό,ξέχωρο, ιδιωτικό. Αντίθετα, όσο το βίωμα μας δεν είναι ο οδηγός της διαμόρφωσης της πραγματικότητας, αλλά επαφίεται σε εξωτερικούς παράγοντες (πρόσωπα, καταστάσεις) να ορίζουν το πεδίο των ενεργημάτων μας, τόσο η πραγματικότητα γίνεται άξενη και τόσο ο ίδιος εαυτός αντιμετωπίζεται σαν κάποιος επίσης ξένος.

Η αποκάλυψη λοιπόν της ζωής έχει να κάνει με την αποκάλυψη του ίδιου του εαυτού σαν το βιωματικό της κέντρο. Δηλαδή ο εαυτός είναι το εργαστήριο της ζωή, διότι “μέσα” σ' αυτόν συμβαίνει ότι συμβαίνει “έξω” από αυτόν. Μόνο μέσα από την δική του αποκάλυψη μπορούμε να κατανοήσουμε και να ορίσουμε την μορφή που παίρνει η ζωή μας.

Τα “όρια” του είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που νομίζουμε, ή έχουμε μάθει να νομίζουμε. Το “βάθος” και το “εύρος” του είναι ένα ακόρεστος εμπειρικός χωρόχρονος όπου χρειαζόμαστε “ξεναγό” για να τον “διαβούμε“. Χρειαζόμαστε “μεταφραστή” για να καταλάβουμε την γλώσσα του. Χρειάζεται να γίνουμε “ερευνητές” και να “ξετρυπώσουμε” τα θολά τοπία που επιμελώς έμαθε να κρύβει σε ανήλια μέρη μέσα του.

Η αποκάλυψή του δεν είναι κάτι εύκολο, διότι αποτελεί ένα με έναν άλλο τρόπο την αποκάλυψη της ίδιας της ζωής. Ατελείωτα εμπόδια ορθώνονται μπροστά μας. Αμυντικοί μηχανισμοί μπαίνουν σε λειτουργία τόσο από τον ίδιο όσο και από το περιβάλλον. Παράγοντες που συντηρούν το παρελθόν του αναπαράγοντας το μέλλον με την μορφή συνηθισμένων τελετουργιών, στέκονται στο διάβα μας.

Η ασφάλεια και η ενοχή ξεπροβάλλουν σε κάθε βήμα. Ο φόβος της υπευθυνότητας, ο φόβος της απελευθέρωσης του κυριαρχεί τόσο στον ίδιο όσο και στο περιβάλλον του. Ο φόβος στηρίζεται στον αποχωρισμό και την μοναχικότητα. Στηρίζεται στην καλλιεργημένη αίσθηση προδοσίας του “άλλου” από την σημαντικότητα που αποκτά ο εαυτός μέσα από την αναζήτησή του.

Η αποκάλυψη του εαυτού ξεκινάει, όταν η σημαντικότητα που του αποδίδουμε ξεπερνά την σημαντικότητα των άλλων όχι σαν προϊόν μιας εγωιστικής στάσης, αλλά με την συνειδητοποίηση της παρουσία του σαν διαμορφωτή της πραγματικότητας που τον διαμορφώνει.

Η αποκάλυψη του εαυτού επιτελείται όταν αντισταθούμε τους παράγοντες εκείνους που υποτιμούν την παρουσία του και απαιτούν την καθυπόταξη του.

Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας: Cameron Gray

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα