Το ιδανικό μοντέλο οικογένειας





Το ιδανικό μοντέλο οικογένειας θα μπορεί να επιτευχθεί όταν, κάθε μέλος της οικογένειας μπορεί να διατηρήσει την ενότητα του εαυτού του, δηλαδή να είναι ο εαυτός του, αφήνοντας και τα άλλα μέλη να είναι οι εαυτοί τους και αυτή η αίσθηση να μην διαταράσσεται από καταστάσεις εσωτερικής, ή εξωτερικής κρίσης. Δυστυχώς οι οικογένειες μας δεν είναι οικογένειες όπου το κάθε μέλος τους μπορεί να διατηρήσει την ενότητα του εαυτού του. Το αντίθετο συμβαίνει, δηλαδή, μια ατελείωτη εμπλοκή των μελών της οικογένειας όπου μέσα από αυτή την εμπλοκή το ένα μέλος της οικογένειας δεν αφήνει το άλλο να ζήσει.
Πολλές φορές η γονική  συμπεριφορά μέσω των αλληλεπιδράσεων έρχεται να θέσει αρκετά προβλήματα σε ένα παιδί. 'Έρχεται να το καθοδηγήσει σε συμπεριφορές τις οποίες τις περισσότερες φορές, οι γονείς κάνουν ότι δεν τις αναγνωρίζουν, ασχέτως αν τους θυμίζει τον εαυτό τους.

Η συμπεριφορά του παιδιού είναι αλληλένδετη με την συμπεριφορά των γονέων, γι΄ αυτό και οι γονείς περιμένουν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Κάνουν σχέδια, προσπαθούν να καθορίσουν την εξέλιξη, να επηρεάσουν τις αποφάσεις, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι με αυτό τον τρόπο το παιδί αρχίζει να ζει την ζωή των άλλων. Να ζει τα όνειρα του γονέα. Τα όνειρα της μητέρας, τα όνειρα του πατέρα και αυτό θεωρείται σαν καλή συμπεριφορά.

Η εντύπωση μου είναι, ότι η οικογένεια κρατάει πάντα το απυρόβλητο για αυτήν. Πάντα είχε την ικανότητα να επιρρίπτει την ευθύνη και την ντροπή στα μέλη της και μάλιστα στα μικρότερα, τα πιο απροστάτευτα. Γνωρίζουμε ότι, όπου η οικογένεια χαλάρωσε, και έδωσε την δυνατότητα αυτονόμησης των παιδιών της, τα προβλήματα και γενικά το ψυχολογικό πρόβλημα έχει περιορίσει την επίδρασή του Μια αίσθηση σταθερότητας, ηρεμίας, σιγουριάς, αρχίζει να αχνοφαίνεται και τα μέλη της ανακαλύπτουν καινούργιους τρόπους συμπεριφοράς, που εμπεριέχουν το στοιχείο της συμπληρωματικότητας και όχι της αντιδραστικότητας. 
 
Άρα αν υπάρχει ένα ιδανικό μοντέλο οικογένειας είναι αυτό που περικλείει στις διαδικασίες του την δημοκρατική αντιμετώπιση των μελών του. Όπου ο πάτερ-φαμίλλιας δεν είναι παρόν μόνο για να εξαγγέλλει απαγορεύσεις για να τιμωρεί και να φοβίζει, αλλά για να προωθεί την επικοινωνία την επαφή και για να αναγνωρίζει την ικανότητα του παιδιού να διαμορφώνει και να εκφράζει την γνώμη του, σεβόμενος το βίωμα του. Είναι εδώ για να προκαλέσει το παιδί να εκδηλώσει την παρουσία του, την διαφωνία του, την συμμετοχή του στο οικογενειακό γίγνεσθαι σαν ισότιμο μέλος της οικογένειας. 
 
Μόνο μέσα από την ισοτιμία το παιδί μπορεί να διαμορφώσει μια σταθερή εικόνα του εαυτού του, που εμπνέει αυτοπεποίθηση και του παρέχει την ικανότητα να αυτονομηθεί πιο εύκολα.


Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας
http://www.normangelica.com/blog/?p=982



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα