Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Το βίαιο σχολείο κοινωνικοποίηση 21 Ο πάρα πάνω τίτλος μπορεί να εκπλήσσει, για το πως μέσα στο χώρο όπου βρίσκονται παιδιά, έφηβοι, και παιδαγωγοί να υπάρχει και να αναπαράγεται η βία. Δηλαδή μπορεί το σχολείο να μετατραπεί σε σχολείο εκμάθησης της βίας; Αυτό το ερώτημα μπορεί να καταστήσει τελείως ανασφαλείς του γονείς και να τους κάνει να σκέπτονται ότι τα παιδιά τους δεν είναι σε “καλά χέρια”. Βασικά όσο και αν φαίνονται παράλογο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια βίαιη κοινωνία. Κάθε μέρα βομβαρδιζόμαστε από την βία σε διάφορες μορφές και εκφράσεις. Μέσα από τις εφημερίδες, τις τηλεοράσεις, τα φιλμ, τα παιχνίδια βίντεο, μέσα από τις ειδήσεις, όπου κάθε μέρα μαθαίνουμε για πολέμους, ληστείες και βίαιες πράξεις. Και περισσότερο ακούμε για βία η οποία απευθύνεται σε παιδιά με διαφορετική μορφή, όπως σωματική κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση, εγκλεισμό, ή πληροφορούμαστε εμείς και τα παιδιά μας, για παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα για τα οποία δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Εά...

Η Παρεκκλίνουσα συμπεριφορά κοινωνικοποίηση 20 Παρεκκλίνουσα είναι η συμπεριφορά των νεαρών ατόμων η οποία αφενός απομακρύνεται από τους κοινωνικούς, τους νομικούς και τους ηθικούς κανόνες που ισχύουν σε μια κοινωνία και αφετέρου έρχεται σε αντίθεση με αυτούς με συνέπεια η μορφή αυτής της συμπεριφοράς να προκαλεί παραβίαση των κανόνων. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο είναι ενδεχόμενο ο ανήλικος να βρεθεί αντιμέτωπος με τους φορείς επίσημου κοινωνικού ελέγχου (Εισαγγελέα, δικαστή, επιμελητή ανηλίκων καθώς και τις αστυνομικές αρχές) και να πιθανολογείται η λήψη μέτρων σε βάρος του. Στην εναρμόνιση των κοινωνικών σχέσεων με τους κανόνες που τους ρυθμίζουν, τα συμφέροντα του ατόμου και της κοινωνίας πρέπει να συμπίπτουν, ειδάλλως τόσον οι κοινωνικοί κανόνες, όσον και η κοινωνική συμπεριφορά παραβιάζονται, η μορφή αυτής της συμπεριφοράς καλείται παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Ο Parsons αναφερόμενος στην έννοια της παρέκκλισης υποστηρίζει ότι αυτή συνιστά μια παρεκτροπή από τα φυσιολογικά πρότυπα, τ...

Οικογένεια και παραβατικότητα κοινωνικοποίηση 19 Η σημασία και η συμβολή της οικογένειας στην κοινωνικοποίηση και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου, αποτελεί αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Kατά τον ίδιο τρόπο μια προβληματικού τύπου οικογένεια δεν είναι σε θέση να διαμορφώσει τη συμπεριφορά και την προσωπικότητα των νεαρών μελών της σύμφωνα με τους κοινωνικά αποδεκτούς κανόνες. Εύλογα λοιπόν ξεπροβάλλει το ερώτημα κατά πόσον μέσα στα πλαίσια της οικογένειας μπορεί να δομηθεί, να οργανωθεί, ζυμωθεί και να ξεκινήσει η παραβατική συμπεριφορά και η μετέπειτα εγκληματική σταδιοδρομία ενός ανήλικου παραβάτη και μετέπειτα ενήλικα εγκληματία; Βεβαίως η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα πρέπει να ιδωθεί μέσα από πολλά επίπεδα ανάλυσης. Σε κάθε περίπτωση όμως η εικόνα της οικογένειας ενός «παραβατικού ανηλίκου», έχει την ευθύνη για την υιοθέτηση της παραβατικής συμπεριφοράς από τον ανήλικο. Αυτής της μορφής η οικογένεια χαρακτηρίζεται από ασταθείς και ανεύθυνες σχέσεις των γονιώ...

Σχολική βία, «τροµοκρατία» της αθωότητας Του Κωστή Παπα-ϊωάννου , www.antiphono. wordpress.com «Στο διάλειµµα τρεις µαθητές (δύο αγόρια και ένα κορίτσι) έσπρωξαν επίτηδες έναν µαθητή, ο οποίος πέφτει συχνά θύµα λεκτικής βίας. Τον ακινητοποίησαν, του πέταξαν τα γυαλιά και το κορίτσι-αρχηγός τα πάτησε. Ο πατέρας του θύµατος ήρθε στο σχολείο να φέρει άλλο ένα ζευγάρι γυαλιά. Δεν παραπονέθηκε, αφού έχει συνηθίσει να συµβαίνουν τέτοια στο παιδί». Τα περιστατικά καθηµερινής ήπιας βίας είναι συχνά στην εκπαιδευτική πραγµατικότητα. Αντίθετα, η ακραία βία και οι συγκρούσεις µε ρατσιστικά, οπαδικά ή άλλα χαρακτηριστικά συµβαίνουν σπανιότερα αλλά απασχολούν υπερβολικά τα ΜΜΕ που κινδυνολογούν κραυγάζοντας για «συµµορίες ανηλίκων». Οµως απαιτείται η αποφυγή της «δαιµονοποίησης» των παιδιών και των εφήβων. Τα παιδιά, όπως τονίζει ο Συνήγορος του Παιδιού, δεν απειλούνται τόσο από τη βία που προέρχεται από συνοµηλίκους τους όσο από την αδυναµία των ενηλίκων να τους παρέχουν την αναγκαία παρουσία, σ...

κοινωνικοποίηση 18 Σ ύμφωνα με τους φυσικούς όρους επιβίωσις κάθε νέος οργανισμός πρέπει να βρει τρόπους για να προσαρμοστεί στο περιβάλλον και να αποτελέσει μέρος του. Η τάση του λοιπόν είναι να “μάθει” γρήγορα τους όρους διαβίωσις, πράγμα που επιτυγχάνει δια μέσου της προσαρμογής της συμπεριφοράς του, ώστε να δημιουργήσει μια σχέση ηρεμίας και ισορροπίας μαζί του. Α πό την σκοπιά των θεωριών της Μάθησης, η “εσωτερίκευση”, συνοψίζεται στην ικανότητα του υποκειμένου για εκμάθηση συμπεριφορών, ιδεών, καταστάσεων. Στόχο έχει, μέσω της αφομοίωση και αποδοχής των κοινωνικών κανόνων, την αποφυγή της απόρριψης του υποκειμένου και την ομαλή κοινωνικοποίηση του. Σύμφωνα επίσης με αυτό το μηχανισμό επιτυγχάνεται αναπαραγωγή και η συνοχή της κοινωνίας. Ο Φρόιντ, από την μεριά της ψυχανάλυσης περιέγραψε και όρισε στις αρχές του περασμένου αιώνα την εσωτερίκευση, σαν έναν από τους βασικούς “μηχανισμούς άμυνας του εγώ”. “ Η εσωτερίκευση ή ταυτοποίηση είναι μια ψυχολογική ...

Η συνταγογράφηση ηρωίνης, απάντηση για τις δύσκολες περιπτώσεις εξαρτημένων Λονδίνο – η συνταγογράφηση της ηρωίνης σε χρόνια εξαρτημένα άτομα μπορεί να αποτελεί ένα ευαίσθητο πολιτικά ζήτημα, όμως είναι πιο αποτελεσματικό μέτρο για να παραμείνουν οι χρήστες στη θεραπεία, από ό,τι η υποκατάσταση με μεθαδόνη, ανέφεραν Βρετανοί επιστήμονες την Παρασκευή. Οι ερευνητές, οι οποίοι μελέτησαν διαφορετικούς τρόπους θεραπείας της εξάρτησης από την ηρωίνη, αναφέρουν ότι τα ευρήματά τους μπορεί να δώσουν τη λύση για το 5%-10% των πιο σοβαρών περιπτώσεων εξαρτημένων, οι οποίοι δεν καταφέρνουν να παραμείνουν στα συμβατικά προγράμματα αντιμετώπισης της εξάρτησης. Ο επικεφαλής της μελέτης John Strang, Υπεύθυνος του National Addiction Center στο King's College στο Λονδίνο, αναφέρει: «Οι επιστημονικές μας γνώσεις για τη θεραπεία ατόμων με σοβαρή εξάρτηση από την ηρωίνη έκαναν ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Αυτή η μελέτη δείχνει ότι περιπτώσεις εξαρτημένων που δεν είχαν καλή ανταπόκριση στο παρελθόν, μπορο...

Η έκσταση Θρησκεία και Ναρκωτικά «Το ναρκωτικό, ή, γίνεται το σήμα κατατεθέν για την συμμετοχή σε μια άλλη πραγματικότητα ασύγκριτα καλύτερη, δονούμενη και αληθινή. Έτσι η παρουσία του μετατρέπει την καθημερινότητα σε μια μηδαμινή πραγματικότητα». Η έννοια της «άλλης πραγματικότητας» είχε μια διαχρονική ισχύ. Έχει να κάνει με μια κατάσταση όπου από παλαιότατων χρόνων κρατούσε την θέση της δίπλα από την πραγματικότητα και αποτέλεσε και αποτελεί το περιεχόμενο όχι μόνο των ναρκωτικών ουσιών, αλλά και το μυθικό ζητούμενο κάθε πολιτισμού, το οποίο εκφραζόταν μέσα από την θρησκευτική μυθολογία του. Η “έκσταση” αποτελούσε και αποτελεί τον βασικό στόχο της προσπάθεια του ατόμου να ξεφύγει από τα στενά όρια τα οποία τοποθετεί ο χρόνος και ο χώρος. Η “έκσταση” φανέρωνε και φανερώνει την ύπαρξη μιας άλλης πραγματικότητας. Μια κρυφή, ιερή πραγματικότητα που η όραση, η γεύση ή αφή και γενικά οι αισθήσεις δεν μπορούσαν να την αντιληφθούν παρά μόνο κάτω από ορισμένες συνθήκες όπου μόνο οι μυημένοι μ...

Το παιδί και ο Θάνατος α) Οι γονείς Οι ενήλικες δεν αισθάνονται καθόλου καλά να μιλήσουν στα παιδιά για τον θάνατο κάποιου προσφιλούς προσώπου και πολύ περισσότερο εάν ακολουθήσει το πένθος της οικογένειας, το οποίο το παιδί πρέπει να βιώσει. Βέβαια είναι πολύ λογικό ένας ενήλικας, όταν βρεθεί μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση να θελήσει να ξεφύγει από αυτή, και σαν πρώτη αντίδραση να την αρνηθεί,να κάνει ότι δεν υπάρχει. Αυτή η αντίδραση θεωρείται φυσιολογική και είναι ένας μηχανισμός άμυνας μέσα από τον οποίο το άτομο προσπαθεί να διατηρήσει την συγκρότηση του εαυτού του, η οποία κινδυνεύει από ένα τέτοιο γεγονός. Αυτή η άρνηση της ύπαρξης του θανάτου είναι το πρώτο βήμα του ενήλικα σε ένα δρόμο οδυνηρό που ανοίγει μπροστά του η απώλεια. Αν υπάρχουν παιδιά, η συνήθης συμπεριφορά των ενήλικων είναι να τα απομακρύνουν, διότι σκέπτονται ότι η θέα του πτώματος και η θλίψη που το περιβάλλει μπορεί να προκαλέσουν ψυχολογική βλάβη σε αυτά. Σε αυτή όμως την περίπτωση η απομάκρυνση, μπορ...

Η ενοχή Σύμφωνα με την ψυχανάλυση κοινωνικοποίηση 17 Το συναίσθημα της ενοχής γεννάται από ένα λάθος, πραγματικό ή φανταστικό. Εάν τα πραγματικά ή φανταστικά λάθη, μας φέρνουν ενάντια στα κοινωνικά “πρέπει”, μπορούμε να εκφράσουμε αυτή την αντίθεση δια μέσου μιας συμπεριφοράς η οποία κυριαρχείται από ένα ασυνείδητο ή συνειδητό συναίσθημα της ενοχής . Σύμφωνα με τον Φρόιντ το συναίσθημα αυτό εξαρτιέται από υποκειμενική αίσθηση του λάθους και βρίσκει την πηγή του στο Οιδιπόδειο σύμπλεγμα . Έτσι μπορούμε να αισθανόμαστε το αίσθημα της ενοχής με δύο τρόπους είτε κάνοντας κάτι, είτε μην το κάνοντας Η ενοχή εκφράζεται λοιπόν είτε με την πράξη είτε με την απραξία . Σύμφωνα με την Melanie klein και τον D.W. Vinnicott πρέπει να ξαναγυρήσουμε στην σχέση του βρέφους με την μητέρα του. Αυτή είναι μια αμφίθυμη σχέση. Αμφιθυμική, διότι το βρέφος νιώθει συγχρόνως πρώτα το φόβο από την συγχώνευση με την μητέρα, και μετά την τάση του να θέλει να φύγει από κοντά της, καθώς η ζωή το σπρώχνει να μεγαλώσε...

Τα παιδία παίζει και... δυναμώνουν τη μνήμη τους ΛΟΝΔΙΝΟ Αμερικανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι η σωματική άσκηση για τα παιδιά είναι σημαντική, όχι μόνο για τους προφανείς λόγους της καλής φυσικής κατάστασης και υγείας του οργανισμού τους, αλλά και επειδή βελτιώνεται η εγκεφαλική τους λειτουργία. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Ιλινόι μελέτησαν δεκάδες παιδιά ηλικίας 9-10 ετών και διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που ασκούνται βελτιώνουν ταυτόχρονα με τη φυσική τους κατάσταση και τον μηχανισμό της μνήμης. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η βελτίωση της μνήμης δεν σχετίζεται απαραίτητα μόνο με κάποια αθλητική δραστηριότητα που ακολουθεί ένα παιδί σε σταθερή βάση αλλά ακόμη και με το παιχνίδι στην παιδική χαρά ή όπου αλλού. Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, στα παιδιά που ασκούνται σωματικά αυξάνεται το μέγεθος του ιππόκαμπου, της περιοχής του εγκεφάλου που συνδέεται με τους μηχανισμούς της εκμάθησης. Τα παιδιά που ασκούνταν σωματικά είχαν κατά 12% μεγαλύτερο ιππόκαμπο από εκείνα που δεν ασκούνταν και ...

Το Παιχνίδι παιχνίδι 1 Εισαγωγικά Το παιχνίδι είναι μια εκδήλωση όλων των εποχών. Από τους αρχαιότατους ακόμα χρόνους παρακίνησε την προσοχή και τη σκέψη των ανθρώπων και αποτέλεσε αντικείμενο παράστασης στην τέχνη καθώς και αντικείμενο περιγραφής στη λογοτεχνία και την ποίηση (Αντωνιάδης, 1994). «Το παιχνίδι είναι αρχαιότερο από τον πολιτισμό» (Χουϊζίνγκα Γ., 1989, σελ. 11), μια και η ύπαρξη πολιτισμού προϋποθέτει πάντα την ύπαρξη ανθρώπινης κοινωνίας, ενώ η ύπαρξη παιχνιδιού δεν απαιτεί παρόμοια προϋπόθεση, παράδειγμα οι απλούστερες μορφές παιχνιδιού στα ζώα. Το παιχνίδι διαχωρίζεται από το καθήκον και την εργασία. Συνήθως παρουσιάζεται σαν ξεκούραση, γέμισμα του χρόνου τις ελεύθερες ώρες, σαν ξεγνοιασιά και αναψυχή, σα χαλάρωμα. Συχνά οι ενήλικες θεωρούν το παιχνίδι χάσιμο χρόνου ή το θεωρούν μια δραστηριότητα δευτερεύουσας σημασίας, γιατί δεν έχουν κατανοήσει ότι για το παιδί είναι αντίθετα η πιο σοβαρή ενασχόληση και ότι αυτή η ενασχόληση παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυ...