Ενας Θεραπευτικός διάλογος με ένα Πρώην ηρωινομανή.





 Ήταν στα εικοσιένα, ψηλός με την αίσθηση της αποτυχίας στο βλέμμα, ένα βλέμμα που ήθελε να τα αποφύγει όλα προσπαθώντας να κοιτάξει τον κόσμο από την κλειδαρότρυπα της υγείας, που τόσο λαχταρούσε αλλά που την ένιωθε εύθραυστη για να μπορέσει να την αντέξει. 

Θερ.- Γειά σου, 
Πρώην- Γειά σου Γιατρέ. 
Θερ.- πως είσαι;

Καθόταν άβολα απέναντι μου, κλειδωμένος από κάτω μέχρι επάνω και έδειχνε ότι ήθελε να αποφύγει κάθε συζήτηση που του θύμιζε το παρελθόν. Κουβέντες που το κλείνανε σφιχτά μέσα στις σάρκες του. Κουβέντες που προσπαθούσαν να κρύψουν το κενό, που απλωνόταν σαν ερημιά πίσω από το βλέμμα. Μια ερημιά που την προχωρούσε μόνος, κατάμονος. Eικόνες και γεγονότα καλά ασφαλισμένα, θαμμένα βαθιά, που ούτε και ο ίδιος τα γνώριζε. Άρχισε σιγά, σιγά να βρίσκει τον λόγο για να τα φέρει στην επιφάνεια. Άρχισε να μιλάει. 
 
Πρώην- Πέρασαν όλα αυτά γιατί να τα ξαναθυμόμαστε, τώρα είμαι καλά, τώρα όλα θα πάνε καλά.  
Θερ.- Εντάξει, τελειώσαμε με το οργανικό κομμάτι της εξάρτησης αλλά το ψυχολογικό είναι εδώ. Λοιπόν τι γίνεται; 
Πρώην- Είμαι πολύ περίεργα αυτή την περίοδο, δεν ξέρω, σαν τα πράγματα να μην έχουν νόημα. Δεν ξέρω τίποτα γιατρέ, σας είπα μερικές φορές με πιάνει κάτι και δεν έχω όρεξη για τίποτα. Ακόμα και στα μαγαζιά που πηγαίνω, είναι σαν να μην μπορώ να χαρώ και γι’ αυτό πίνω κάτι περισσότερο, για να νιώσω αυτή την χαρά. Άλλες πάλι φορές νιώθω ελεύθερος και ανεξάρτητος διότι δεν έχω το πώς θα σηκωθώ και το πώς θα βρω. Υπάρχουν σκέψεις. Αυτές είναι σκέψεις βαριές και αδιέξοδες, σκέψεις καταθλιπτικές, δεν ξέρω τι γίνεται... Αυτή την κατάσταση ο κάθε χρήστης την εκφράζει με διαφορετικό τρόπο πιστεύω, εγώ δεν μπορώ να μείνω μέσα. Κάθε βράδυ θέλω να είμαι έξω με φίλους και να διασκεδάζω. Κατεβάζω αρκετό αλκοόλ λες και προσπαθώ με το νόμιμο ναρκωτικό να καλύψω την έλλειψη του παράνομου. Θέλω να «γεμίσω το κεφάλι μου» Κουβαλώ το διψασμένο μυαλό στα ξενυχτάδικα κάθε τύπου και κερνάω τους πάντες σπαταλώντας, με άλλο τρόπο την περιουσία του πατέρα μου. Πάντως έτσι νιώθω καλά.
Θερ.- Δηλαδή 
Πρώην - Έχω ανάγκη να καλύψω αυτό που είχα χάσει, τον χρόνο που έχω χάσει, όταν έπινα την ηρωίνη. Έπειτα δεν είχα κανένα φίλο τότε, μόνο τα πρεζάκια . Όλοι είχα φύγει μακριά μου ή μάλλον εγώ είχα φύγει μακριά τους, τώρα είμαι με φίλους που δεν πίνουν και που καταλαβαίνω πως με αγαπάνε, πως ανησυχούν για μένα.

