Κύριε Τσίπρα...




Κύριε Τσίπρα λυπάμαι αλλά... είσθε πολύ μικρός σε ηλικία για να γίνετε ο πατέρας του έθνους. Μόνο για αδελφός κάνετε, ή το πολύ για κολλητός. Ο λαός διψά για ένα ΠΑΤΕΡΟΎΛΗ που θα καταλάγιαζε το άγχος της υπευθυνότητας της ζωής του, μόνο και μόνο με την γερασμένη του παρουσία.

Κύριε Τσίπρα, σαν πρότυπο μας αφήνετε ακάλυπτους και τα φαντασιακά σενάρια παρατημένων, ορφανεμένων ψυχών στις λεωφόρους της παγκοσμιοποίησης βρικολακιάζουν τις νύχτες και τις ημέρες μας.

Μάταια ψάχνουμε την μεστότητα των ρυτίδων στο πρόσωπό σας, δεν μας βγαίνει καθόλου. Και δεν έχει να κάνει με τις πράξεις...όχι έχει να κάνει με την παιδικότητα που ξυπνάει μέσα μας την δική μας παιδικότητα και το άγχος της ανασφάλειας από αυτή.

Η νεανικότητα σας μαρτυράει έλλειψη εμπειρίας, ενώ τα γερασμένα πρότυπα ηγετών οι οποίοι δικαίωναν με την αυταρχική παρουσία τους την καταπίεση και τον περιορισμό, και δημιουργούσαν το αίσθημα της ασφάλειας τόσα χρόνια.. μας λείπει .

Χάθηκε να είσθε ένας “γέρος της δημοκρατίας” ένας “πατέρας του έθνους” , ένας “ηγέτης” που σήκωσε τον ήλιο ψηλά! Εσείς τι είσθε; Πως μπορείτε να κάνετε το λαό να φαντασιωθεί την γαλήνη μέσα στο βλέμμα σας, να αφεθεί στα πολύπειρα χέρια σας με ηλικιακή πυγμή ανάμεσα στα δάκτυλά τους.

Σας το ξαναλέω ένα ΠΑΤΕΡΟΥΛΗ ψάχνει ο λαός και όχι έναν αδελφό. Κάποιον που να είναι πάνω από αυτόν, κάποιον που να αναλάβει να το πάρει στην αγκαλιά του και να τον νανουρίσει με λόγια που φέρνουν όμορφα όνειρα και μαγικές σκέψεις. Κάποιον που θα τον κάνει να “γυρίσει” στην παιδική του ηλικία, τότε που όλα ήταν ήσυχα, ήρεμα και απλά. Τότε που δεν ευθυνόταν για τίποτα.

Κύριε Τσίπρα... λυπάμαι...

Κερεντζής Λάμπρος

Σχόλια

Ο χρήστης harry dimitriadis είπε…
Ωραια τα εκφράζεις Λαμπρο με ποιητικο και γλαφυρο τρόπο που χαίρεσαι να τα διαβαζεις. Ωστόσο, το σχολιο σας μου αφήνει ενα αναπαντητο ερώτημα, ως προς την θέση που εκφράζει. Διακρίνω σίγουρα μια απογοητευση, αλλά και μια προσεγγιση που θυμιζει άλλες εποχές, όπου οι πατερουληδες ήταν εθνοσωτήρες η χαρισματικοί ηγέτες. Εκτός και αν αυτη η αναφορά σου εχει άλλο αποδεκτη, τον λαό, ο οποίος απιμενει να αρνειται την ευθύνη τηων επιλογών του. Απο όσο σε γνωρίζω εκτιμώ ότι θέλεις να εκφράσεις την δευτερη εκδοχη. Γιατί, είναι ολοφάνερο πως κατω απο τις δεδομένες οικονομικές συνθηκες και το περιβαλλον, εσωτερικό και εξωτερικό, που ζούμε δεν υπάρχουν περιθωρια για πατερούληδες και τα παρόμοια. Χρειαζόμαστε έντιμους, ικανούς και αποφασισμενους για ρήξεις κυβερνητες. Αν ο Τσίπρας εχει τα χαρσματα αυτά θα το δούμε στο τελος αυτής της τεραετούς διαδρομής. Σε καθε περίπτωση η εναλλακτική μας λύση είναι πιο ανησυχητική και επώδυνη. Λίγη υπομονη ακόμη.
Ο χρήστης Μαρία Κανελλάκη είπε…
Προσωπικά δεν μ' ενδιαφέρουν οι θέσεις και ό,τι παράγωγο βγαίνει απ' τη λέξη (υποθέσεις, καταθέσεις κ.λ.π.).
Είδα τον εαυτό μας να αντανακλάται στο κάδρο του ηγέτη.
Τις προσδοκίες μας, τις ματαιώσεις, τις εμμονές και και τους φόβους μας.
Κανένας πατερούλης δεν θα μας σώσει, αν δεν αποφασίσουμε να ενηλικιωθούμε επιτέλους.
Συγχαρητήρια για την απλή φαινομενικά, αλλά πλήρη νοημάτων "επιστολή" σας, προς εμάς κυρίως.
Ο χρήστης Μαρία Νικ. Μιχαήλ είπε…
Το άρθρο σας αφήνει πολλά ερωτηματικά για τη θέση την οποία εκφράζετε! Διακρίνω κι εγώ την αγανάκτησή σας με όσα διαδραματίζονται στον πολιτικό χώρο και στην καθημερινή μας ζωή, αλλά ωστόσο κάτω από τα συμφραζόμενα υποβόσκει μια ειρωνεία, όχι φυσικά απέναντι στον κ. Τσίπρα, αλλά απέναντι στον απλό λαό και την έλλειψη κριτικής σκέψης και παιδείας.
Επιπλέον, αυτό το ύφος κατά πόσο ταιριάζει με αυτό που εκπροσωπεί το blog σας;
Ο χρήστης Λάμπρος Κερεντζής είπε…
Αγαπητή Μαρία Michel σας ευχαριστώ για την παρατήρησή σας και θα προσπαθήσω να σας απαντήσω. Πρώτον Εκφράζω την θέση του καινούργιου, του διαφορετικού, του ρίσκου. Άρα θεωρώ το κ. Τσιπρα σαν κάτι καινούργιο στην πολιτική όχι τόσο από την πολιτική προσέγγιση, αλλά και από τι συμβολισμό της ηλικίας. Δηλαδή σε μια χώρα που τα "παιδιά" μεγαλώνουν μετά τον θάνατο των γονιών τους και οι αποφάσεις τους ακόμα και όταν είναι παντρεμένοι καθορίζονται από τους γονείς τους, το να πάρει την εξουσία της χώρας ένας νέος άνθρωπος σημαίνει από μόνο του μια αλλαγή. Δες τε που και η Ν.Δ. έφερε στην εξουσία τον κ. Μητσοτάκη. Δεύτερον Θεωρώ ότι δεν ειρωνεύομαι σε αυτό το αρθράκι τον απλό λαό, διότι γνωρίζω πολύ καλά ότι το να πιστέψεις σ' ένα ηγέτη και να περιμένεις από αυτόν να σε καλύψει συναισθηματικά και όχι μόνο οικονομικά δεν έχει να κάνει μόνο με τον λαό μας, αλλά με κάθε λαό. Δηλαδή αυτό που παρατηρούμε να συμβαίνει στην Ελλάδα υπόκειται σε νόμους κοινωνιολογικούς που σημαίνει ότι παρατηρείται σε όλους τους λαούς, όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες. το θέμα της μαζική ψυχολογίας έχει αναλυθεί πολύ όμορφα τον Έριχ Φρόμ και ειδικά στο βιβλίο του ο φόβος στην ελευθερία. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει σχέση η κριτική σκέψη ή η μόρφωση οι οποίες αποτελούν χαρακτηριστικά γνωστικά, όσο το συναίσθημα. Δηλαδή το άρθρο μιλάει για το συναίσθημα και όχι για την γνώση. Και τρίτον ίσως να έχετε δίκιο για το ύφος μου, αλλά αυτό βγήκε αυθόρμητα προσπαθώντας να βοηθήσω με ένα άλλον τρόπο να καταλάβει ο πολίτης ποια θέση καταλαμβάνει περιμένοντας... Και πάλι ευχαριστώ.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα