David Cooper
Βιογραφία
Βιογραφία
Έχει γεννηθεί το 1931 σε Capetown πού έχει εκπληρώσει μελέτες της ιατρικής και έχει εγκατασταθεί έπειτα Londres που έχει κατευθύνει του 1962 έως 1966 την αποκαλούμενη πειραματική μονάδα για schizophrènes «περίπτερο 21». Με τους συναδέλφους του, έχει συνδεθεί πρώτιστα για να αναπτύξει μια υπαρξιακή ψυχιατρική σε Μεγάλη Βρετανία το της οποίας πρόγραμμα αμφισβητίας βρίσκεται επεξηγημένο από τον όρο μάλισταantipsychiatrie.
Στην αντιπαράθεση «στην κοινωνική ψυχιατρική»»οικογενειακές συστημικές θεραπείες«, ένας écosystémique προσέγγιση, που συνδέονται στην οικογένεια θεωρημένα όπως ένα κοινωνικό σύστημα στη σταθερή διαμόρφωση, το βρετανικό antipsychiatrie αποδίδει στο capitaliste κοινωνικό πρότυπο και την χριστιανική καλλιέργεια το castratrice τα αποτελέσματα και οι αιτίες της διανοητικής ασθένειας. Πράγματι, τα πρώτα άσυλα των φρενοβλαβών ήταν αγγλικά και προορισμένα για να βάλουν εκτός του κυκλώματος των νέων δαπανηρών ταραχωδών αριστοκρατών, mœurs libertines και, αυτόες εγκλειω για να αποφύγουν ότι η φήμη και η περιουσία της οικογένειάς τους αμαυρώθηκαν.
Η σοβιετική αποστασία ήταν εκτεθειμένη της φυλακής και του ψυχιατρικού νοσοκομείου που είναι το σύγχρονο όνομα για το άσυλο του φρενοβλαβή. Πράγματι, όλο déviance είναι, κοινωνικά και πολιτικά, τρέλα και félonie. Ο Άγγλος Gregory Bateson, ανθρωπολόγος, έχει θεωρήσει σχιζοφρένια όπως μια απάντηση κατάλληλη παράδοξα και διπλασιασμός περιορισμός ποιοι οδηγούν μιας παθολογίας της επικοινωνίας.
Ο άνθρωπος και το έργο του
Ο άνθρωπος και το έργο του
Ντέιβιντ Cooper (1931-1986) ήταν ο εφευρέτης της λέξης «antipsychiatrie» (λέξη που βεβαιώνεται για τη πρώτη φορά μέσα στο πρώτο έργο του Ψυχιατρική και Antipsychiatrie, 1967) και του ιδρυτή του ρεύματος της σκέψης του ίδιου ονόματος με Ronald Laing. Γεννημένος στο ακρωτήριο (Νότια Αφρική), Ντέιβιντ Cooper κάνει τις μελέτες της ψυχιατρικής του Londres μετέπειτα να γυριστεί προς τη μουσική. Βαθμολόγηση το 1955, ασκεί μέσα établissement που διατηρείται σ μαύρο Londres.
Το 1962, ανοίγει το περίπτερο 21 μέσα σε ένα londonien ψυχιατρικό νοσοκομείο που θα βάλει στην πράξη τις antipsychiatriques θεωρίες του. Για Cooper, η διανοητική ασθένεια δεν υπάρχει, και η τρέλα είναι μια προσωπική και κοινωνική εμπειρία, ένα τροποποιημένο Κράτος της συνείδησης (EMC), ένα ταξίδι. Αμφισβητεί όλη ταξινόμηση διανοητικών συμπεριφορών των που παρεκκλίνουν στην ασθένεια. Για μερικούς, γενικά οπαδοί ψυχιατρικών και των ανίκανων θεωριών για να διαλογιστεί έξω από την ορολογία διανοητικός hygiènisme, την θεραπευτική πρακτική του - που δεν είναι ένας, εφόσον Cooper αντικρούει την έννοια μάλιστα της διανοητικής ασθένειας συνδέθηκε «να αφήσει να κάνει»: ο ξέφρενος ασθενής παλινδρομεί προς ένα απαρχαιωμένο Κράτος, τότε ανεβαίνει βαθμιαία προς το Κράτος λέει κανονικός στη μέση τα συντρίμια του και των περιττωμάτων του.
Για άλλους, πιό κρίσιμος όσον αφορά τις ψυχιατρικές θεωρίες, Cooper ηκθείασε για να συνοδεύσει το malade άτομο «διανοητικό» επονομαζόμενο μέσα στην προώθησή του του Πε της γλώσσας του, του πνεύματός του και του σώματός του, το οποίο αυτή η προώθηση περνά ή όχι από ένα σύμφωνα με τους ισχυρισμούς απαρχαιωμένο Κράτος ή διασχίζει η κίτρινη γραμμή της ευπρέπειας και hygiénisme.
Αυτή η πρακτική είχε επιτυχίες, που δείχνει με αυτόν τον τρόπο μάλιστα ότι σχιζοφρένια δεν είναι μια ασθένεια. Έχει γνωρίσει επίσης πολλές «αποτυχίες», τόσο την ψυχιατρική αντιμετώπιση στα δόγματα και ο ισχύων κεφαλαιοκράτης στην κεντροθέτηση της επιχείρησης μέσα στην οποία προτάθηκε να ενεργήσει ήταν αναπόφευκτος.
Το 1965, λειώνει το νοσοκομείο Kingsey Αίθουσα, ιδιαίτερα που κατευθύνεται προς τη σχιζοφρένια που θεωρεί όπως μια «microsociale κρίση». Το 1967, οργανώνει με Gregory Bateson, Herbert Marcuse και Stokeley Carmichaël ένα παγκόσμιο Συνέδριο «της διαλεκτικής και απελευθέρωση». Το 1972, εγκαθίσταται Paris, την πόλη μέσα στην οποία τις antipsychiatriques θεωρίες του υποδέχονται ευνοϊκά (Maud Mannoni, Félix Guattari). Αυτός meurt μέσα σε μια σχετική απομόνωση σε Νότια Αμερική το 1986.
Το έργο του είναι ένας συνδυασμός αμφισβητίας των ψυχιατρικών νοσοκομείων και του κοινωνικού προτύπου κεφαλαιοκρατία.
Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο antipsychiatrie ευρωπαϊκός και τη «κοινωνική ψυχιατρική»οικογενειακές συστημικές θεραπείες«αμερικάνικος είναι ότι πρώτος είναι οικογενειακός και αναφέρεται σε όλη capitaliste επιχείρηση, αντιληπτή από την όπως ολοκληρωτικός και επιτακτικός, ο οποίος όλο déviance καταδικάζεται κοινωνικά και καταστέλλεται από τον ψυχιατρικό περιορισμό. Η κοινωνική ψυχιατρική είναι οικογενειακή και αναφέρεται στο θέατρο της οικογενειακής ζωής που καθένας έχει για να παίξει το ρόλο του σύμφωνα με παρούσες και υπονοούμενες κανονάεις.
Βιβλιογραφία
Θάνατος της οικογένειας, 1975
Ψυχιατρική και ψυχιατρική, 1978
Σχόλια