Οι διαφορές συμβίωσης
Το ζευγάρι 5
Όταν ένα ζευγάρι ξεκινάει την ζωή του κανείς από τα μέλη του δεν φαντάζεται σε πια περιπέτεια γλυκιά, αλλά και μερικές φορές, άγρια έχει μπλέξει.. Όχι μόνο δεν θέλουν να το φανταστούν αλλά είναι γεμάτοι ενεργητικότητα, γεμάτοι καλές προθέσεις και γεμάτοι με την ελπίδα, ότι η κοινή τους ζωή θα είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη.
Η καθημερινότητα όμως φέρνει στην επιφάνεια της σχέσης την διαφορετικότητα στις αντίληψη τους, σε καταστάσεις τις οποίες δεν είχαν φανταστεί πριν από το γάμο. Τα γεγονότα της κοινής ζωής, όπως ο ερχομός των παιδιών, η απώλεια της εργασίας, αλλαγή κατοικίας, η παρουσία των συγγενών, οι ασθένειες και ένα σωρό άλλες καταστάσεις, έρχονται να διαφοροποιήσουν την επικοινωνία και την μορφή δέσμευσης του ζευγαριού, με τρόπο επικίνδυνο για την αντοχή του και την βιωσιμότητα του. Μέσα από όλες αυτές τις καταστάσεις τα μέλη του ζευγαριού ανακαλύπτουν ότι ο άλλος δεν είναι έτσι όπως τον φαντάζονταν. Διότι μέσα από όλες αυτές τις καταστάσεις ο καθένας παίρνει τις πραγματικές του διαστάσεις, οι οποίες μπορεί να μην είναι αρεστές.
Σε αυτή την περίπτωση νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με έναν άλλον άνθρωπο. Βιώνουν την παρουσία του άλλου σαν απειλή για την ακεραιότητα του εαυτού τους. Φοβούνται ότι ο άλλος έρχεται να τους επιβληθεί, να τους ελέγξει, να τους καθορίσει αρνητικά, δηλαδή σαν να επαναλαμβάνεται κάτι το οποίο είχαν ζήσει στην οικογένεια καταγωγής τους. Κάτι που είχαν ζήσει στην σχέση με τους γονείς τους. Σε αυτή την περίπτωση ο άλλος παίρνει διάφορες μορφές οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν έχουν να κάνουν με τον ίδιο αλλά με τα βιώματα του παρελθόντος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο έρωτας πληγώνεται, η αγάπη παραχωρεί την θέση της στην απογοήτευση, στην απελπισία και στην αίσθηση της αποτυχίας. Ο χώρος της σχέσης από χώρος ισορροπίας και ηρεμίας μετατρέπεται σε χώρο κρίσης, εξευτελισμού, όπου αναπτύσσεται η μνησικακία και ο φθόνος. Ο χώρος του ζευγαριού γίνεται το πεδίο επικράτησης του καθένα όχι σε συνεργασία με τον άλλον αλλά εις βάρος του άλλου.........
Γι αυτό πρέπει να γνωρίζουμε ότι, ο γάμος δεν είναι μια στατική κατάσταση, δεν είναι ένα τέλος - όπως άρεσε να δείχνουν στις παλιές ελληνικές ταινίες - αλλά μια καινούργια αρχή για το κάθε μέλος του. Ο γάμος αποτελεί ένα καινούργιο χώρο-χρόνο ζωής όπου το άτομο καλείται να επαναπροσδιορίσει την σχέση με τον εαυτό του καθώς και τη στάση με τους άλλους. Είναι μια νέα περίοδος δοκιμασίας όπου καλείται να επανεξετάσει το τι ήξερε μέχρι τώρα και τι μπορεί να μάθει από εδώ και πέρα. Όπου καλείται να λαμβάνει αποφάσεις και να καθορίζει την εξέλιξη της σχέσης μέσα από τον δικό του τρόπο διαχείρισης της συμβίωσης, ο οποίος διαμορφώνεται μέσα στην σχέση και από την σχέση. Άρα το κάθε μέλος πρέπει να είναι ανοιχτό, έτοιμο να δεχτεί την διαφορετικότητα του άλλου αλλά και να δεχτεί δικιά του αλλαγή.
Όλες οι ερωτικές σχέσεις ακόμα και αυτές οι οποίες ξεχειλίζουν από ευτυχία, εμπεριέχουν μέσα τους μια λεπτή ισορροπία η οποία απαιτεί μια συνεχή προσπάθεια, μια συνεχή ενεργητική στάση του καθένα απέναντι στον άλλον, ώστε να μπορούν να ξεπεραστούν οι διαφορές οι οποίες εμφανίζονται στην συμβίωση τους.
πίνακας: Magritte
Σχόλια
Όσο για το κείμενο σου, ναι δεν διαφωνώ στα σημεία αλλά έχω να παρατηρήσω πως βρίσκω αρκετές λέξεις που δεν έχουν σαφή ορισμό... Πάρε για παράδειγμα την "Αγάπη" που στο λεξικό γράφει ως ορισμό το εξής: "ψυχική διάθεση που κυριαρχείται από αισθήματα φιλίας, στοργής, συμπάθειας, τρυφερότητας, αφοσίωσης. ANT μίσος"
Ορισμός δηλαδή με άλλες τόσες "δύσκολες" λέξεις, κάπως αόριστες...
Τέλος πάντων, έκανα την πάσα μου, κάνεις την επόμενη αν θέλεις...
Όσο για τις λέξεις και τις καθημερινές τους σημασίες, ρωτώ: Για κάποιες λέξεις δηλαδή υπάρχει καθημερινή και όχι καθημερινή σημασία; Βέβαια αφού η ερώτηση δεν είναι άξια σχολιασμου, ρωτώ την άλλη (που βγαίνει μετά από συνειρμούς από την πρώτη): Αν ο/η σύντροφός σου σε μια απλή καθημερινή ημέρα σε ρωτήσει με καθημερινό τρόπο αν τον/την αγαπάς και ανταποκριθείς λέγοντας «ναι» ή «όχι», τότε σε τί ακριβώς απάντησες; Αυτό ακριβώς εννοώ «δύσκολες» λέξεις... Απαντάει κανείς κάπως “κενά” επειδή η λέξη είναι αόριστη...
Δε Στέκομαι απέναντι, απλώς Σκέφτομαι απέναντι...