Οι καταλήψεις σχολείων σαν μέσον επαναπροσδιορισμού της γνώσης

Ο ρόλος της σημερινής εκπαίδευσης

 Ο ρόλος της σημερινής εκπαίδευσης είναι η διαιώνιση μιας κοινωνικής πραγματικότητας ανισοτήτων. Μιας εσωτερικεύσης του κυρίαρχου κοινωνικού μηχανισμού με σκοπό την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του. Ενός κατακερματιζμού της γνώσης, δημιουργώντας ένα ανελεύθερο σύστημα που δεν βοηθά στην απελευθέρωση του μαθητή, αλλά στην υποδούλωση του.

 Ο ρόλος της σημερινής εκπαίδευσης βοηθά την οικονομική μηχανή στην εργαστηριακή παραγωγή αφεντικών και δούλων, νομοταγών πολιτών σε μια άνομη τάξη συμφερόντων, η οποία καμιά σχέση δεν έχει με το συμφέρον των μαθητών. Κατακερματισμένη γνώση, κατακερματισμένος μαθητής που συναντά κατακερματισμένους καθηγητές σε ένα κατακερματισμένο κοινωνικό σύστημα.

Ο ρόλος των καταλήψεων

Οι καταλήψεις είναι ένα μέσο πίεσης των νέων απέναντι στην πίεση που τους ασκείται χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τον χρόνο το χώρο αλλά και την δυνατότητα τους να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού και πολιτικού συστήματος. Άρα οι καταλήψεις είναι μια μορφή αντίδρασης απέναντι στην πίεση που ασκεί το πολιτικό σύστημα και συγχρόνως είναι μια μορφή δράσης. 

Οι καταλήψεις λοιπόν είναι μια απάντηση στο εκπαιδευτικό και κοινωνικό σύστημα που ζητά να ακουστεί και να ληφθεί υπ' όψιν η παρουσία και οι ανάγκες του μαθητικού κόσμου. Αποτελούν λοιπόν, ένα μέσο πίεσης του μαθητικού κινήματος με στόχο τον επαναπροσδιορισμό, την αυτοδιαχείριση, και την αλληλεγγύη των κοινωνικών ομάδων που συμμετέχουν σε αυτό, ( μαθητές, καθηγητές, γονείς) 

 

Οι καταλήψεις των σχολείων δηλώνουν αντίθεση με τις εξουσιαστικές δομές που επικρατούν, με στόχο την δημιουργία εξαρτημένων ατόμων από ένα σύστημα που το μόνο που το ενδιαφέρει είναι το κέρδος. 

 Δηλώνουν επίσης την αναζήτηση νέων μορφών συνεργασίας, την αμοιβαία βοήθεια και την προσωπική συμμετοχή του καθένα, είτε είναι μαθητής, γονέας, ή καθηγητής. 

Η κατάληψη μπορεί να βγάλει στην επιφάνεια, την επιθυμία και την δημιουργικότητα του καθένα που συμμετάσχει στην εκπαιδευτικό σύστημα. Μπορεί να ελευθερώσει την επιθυμία για γνώση, για συλλογική δημιουργία και να εγκαταστήσει την παιδαγωγική σχέση μακριά από τους θεσμοθετημένους εξαναγκασμούς του οικογενειακού και εκπαιδευτικού συστήματος.

Έτσι η κατάληψη δεν μπορεί να θέτει μόνο σαν ζητήματα προς διαπραγμάτευση όπως τα βιβλία, τις εξετάσεις ή το πετρέλαιο, αλλά να περνά πάνω από αυτά και να έρχεται να αμφισβητήσει την οργάνωση του σχολείου, την σχέση καθηγητή/μαθητή, την παθητικότητα και την πειθαρχία, τον διαχωρισμό και την ατομικότητα οι οποίες αποτελούν τις αξίες ενός αυταρχικού εκπαιδευτικού συστήματος. 

 

Η κατάληψη δεν αποτελεί μόνο ένα μέσο για κάτι άλλο, αλλά αποτελεί και από μόνη της το κάτι άλλο.

Η κατάληψη πρέπει να ξεπεράσει τα όρια της απλής καταγγελίας και διαμαρτυρίας και να αποτελέσει ένα χώρο και χρόνο μιας νέας συνεύρεσης όπου τα διαχωριστικά ιεραρχικά χαρακτηριστικά που  χωρίζουν τις ομάδες που την αποτελούν, να χαθούν. Στην κατάληψη, μαθητές και καθηγητές μπορούν να δράσουν σαν υποκείμενα και όχι σαν αντικείμενα της εκπαίδευσης, μπορούν να πάρουν στα χέρια τους το σχολείο. 

 

Αυτό που έχουμε συνηθίσει είναι ότι όταν οι μαθητές κάνουν κατάληψη οι καθηγητές πάνε στο σπίτι τους, και όταν οι καθηγητές κάνουν απεργία οι μαθητές κάθονται και αυτοί στο σπίτι τους. Αυτή η κατάσταση βοηθάει οπωσδήποτε ένα πολιτικό σύστημα που έχει ανάγκη τον κατακερματισμό του πληθυσμού που εξουσιάζει. Δεν ξέρω κάτω από πια λογική συμβαίνει αυτό το γεγονός του διαχωρισμού καθηγητών και μαθητών, αλλά όταν ο ένας διαδηλώνει για το συμφέρον του, αυτό του το συμφέρον έχει να κάνει και με το συμφέρον του άλλου αλλά συγχρόνως και με το συμφέρον όλου του εκπαιδευτικού συστήματος, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι κομμάτια αυτού του συστήματος και οτιδήποτε αλλάζει στον έναν επηρεάζει και το άλλον. 

 

Η κατάληψη μπορεί να γίνει ένα εργαστήρι καινούργιων μορφών σχέσεων, όπου η μοναξιά του καθένα, μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα, θα παραχωρήσει την θέση της στην συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της γνώσης.

Η κατάληψη αποτελεί και από μόνη της μια μορφή γνώσης.

Η κατάληψη μπορεί να γίνει ένας καινούργιος χώρος και χρόνος όπου τα διαφορετικά αιτήματα θα ενωθούν, θα συζητηθούν, θα γνωρίσει ο ένας τον άλλο μακριά από τους τρόπους που καθορίζει το πεπαλαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε η μάθηση να γίνει χαρά, επαφή, επικοινωνία, συντροφικότητα. Γι αυτό το λόγο η κατάληψη πρέπει να λειτουργήσει αντί-ιεραρχικά, μακριά από γερασμένα κομματικά συστήματα που σκοπό έχουν να ιδιοποιηθούν την παρθένα άρνηση του μαθητή. 

 

Η κατάληψη πρέπει να είναι ανοιχτή, με συνελεύσεις όπου συμμετέχουν όλοι και όλοι συναποφασίζουν και συνδιαμορφώσουν ένα πλαίσιο συνεργασίας το οποίο είναι άκρως παιδαγωγικό για τον καθένα τόσο για το καθηγητή που έχει καταδικαστεί στην μοναξιά της έδρας, όσο και για το μαθητή που η αξιολόγηση του συρρικνώνεται στην ιεραρχική βαθμολόγηση της καθημερινότητας του.

Στην κατάληψη λοιπόν το σχολείο πρέπει να είναι ανοιχτό και όχι κλειδαμπαρωμένο με αλυσίδες και λουκέτα. Πρέπει να γίνει χώρος συνευρέσεως όλων, χώρος συζητήσεων, ζημώσεων και όχι χώρος μόνο λίγων μαθητών που θα χαρακτηριστούν αύριο σαν ταραξίες.

Η κατάληψη μπορεί να γίνει χώρος για την ανεύρεση ενός άλλου τρόπου επικοινωνίας και αποδοχής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων, όπου η γνώση δεν θα είναι αντικείμενο διαχωρισμού και μοναξιάς, αλλά μέσο για την αναζήτηση καινούργιων μορφών συλλογικότητας με στόχο την ανατροπή της καθεστωτικής διαχωριστικής μάθησης.

 Η κατάληψη μπορεί να γίνει ΜΑΘΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Κερεντζής Λάμπρος

γραφιτι:

815 × 524 - forum.xcitefun.net