Εκείνος επέμενε πως ήταν καλά και πως το μόνο που τον ενδιαφερόταν ήταν η διασκέδαση. Αλλά πίσω από αυτή την συμπεριφορά διέκρινα την αδυναμία ευχαρίστησης, το κενό που δεν είχε να κάνει με την απουσία της ηρωίνης αλλά με την απουσία του εαυτού. 
 
Θερ.-Πότε; Σε ποια ηλικία ξεκίνησες;
Πρώην -Στα δέκα έξη δοκίμασα πρώτη φορά χασίσι, αλλά μετά δεν ξανάκανα, μετά άρχισα τα χάπια, και κάτι τρυπάκια σε κάτι πάρτι που πήγαινα με την παρέα, όλα αυτά που και πού, αλλά κάποια στιγμή κάποιος κουβάλησε την ηρωίνη και από τότε άρχισα σιγά, σιγά. Πρώτα από την μύτη, μετά αλουμινόχαρτο και στο τέλος βελόνα.
Θερ.-Πόσο χρονών ήσουν  
Πρώην- Στα δεκαοχτώ, μπήκα στην ηρωίνη, από τότε όλα άλλαξαν. Δεν ξέρω αλλά αυτό το ναρκωτικό με έκανε να ξεχάσω τα πάντα. Δηλαδή, για να καταλάβεις, ήθελα να δώσω εξετάσεις για να μπω σε κάποια σχολή, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Αποτυχημένες απόπειρες, με αλλοπαρμένο μυαλό γυρνούσα στην πόλη και το πόνο που σκεπτόμουν ήταν εκείνη.
Θερ.- Οι δικοί σου πότε το πήραν χαμπάρι. 
Πρώην- Μετά από δύο χρόνια. Πρώτα το έμαθε η μητέρα μου και μετά από ένα χρόνο ο πατέρας μου.
Θερ.- Πως έτσι;  
Πρώην- Εεε να την παραμύθιαζα να μην του το πει και θα το κόψω, αλλά που να ξέρει η καημένη τι ήταν η ηρωίνη, εδώ καλά, καλά εγώ δεν ήξερα.
Θερ.- Είναι πρώτη φορά που κάνεις μια προσπάθεια αποτοξίνωσης;  
Πρώην- Όχι τελικά εκείνη την εποχή κατάφερα να την κόψω μόνος μου για έξη μήνες. Αφού δεν κατάφερα να μπω πουθενά σε καμιά σχολή, με πήρε ο πατέρας μου στο μαγαζί και άρχισα να δουλεύω μαζί του. Όλα πήγαιναν ρολόι τόσο που εκείνος μου πρότεινε να ανοίξει ακόμα ένα άλλο το οποίο θα το κρατούσα εγώ και δέχτηκα. Μετά από αυτό του ζήτησα να φύγω από το σπίτι και με βοήθησε γιατρέ. Δηλαδή όχι μόνο το δέχτηκε αλλά μέσω ενός γνωστού του μου βρήκε ένα ωραίο δυαράκι και ξεκίνησα την εργένικη ζωή μου χωρίς να δίνω λογαριασμό τι ώρα έφευγα και τι ώρα γύρναγα. Ήμουν ελεύθερος γιατρέ αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ.
Θερ.- Έγινε κάτι και ξανάρχισες;  
Πρώην- Δηλαδή εκεί που ήμουν στα ωραία μου, είπα να κάνω μια ψιλή σίγουρος ότι δεν θα με τουμπάρει, αλλά δεν έγινε έτσι, οπότε από εκεί και πέρα καταλαβαίνεις την συνέχεια.
Θερ.- Δηλαδή πια ήταν η συνέχεια;  
Πρώην- Μπήκα και στο βελόνι γιατρέ καταλαβαίνεις τα έκανα όλα θάλασσα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως τα είχα καταφέρει έτσι γιατρέ, λες και έφυγα από το σπίτι όχι για να έχω την ελευθερία μου αλλά για να κλειστώ στην πρέζα μου, στην ανελευθερία μου. Καταλαβαίνεις το σπίτι είχε γίνει ένα αχούρι, το μαγαζί δεν το άνοιγα, με γυναίκες δεν είχα πάρε δώσε, το μόνο που έκανα ήταν να αγοράζω και να πίνω. Δεν ξέρω τι με είχε πιάσει Αφού δεν άφηνα να μπει κανείς μέσα. Το είχα τόσο τραβήξει το πράγμα που έκανα και τρις μέρες να ανοίξω το μαγαζί.
Θερ.- Δηλαδή τι γινόταν; 
Πρώην- Δεν μπορώ να σου πω γιατρέ ήμουνα χαμένος δεν σκεπτόμουν τίποτα δεν έκανα τίποτα, ήμουν σαν νεκρός ζωντανός, αλλά δεν γουστάρω να τα συζητάω αυτά, δεν ξέρω μου την σπάνε.
Θερ.- Τι σου την σπάει;  
Πρώην-Να το γεγονός ότι είχα κλειστεί έτσι και ο χρόνος περνούσε χωρίς να κάνω τίποτα, αυτό με στεναχωρεί, πως είχα καταντήσει, δεν θέλω ούτε να το θυμάμαι.
Θερ.- Ναι αλλά η μνήμη μας βοηθάει να δούμε το παρελθόν, να ανακαλύψουμε τους παράγοντες εκείνους οι οποίοι μας επηρέασαν τότε για να αποφύγουμε τα ίδια λάθη στο τώρα και στο μέλλον. Η σκέψη του παρελθόντος είναι μια αναστοχαστική σκέψη με σκοπό την καλύτερη κατανόηση των πράξεών, κάπως έτσι το βλέπω. Εσύ τι λες .  
Πρώην-Πολύ ωραία τα λες γιατρέ αλλά εγώ δεν έχω μάθει να σκέπτομαι το παρελθόν μου, η, μάλλον δεν έχω μάθει να σκέπτομαι. Εγώ προσπαθούσα να ξεφύγω από το παρελθόν και το κατάφερνα με το να μην σκέπτομαι. Δεν ξέρω, για να σου πω, σκέπτομαι το παρελθόν μου σαν μια μάζα από κινήσεις χωρίς νόημα χωρίς αρχή και τέλος, μπερδεμένο. Μπερδεμένες ημερομηνίες, μπερδεμένες σχέσεις ποτισμένες από την ηρωίνη, αυτό είναι το παρελθόν μου, γιατρέ.
Θερ.- Πριν από την ηρωίνη… 

Πρώην-Πριν από την ηρωίνη και γενικά τα ναρκωτικά εγώ ήμουν ένα τίποτα, ή, τέλος πάντων, δεν θυμάμαι τίποτα. Δηλαδή είχα ένα μαγαζί αλλά όχι την ευθύνη. Το μαγαζί ανήκε στον πατέρα μου και εγώ ήμουν υπάλληλος του.
Θερ.-Σημαίνει κάτι αυτό για σένα. 
 Πρώην- Πως δεν σημαίνει γιατρέ. Ένιωθα περιορισμένος, δεν μπορούσα να κάνω καμιά κίνηση χωρίς την συγκατάθεση του πατέρα μου και αυτό με τυραννούσε σε τέτοιο βαθμό που είχα σκεφτεί να τα παρατήσω, να ψάξω να βρω αλλού δουλειά, αλλά αυτό ήταν ακατόρθωτο…Ξέρεις τι είναι να έχεις αφεντικό τον πατέρα σου και μάλιστα ένα πατέρα σαν το δικό μου; Θες να μάθεις λοιπόν πως τελείωσε αυτή η κατάσταση; Ο Πατέρας μου ήρθε κάποια στιγμή, όταν δεν ήμουνα εκεί και άλλαξε την κλειδαριά και όταν βρήκα το σπίτι κλεισμένο αναγκάστηκα να γυρίσω στο σπίτι, αλλά με τον όρο να μπω για αποτοξίνωση. Έτσι έγινε.
Θερ.- Πως είδες αυτή την ενέργεια του πατέρα σου; 
  Πρώην- Πώς να την δω, ο άνθρωπος με έσωσε, αφού μερικές φορές λέω ευτυχώς που είναι εδώ. Ήθελα; Δεν ξέρω αν ήθελα, ήμουν αναγκασμένος να το κάνω δεν υπήρχε άλλη διέξοδο.
Θερ.- Μίλησε μου λίγο για αυτόν, σε βλέπω λίγο μπερδεμένο όσο αφορά το πρόσωπό του. 
Πρώην- Μόνο λίγο, πολύ μπερδεμένος είμαι με αυτόν τον πατέρα. Ο Πατέρας μου είναι ένας τύπος, πρώτος, αλλά έχει πολλά ελαττώματα. Πάντως μαζί μου ήταν και είναι αυστηρός, και με το δίκιο του για όλα αυτά που έχω κάνει. Δεν ξέρω όμως και εγώ αν αυτό ήταν αυστηρότητα»,
Θερ.-Τι εννοείς; 
Πρώην-Να ήτανε απαιτητικός και όμως, όπως λέγανε και οι άλλοι συγγενείς, αυτή η απαιτητικότητα του ήταν γιατί με αγαπούσε και ήθελε, όπως έλεγε να με κάνει άνθρωπο. Εμένα όμως με φόβιζε, με γέμιζε με άγχος και δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω για να είμαι εντάξει.. Πάντα για τον πατέρα μου ήμουν ανεπαρκής. Ναι αυτό ήταν ήμουν ανεπαρκής και αυτή η ανεπάρκεια μου έβγαινε παντού.
Θερ.- Δηλαδή; 
Πρώην- Δηλαδή δεν ένιωθα καμιά εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Παρ’ όλο που είχα φίλους και φίλες που με έψαχναν και ζητούσα την παρέα μου, εγώ εντούτοις ένιωθα ανεπαρκής, ένιωθα φοβισμένος και πώς να το πούμε, κλεισμένος στο καβούκι μου. Είχα έναν αόριστο φόβο να με τυλίγει και ήθελα να πάρω λίγο επάνω μου διότι αυτό το συναίσθημα ήταν, πώς να το πω, τυραννικό. Φοβόμουν ναι φοβόμουν και περισσότερο φοβόμουν εκείνον. Τον φοβόμουν και τον φοβάμαι ακόμα.

Έκανε μια μεγάλη παύση, λες και έψαχνε τα λόγια του, λες και αυτό που είχε πει σαν να ήταν πολύ σημαντικό και το ξανασκεφτότανε. Άφησα τον χρόνο να κυλήσει μέσα στην σιωπή και περίμενα. 
 
Πρώην- Από μικρός ήμουν ένα φοβισμένο παιδί, είπε με φωνή πιο σιγανή από πριν...Αυτό είναι ίσως πρώτη φορά που το λέω έτσι αλλά η αλήθεια ήταν πως δεν σήκωνα κεφάλι εύκολα.  
Θερ.- Πως ήταν αυτό το παιδί;  
Πρώην- Τι πως ήταν; Ήμουν νομίζω ένα μαζεμένο παιδί κολλημένο στην μάνα μου, ή η μάνα μου είχε κολλήσει επάνω, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Ήμουν ο μικρότερος, αυτό μου έδινε περισσότερα προνόμια, να το λέγαμε έτσι, οπότε… Πάντως η αδελφή μου είναι σε καλύτερη κατάσταση, Αυτή βλέπετε είναι γυναίκα και ο πατέρας μου από την μια δεν είχε μεγάλες απαιτήσεις και από την άλλη ένοιωθα πως κάτι περισσότερο γινόταν με αυτήν. Δηλαδή δεν της φώναζε, δεν την στρίμωχνε, βέβαια της φώναζε για τις εξόδους της, αλλά μόνο εκεί, και αυτή τα είχε καταφέρει καλά, ακόμα και τώρα που είναι λογίστρια, ακόμα και τώρα μπορεί και κινείται άνετα, χωρίς κανένα πρόβλημα, τέλος πάντων αυτή τα έχει καταφέρει, μόνο εγώ, εγώ είμαι αυτός που ακόμα δεν τα έχω καταφέρει.
Θερ.- Σε τι διαφέρεις από αυτή.  
Πρώην- Στην οργάνωση, αυτή είναι ξεκάθαρη ξέρει τι θέλει και πως θα το καταφέρει, εγώ είμαι τελείως ανοργάνωτος γιατρέ, είμαι μπερδεμένος, μα πολύ μπερδεμένος, δεν ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω.
Θερ.- Τι φταίει;  
Πρώην- Τι φταίει, αν το ήξερα γιατρέ θα είχαν τελειώσει όλα πιστεύω.
Θερ.- Τι φαντάζεσαι ότι μπορεί να φταίει;  
Πρώην- Κοιτάξτε γιατρέ δεν γουστάρω να λέω πως κάποιος άλλος φταίει για ότι κάνω, αλλά έτσι όπως μου έρχονται στο μυαλό, πάντα αυτό που με ακολουθούσε ήταν το βλέμμα του πατέρα μου.
Θερ.- Το βλέμμα;  
Πρώην- Ναι από μικρός αυτό το βλέμμα, δεν θέλω να το πω έτσι, αλλά κάπως σαν να με πάγωνε. Ήταν σαν να με έδερνε χωρίς να με δέρνει, δεν ξέρω πως θα το πάρετε γιατρέ αλλά κάπως έτσι ήταν και το ίδιο πιστεύω γινόταν και για τους άλλους μέσα στην οικογένεια. Περισσότερο με την μητέρα μου. Το βλέμμα του και μόνο εξέπεμπε, θα έλεγα τον τρόπο που έπρεπε εγώ να κινηθώ, έχω την εντύπωση πως με ακολουθούσε από τότε που κατάλαβα τον εαυτό του. Το βλέμμα κουστούμι μέσα στο οποίο έπρεπε να χωθώ. Και το έκανα, όμως πάντα κάτι με στένευε, κάτι με έτρωγε και προσπαθούσα με πολλούς τρόπους να το ξεφορτωθώ. Από την άλλη, πάντα προσπαθούσα να σταθώ αντάξιος, στο βλέμμα του πατέρα, όμως πάντα βούλιαζα μέσα στην ψυχρότητα του.
Θερ.- Ψυχρότητα, τι εννοείς; 
Πρώην- Δεν ξέρω υπήρχε κάτι, αλλά δεν ήταν μόνο το βλέμμα, αλλά και η συμπεριφορά του ήταν νευρική. Έμπαινε σαν να ήταν ο κάποιος, έκανε θόρυβο, εύηχε, κάπνιζε, άφηνε τα πράγματα του όπου και να ήταν, ακατάστατος. Αυτό που δεν γούσταρα ήταν οι βρισιές του. Ξέρετε πως βρίζει ο πατέρας μου… Καλύτερα να μην μάθετε. Καλά εμένα δεν με φώναζε με το όνομά μου, όλο ρε μαλάκα μου έλεγε, ότι είμαι αρχίδι, χέστης, μαμάκιας, πούστης, χασικλής, πρεζάκιας, μόνο το όνομα μου δεν έλεγε, πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει ψυχρότητα. Όμως δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχουν όλα αυτά με την τοξικομανία μου γιατρέ. Και δεν αισθάνομαι καλά να σας τα λέω.
Θερ.- Δηλαδή.  
Πρώην- Να δεν τα έχω πει σε κανένα όλα αυτά και τώρα που ανοίγω το στόμα μου, νιώθω λίγο σαν να μαρτυράω, να προδίδω τι γινόταν μέσα στην οικογένεια μου, και δεν αρέσει σε κανένα αυτό.
Θερ.- Μαρτυράω…τι εννοείς;  
Πρώην- Ξέρετε όλα αυτά είχαν επιβάλει ένα κλίμα σιωπής, αυτό που γινόταν στο σπίτι δεν έβγαινε προς τα έξω, προς τους άλλους συγγενείς παραδείγματος χάριν, προς τους γείτονες. Αυτό που ήταν χαρακτηριστικό ήταν πως όταν ο πατέρας ξεκινούσε κάποια φασαρία, η μητέρα μου έτρεχε και έκλεινε όλα τα παράθυρα για να μην ακούσουν οι γείτονες. Δηλαδή αυτή την κατάσταση την ξέραμε μόνο εμείς και κανείς άλλος. Ένταξη οι γείτονες κάτι είχαν καταλάβει, αλλά νόμιζαν πως ήταν περισσότερο καυγάδες που είχαν να κάνουν με τα παιδιά και όχι με το ζευγάρι. Αυτό περνούσε καλύτερα.
Θερ.- Ποια κατάσταση; 
Πρώην- Η σχέση της μάνας μου με τον πατέρα μου δεν ήταν καθόλου καλή.
Θερ.- Για ποιο λόγο; 
Πρώην- Για ποιο λόγο; Χιλιάδες λόγοι γιατρέ. Πρώτα απ΄ όλα ο πατέρας μου έπινε, τώρα το έχει μετριάσει αλλά ακόμα πίνει. Μετά οι γκόμενες. Βέβαια ο πατέρας μου τραβιόταν με πουτάνες και όταν γυρνούσε στο σπίτι παραπατώντας κανείς δεν μπορούσε να του πει τίποτα. Σήκωνε χέρι. Οι καυγάδες ήτα συνεχής μια εποχή.
Θερ.- Ποια εποχή; 
Πρώην- Τότε, όταν ήμουν στην εφηβεία, αλλά και πιο πριν αλλά εγώ τότε άρχισα να καταλαβαίνω τι συνέβαινε. Αυτό με γέμιζε με ντροπή και δεν γέμιζε μόνο εμένα αλλά νομίζω ότι, γέμιζε περισσότερο την μητέρα μου. Ναι αυτή ήταν που προσπαθούσε να κρύψει να μην φανεί η κατάσταση και το πήραμε και εμείς. Έτσι για να μην πολυλογώ γιατρέ απ’ έξω ήμαστε μια σωστή οικογένεια αλλά από μέσα, μια οικογένεια μπουρδέλο.
Θερ.- Εσύ τι έκανες όταν συνέβαιναν όλα αυτά πόσο “μέσα” και πόσο “έξω ήσουν από αυτά; 
Πρώην- Εγώ είμαι μέσα σε όλα αυτά, έχω και εγώ το μερίδιο μου, αυτό που έχει να κάνει με τον εαυτό μου. Τον πατέρα μου τον δικαιολογούσα εν μέρη αλλά εκεί που δεν τον δικαιολογώ είναι όταν βρίζει την μητέρα μου, εκεί μου την σπάει γιατί αυτή έχει θυσιαστεί για όλους. Τι; Επειδή δεν δουλεύει, γιατί της το πετάει και αυτό.;
Θερ.- Ποιο;  
Πρώην- Να της λέει ότι αυτός την έκανε κυρία και αν δεν ήταν αυτός δεν θα είχε ψωμί να φάει. Με κάτι τέτοια την υποβιβάζει κυριολεκτικά και αυτό με τρελαίνει διότι δεν έχει δίκιο.
Θερ.- Έτσι όπως σε ακούω, βλέπω ότι είσαι ανάμεσα στους δύο, αυτό πως το ζεις και ποιες επιδράσεις νομίζεις ότι έχει στην δική σου ζωή;  
Πρώην- Δεν κατάλαβα τι θες να πεις γιατρέ, αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω. Βασικά ανησυχία, ανησυχία για την κατάσταση στο σπίτι, ναι αυτό δεν ήμουν ήσυχος. Κάπως…σαν να είχα ένα χρέος να κρατήσω σε ισορροπία τα πράγματα.
Θερ.- Μπορούσες 
Πρώην- Όχι αλλά νόμιζα πως μπορούσα, ακόμα και τώρα κάπως έτσι είναι. Αφού τότε, όταν έλειπα από το σπίτι το μυαλό μου ήταν πίσω, εκεί. Δεν ήταν λίγες οι φορές που γύρναγα στο σπίτι και ήταν όλα σκατά, γιατί είχε γίνει κάποια φασαρία και σκεφτόμουν πως κακώς δεν ήμουν εκεί για να βοηθήσω να μην γίνει.
Θερ.- Και πως θα μπορούσες να βοηθήσεις.  
Πρώην- Δεν ξέρω αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που έμπαινα κυριολεκτικά στην μέση. Αισθανόμουν ότι έπρεπε να υποστηρίξω την μάνα μου, να την προστατεύσω ήμουν κοντά της αλλά και εκείνη ήταν και είναι πολύ κοντά μου. Ανησυχούσε για μένα με το παραμικρό και προσπαθούσε να μου διευκολύνει την ζωή, να μην κουραστώ σε τίποτα.
Θερ- Πως θα την ονόμαζες την στάση της.  
Πρώην- Πώς να την ονόμαζα... Υπερπροστατευτική ήταν, ναι αυτό τόσο που μου την έσπαγε και εκείνη. Μου την έσπαγε και αυτό αλλά το είχα ανάγκη διότι με βόλευε, με διευκόλυνε, πώς να το πω και πάνω σε αυτό διαφωνούσε ο πατέρας μου. Εκείνος ήθελε να γίνω άνδρας και αυτή ήθελε... Δεν ξέρω τι ήθελε αλήθεια από μένα. Τώρα που τα ξανασκέπτομαι και αυτή με την συμπεριφορά της, με έκανε να νιώθω ανεπαρκής. όλη αυτή η προστασία… Πάντως δεν στο κρύβω γιατρέ ότι ήθελα να ξεφύγω και από αυτήν.
Θερ.- Από την μητέρα;  
Πρώην- Ναι και από αυτήν, δεν μπορούσα άλλο την ένιωθα τόσο κοντά μου που δεν μπορούσα να έχω τίποτα δικό μου που να μην το ξέρει κανένας. Όλα ήταν γνωστά σε εκείνη και δεν ήταν μόνο αυτή που μου το ζητούσε αλλά και εγώ. Ναι τώρα που το καλοσκέφτομαι και αυτή με την υπέρ- προστασία της δεν με άφηνε, μερικές φορές, να ανασάνω. Αυτή την ανεπάρκεια την χρωστάω περισσότερο στην μάνα μου. Ναι γιατρέ στην μάνα μου, διότι ο πατέρας μου ήθελε να είμαι μάγκας».
