"Ο δαίμων"




 Η λέξη δαίμων, δηλώνει στα αρχαία ελληνικά, “αυτό το είδος της θεϊκής δύναμης, της τόσο λίγο εξατομικευμένης που ενεργεί με τον πιο ολέθριο τρόποστο κέντρο της ανθρώπινης ζωής παίρνοντας πολλές μορφές,.»1

Ο δαίμων (αρσ. και θηλ.) ήταν, ίσως, η πιο ευσεβής λέξη. Παράγεται από το ρήμα δαίω (: μοιράζω στον καθένα την τύχη του). Αν και συνυπήρχε με τη λέξη θεός, εντούτοις, ο δαίμων αναφερόταν στην απρόσωπη και απροσδιόριστη δύναμη, ενώ ο θεός στην  ανθρωπόμορφη θεϊκή οντότητα. Η έννοια του δαίμονος ισοδυναμούσε με την Μοίρα, την Ειμαρμένη.
 
Ο Πλάτων έλεγε ότι, ο δαίμων μέσα στον άνθρωπο δεν είναι κάτι το ανθρώπινο, διότι δεν έχει μόνο ανθρώπινα στοιχεία, και ούτε κάτι το θεϊκό, διότι δεν έχει μόνο θεϊκά στοιχεία, είναι κάτι ανάμεσα στα δύο.  Ο Πλάτων μίλησε για τον έρωτα σαν δαίμονα. Για τον Πλάτωνα ο έρωτας είναι ο δαίμονας του ανθρώπου. 
Για να επιτευχθεί η πληρότητα πρέπει να βρεθεί ο έρωτας. Ο έρωτας είναι ο δαίμων της αφθονίας και της στέρησης. 

Στον Ηράκλειτο, αυτές τις δύο αντίθετες καταστάσεις, καταλαμβάνουν η γνώσης και η άγνοια. Ο Ηράκλειτος θεωρεί ότι ο εαυτός αποτελεί τον δαίμονα του ανθρώπου. Όπου ο εαυτός εμπεριέχει την γνώση από την μια μεριά και την άγνοια από την άλλη. Την γνώση και την άγνοια αυτού ακριβώς του εαυτού του.

 Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο για να φθάσει το άτομο στην πληρότητα πρέπει να αναζητηθεί ο εαυτός, δηλαδή η συνειδητή ύπαρξη...



.

1 Ζαν-Πιέρ Βερνάντ – Πιέρ Βιντάλ Ναγκέτ «Μύθος και τραγωδία στην αρχαία Ελλάδα τόμος1 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα