Η ιστορία της Αισθητικής

Η τέχνη της περιποίησης και διατήρησης της ομορφιάς απασχόλησε τις γυναίκες από αρχαιοτάτους χρόνους. Στους μακρινούς χρόνους της Κλεοπάτρας, της Λάιδας, της Φρύνης, και της Σαλώμης, όλες οι γυναίκες γνώριζαν να περιποιούνται την επιδερμίδα τους, με διάφορα παρασκευάσματα, ειδικά για την αξιοποίηση και τη διατήρησή της. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εξυψώσει στο επίπεδο της θρησκείας
την περιποίηση του προσώπου και του σώματος. Και το αρχαίο κάλλος που με άφθαστη τέχνη, η σμίλη των διάσημων γλυπτών αποθανάτισε, θαυμάζεται ως σήμερα σαν απαράμιλλο. Iραίεςγυναίκες της Αρχαίας Ελλάδας, της Ρώμης και της Αιγύπτου, πατρικίες, αρχόντισσες και γυναίκες του λαού, συνήθιζαν να αλείφουν το πρόσωπό τους με διάφορα καλλυντικά που είχαν σα βάση διάφορα βότανα, αρωματισμένα λάδια, διάφορα λίπη και άλλες ουσίες που συχνά έφθαναν τις παραδοξότητες. Έβαφαν το πρόσωπο τους με διάφορα ψιμύθια και τα μαλλιά τους, που αρωμάτιζαν με πολύτιμα αρώματα, τα χτένιζαν με τον πιο καλαίσθητο τρόπο.

Οι ανασκαφές που έγιναν κατά καιρούς έφεραν στο φως τα διάφορα αυτά ψιμύθια και διάφορα μυροδοχεία και μικρά αντικείμενα που τα χρησιμοποιούσαν για τη βαφή των ματιών και των παρειών, γενικά για τις ανάγκες του καλλωπισμού τους. Μεταχειρίζονταν κατά προτίμηση τον ανθρακικό μόλυβδο για το άσπρισμα της επιδερμίδας, τον φύκο που εξάγεται από τα φύκια, τις ρίζες της αλγχούσης για να αποκτά η επιδερμίδα ρόδινο χρώμα, το καλλιβλέφαρο για τη βαφή των βλεφάρων και την άσβολο στάχτη για τη βαφή των τσίνορων.

Τα καλλυντικά αυτά άπλωναν στο πρόσωπο με τα δάχτυλα ή με μικρό πινέλο. Το εμπόριο των κοσμητικών φάνηκε πρώτα στην Αίγυπτο, και πήρε μεγάλες διαστάσεις στην εποχή των Πτολεμαίων, η δε αξία τους έχει φθάσει σε μεγάλα ύψη. Σοφοί, αλχημιστές καταγίνονταν στη μελέτη των
παρασκευασμάτων που τις συνταγές τους κρατούσαν μυστικές. Η Κλεοπάτρα, η θρυλική βασίλισσα της Αιγύπτου, είχε μεγάλη προτίμηση στα πανάκριβα λάδια, πολύτιμα αρώματα και εκλεκτά καλλυντικά που καθώς αναφέρει ο ιστορικός, βοήθησαν κατά πολύ την ομορφιά της, για να επιτύχει την κατάκτηση του Αντωνίου.

Στην αρχαία Ελλάδα οι γυναίκες είχαν την ίδια αδυναμία στα πολύτιμα αρώματα, στις διάφορες πομάδες και τα ψιμύθια. Συνήθιζαν επίσης να μεταχειρίζονται μάσκες πού είχαν ως βάση φυτικά έλαια, μέλι, γάλα, ζωτικά στοιχεία που και σήμερα ακόμη μεταχειριζόμαστε. Η περιποίηση αυτή δεν περιοριζόταν μόνο στο πρόσωπο. Φρόντιζαν και γύμναζαν το σώμα τους που οι γραμμές του έφθαναν στη τελειότητα. Αυτά τα σώματα σμίλευσαν οι διάσημοι γλύπτες και με τη θαυμαστή σμίλη τους απεικόνισαν τους θεούς τους σε αριστουργηματικά αγάλματα, που σήμερα όλος ο κόσμος τα θαυμάζει στα μουσεία μας και στα ξένα.

Οι αρχαίες Ρωμαίες έκαναν υπερβολική χρήση από αρώματα ,καλλυντικά και ψιμύθια. Άλειφαν επίσης τα σώματα τους με αρωματισμένα λάδια. Μεταχειρίζονταν πηλό και έβαφαν τα μαλλιά τους μαύρα, τα δε λουτρά που ήταν ονομαστά για τη χλιδή και πολυτέλεια μεταβάλλονταν σε τόπους διασκεδάσεων και συμποσίων.

Η πιο διάσημη για την περιποίηση του προσώπου και του σώματος υπήρξε η αυτοκράτειρα Ποπαία σύζυγος του Νέρωνα. Κάθε πρωί έπαιρνε το μπάνιο της στο γάλα ζώων. Περίφημη έμεινε η μάσκα που μεταχειριζόταν για τη διατήρηση της επιδερμίδας της. Άλειφε το πρόσωπό της με αυτή τη μάσκα που τη διατηρούσε σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και μόνο το βράδυ την καθάριζε.

Κατά την εποχή εκείνη ήταν τόση η ζήτηση των καλλυντικών, που για την προμήθεια της πρώτης ύλης, τα καράβια ταξίδευαν πολύ μακρινά. Οι Φοίνικες αναδείχθηκαν μεγάλοι έμποροι στα αρώματα και στα καλλυντικά παρασκευάσματα. Με την παρακμή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μετριάσθηκε αισθητά η συνήθεια του καλλωπισμού και γενικά της περιποίησης του σώματος, αλλά δεν εγκαταλείφθηκε τελείως. Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν, το εμπόριο των καλλυντικών πέρασε στα χέρια των Αράβων και Ενετών. Μετά εμφανίσθηκαν οι Φλωρεντιανοί που είχαν μεγάλη τέχνη στη αρωματοποιία και κοσμητική.

Και τα χρόνια κυλούν και φθάνουμε στο μεσαίωνα. Ο μεσαίωνας ήταν για τη γυναίκα ο πραγματικός θάνατος της ομορφιά της γιατί κάθε περιποίηση είχε εγκαταλειφθεί. Κάθε δε γυναίκα που θα ασχολούνταν με αυτή θεωρούνταν ανήθικη, έτσι κάθε χρήση καλλυντικών και ειδικά για μακιγιάζ ήταν μόνο για τις γυναίκες ελαφρών ηθών.

Οι γυναίκες έπρεπε να είναι χλωμές και η θρησκοληψία καταντούσε αρρώστια. Η δε καθαριότητα του σώματος θεωρούνταν απρέπεια. Περιορίζονταν να πλένουν το πρόσωπο και τα χέρια και συχνά η κακοσμία του σώματός τους γινόταν αισθητή που προσπαθούσαν να την καλύπτουν με βαριά αρώματα. Αυτή την κατάσταση την επέβαλε ο κλήρος, γιατί καταδίκασε τα δημόσια λουτρά της αρχαιότητας, που με την παρακμή μεταβάλλονταν σε τόπους οργίων που ακολουθούσαν τα λουτρά, τα συμπόσια και τις διασκεδάσεις. Για να έχουν οι γυναίκες αυτό το χλωμό πρόσωπο μεταχειρίζονταν την ωχρή πούδρα.

Οι δύο Κατευθύνσεις της Αισθητικής

Η Αισθητική ξεκινά από το φαινομενικά επιφανειακό επίπεδο της εξωτερικής εξύψωσης και ομορφιάς και μπορεί να φτάσει σε μεγάλο βάθος, δηλαδή στη συνολική εξύψωση, πρόληψη και εναρμόνιση του ανθρώπου, περιλαμβάνοντας ολόκληρη τη ζωή του. Μπορεί δηλαδή να γίνει ένα ζωτικό λειτούργημα για την ατομική και κοινωνική ευζωία.
Οι δύο γενικές κατευθύνσεις της Αισθητικής, δηλαδή η κλασική και η συνολική, δείχνουν το διαφορετικό βάθος της φροντίδας.

Κλασική Αισθητική

Η παραδοσιακή κατεύθυνση της Αισθητικής φροντίζει το πρόσωπο και τα χέρια με τις κλασικές μεθόδους (καθαρισμός, μασάζ, νερά-ατμοί, μάσκες, μεικ απ κ.α.) και θα εξακολουθήσει να είναι κεντρική και στο μέλλον.
Η κλασική κατεύθυνση επεκτείνεται είτε σε έκταση, δηλαδή σε όλο το σώμα (πράγμα που δεν πρέπει να συγχέεται με την συνολική Αισθητική) και μπορεί να περιλαμβάνει και περιοχές που
θεωρούνται πιο ιατρικές (π.χ. φροντίδα ποδιών), είτε διευρύνεται
προς την συνολική Αισθητική.

Συνολική Αισθητική

Η διευρυμένη αυτή κατεύθυνση της Αισθητικής δεν είναι μια ειδίκευση της Αισθητικής, ούτε απλώς μια Αισθητική όλου του σώματος, όπως συχνά πιστεύεται, αλλά πηγαίνει σε βάθος και εναρμονίζει όλα τα επίπεδα του ανθρώπου από έξω και από μέσα, πάντα με ήπια φυσικά μέσα.

Η ανάγκη για πιο συνολική φροντίδα προκύπτει από το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι ένα ενιαίο σύνολο, επομένως οι διαταραχές στο δέρμα τροφοδοτούνται από πολλές πλευρές. Από μέσα και
από έξω. Αυτό σημαίνει ότι η κλασική φροντίδα του δέρματος δεν επαρκεί, αλλά χρειάζεται και πιο συνολική φροντίδα και στο βαθύτερο σώμα, την ψυχή και το πνεύμα.

Στη πιο διευρυμένη Αισθητική εφαρμόζονται και συνολικές φροντίδες, όπως φυσικά αρώματα (αιθέρια έλαια), χρώματα, μουσική και χορός. Επίσης βιωματικές θεραπείες όπως π.χ. γιόγκα
και άλλες ανατολικές τεχνικές, καθώς και οι δυτικές παραλλαγές τους συνήθως σε συνδυασμό με ενεργειακά και βιωματικά μασάζ, ενώ μεγάλο ρόλο παίζει επίσης η σωστή διατροφή και η πνευματική εξέλιξη.
Αυτές οι μέθοδοι λειτουργούν κυρίως στη πηγή των διαταραχών, δηλαδή στην ψυχή και το πνεύμα, ενώ εξυψώνουν τον άνθρωπο με φυσικό τρόπο, φροντίζουν δηλαδή τον άνθρωπο σε όλο το βάθος του.

Η διευρυμένη Αισθητική απαιτεί σαν απαραίτητη προϋπόθεση τις γνώσεις της κλασικής Αισθητικής, επιπρόσθετα όμως ενεργειακές και βιωματικές γνώσεις, αλλά κυρίως μια πιο διευρυμένη αντίληψη.
πηγή:

Από την
Πτυχιακή εργασία
Θέμα :  
Ψυχολογία και Αισθητική
Των
Φοιτητριών
Γουμπέρη Μαρία
Τολίκα Δέσποινα