Θερ.- Δηλαδή  
Πρώην- Τελικά αυτός έχω την εντύπωση ότι μου φερόταν καλά, ήθελε να με δει να μεγαλώνω γρήγορα και από μικρό με έπαιρνε στα καταγώγια που γυρνούσε και μου πάσαρε πουτάνες και αλκοόλ στα δέκα πέντε, θέλοντας να με κάνει άντρα, Από την άλλη όμως, στις μεταμεσονύχτιες επιστροφές του στο σπίτι, όπως σας είπα, βλαστημούσε και μερικές φορές βαρούσε την μάνα μου όταν τολμούσε να παραπονεθεί για την τακτική του. Δηλαδή η μητέρα μου δεν ήθελε να με παίρνει μαζί του και πλακώνονταν κάθε φορά που γινόταν. Αυτό δεν μου άρεσε καθόλου και έπαιρνα πάντα το μέρος της είτε φανερά είτε κρυφά…
Θερ.- Με την αδελφή δεν συνέβαινε το ίδιο;
Πρώην- Ένταξη σαν κορίτσι υπήρχε ένας περιορισμός, αλλά εκείνη με τον τρόπο της, τους είχε κερδίσει, δηλαδή είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και έκανε, από μια περίοδο και μετά ότι ήθελε.
Θερ.- Πως ήταν η σχέση μαζί της.
 Πρώην- Δεν είχαμε πολλά, πολλά. Με περνάει τρία χρόνια και πολλές φορές με αντιμετώπιζε και αυτή σαν μικρό αδελφό, με ότι εξυπακούεται από κάτι τέτοιο. 
Θερ.- Δηλαδή.
Πρώην- Εεε, να το έπαιζε και λίγο μαμά μου, αλλά στο τέλος ξεχωρίσαμε. Εκείνη είχε τους φίλους της και τις παρέες της, και εγώ είχα του δικούς μου. Στο τέλος δεν βλεπόμαστε.
Θερ.- Πώς πάει στο σπίτι, πως είναι τώρα
Πρώην - Εντάξει, είναι σαν να είναι όλοι στην αναμονή, όλοι με κοιτάνε, με προσέχουν, ο πατέρας μου σαν να έχει καλμάρει, αλλά τον βλέπω εγώ, από μέσα του βλαστημάει, τον ξέρω εγώ.
Θερ.-Τι θέλεις να πεις;
Πρώην- Ο πατέρας μου είναι πολύ ξεροκέφαλος, ή τουλάχιστον έτσι τον έχω καταλάβει εγώ. Δεν σκάει ούτε ένα χαμόγελο.
Θερ.- Τι σκέπτεσαι για αυτό.
Πρώην- Τι να σκεφτώ, το πρώτο που μου περνάει από το μυαλό είναι, ότι του την έχω σπάσει πολύ και αυτό είναι χάλια για εμένα, όπως σου είπα πάρα πάνω όλοι περιμένουν και εγώ νιώθω ότι δεν μπορώ, όπως τότε που ήμουν πιτσιρικάς. Νιώθω ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη δεν πιστεύουν σε μένα και αυτό είναι τραγικό
Θερ.- Τραγικό;
Πρώην- Τραγικότατο διότι χωρίς την εμπιστοσύνη του δεν θα μπορέσω να κάνω τίποτα.
Θερ.- τι σημαίνει για σένα η εμπιστοσύνη τους.
Πρώην- Για μένα σημαίνει πολλά πράγματα, τόσα που να μην μπορώ να βρω τα λόγια για να τα πω. Τώρα όμως καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνος και ότι τους έχω όλους ανάγκη.
Θερ.- Ωραία θα κρατήσουμε αυτό για σήμερα και θα τα πούμε την άλλη φορά.
Πρώην- Έγινε γιατρέ σ ευχαριστώ πολύ και συγνώμη αν σε ζάλισα.
Θερ.- και εγώ σ΄ ευχαριστώ, δεν με ζάλισες καθόλου, τα λέμε την άλλη βδομάδα, την ίδια μέρα και ώρα;
Πρώην- Έγινε γεια.



Κερεντζής Λάμπρος

Πίνακας: 
http://savatier.blog.lemonde.fr/2013/07/15/ange-pieraggi-letoffe-et-la-peau/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα