Κύρος και Εξουσία
Ο Πολιτικός βίος στην Αρχαία Αθήνα
Ο Πολιτικός βίος στην Αρχαία Αθήνα
Ο ρόλος της πολιτικής δεν ήταν σε καμία περίπτωση η προστασία του ατόμου.
Το μέλημα αυτό ανήκε στο προ-πολιτικό στάδιο. Ο πολιτικός βίος ήταν εφικτός μόνο στους κόλπους της ελευθερίας, η οποία δεν είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να δηλώσει την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην πόλη, αλλά αποτελεί,σύμφωνα με τους εκφραστές της, μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα, το θεμελιώδες αντικείμενο της επιτυχίας του πολίτη. Αυτός είναι ο λόγος που η σχέση με τον συμπολίτη πρέπει να αποκλείει κάθε εξουσιαστικό καταναγκασμό.
Ο άλλος πολίτης είναι όμοιος, διότι στην δημοκρατική πόλη δεν υπάρχει εξουσιαστική σχέση.
Γιατί από την στιγμή που υπάρχει καταναγκασμός ή υποταγή βρισκόμαστε εκτός πολιτικού πεδίου.
Κανενός δεν λογίζονται (οι Αθηναίοι) δούλοι και υπήκοοι.(1)
Κυβερνώ δεν σημαίνει προστάζω.
Για να κυβερνηθεί η πόλη πρέπει να βασιλεύει το κύρος. Κύρος έχει αυτός, που στάθηκε ικανός να κερδίσει την εμπιστοσύνη των άλλων.
Το κύρος αναγνωρίζεται δεν επιβάλλεται.
Συνεπώς δεν υπάρχει σχέση που να βασίζεται στο διατάσσειν. Αντιθέτως η προσταγή συνδέεται με την κυριαρχία, αφού ο κυρίαρχος, dominus, έχει απόλυτη εξουσία πάνω στους δούλους του.
Το κύρος εδραιώνεται μέσα από μία σχέση συμμετρίας ανάμεσα σε αυτόν που εκφράζει την εμπιστοσύνη και σε εκείνον που παίρνει αυτή την ψήφο για να ασκήσει την διακυβέρνηση, να πιάσει το πηδάλιο.
Η υπακοή δηλώνει την στάση ανθρώπου ο οποίος στερείται ανδρείας, γιατί είναι πολύ προσκολλημένος στην ζωή του, που δεν μπορεί να απελευθερωθεί από αυτά τα δεσμά, να γίνει πολίτης.
Η προσκόλληση στον ατομικό βίο είναι τεκμήριο δουλικότητας.
(1) Αισχύλος. Πέρσαι
πηγή: Μαρτίν Μεέ: Επινόηση της ευτυχίας.
πίνακας: Georgie O Keeffe
Σχόλια