Μητέρα και Κόρη ( μια περίπτωση)

Αφουγκράζομαι μια κοπέλα, που παρακολουθεί να λιγοστεύει σιγά σιγά η αλκοολική ανάσα της Μάνα της. Μένει κοντά της και είναι έτοιμη να της προσφέρει ότι χρειάζεται για αυτό το ταξίδι προς την ανυπαρξία.
Αφουγκράζομαι μια κοπέλα που δεν μπόρεσε να προχωρήσει μόνη της, που η αλκοολική μάνα της εξάρτησης, δεν της επέτρεψε να ανοίξει τα φτερά της, αλλά για ολόκληρη την ζωή, την κουβαλούσε δίπλα της κανονίζοντας τον τρόπο που θα έπρεπε να βλέπει τον εαυτό της. 
Την ανάγκασε να μείνει μόνη μαζί της παρ΄ όλο που τα ποτάμια του κόσμου κυλούσαν δίπλα τους.  Ότι προσπάθειες έκανε να βουτήξει στα νερά του, η μάνα, τις αποθάρρυνε και την καλούσε στην ανεπίσημα διατεταγμένη υπηρεσία δίπλα της. 
Έξω από τα μισόκλειστα βλέφαρά της, η αντηλιά του θανάτου που αναπτυσσόταν μέσα της χωρίς να το καταλάβει.
Περιμένει, εκεί μπροστά μου με συναισθήματα μιας ψυχής αγορασμένης και πουλημένης στα παζάρια των μητρικών συνειδήσεων, των μυθικών αυτόχειρων και επαναστατημένων ερωτικών διαδικασιών της εξουσίας των αποτυχημένων συζυγικών σχέσεων και της αναζήτησης του παραδείσου που δεν άνοιγε την πόρτα του σε κανένα.
Το βλέμμα της πλανιέται στις μυστικές ρίζες του ακατανόητου στόχου μιας άστοχης διαχρονικά μητρικής ενέργειας που απλώθηκε πάνω στο σκυφτό κορμί της, την ώρα που ταλαντεύεται στην μοναξιά μιας πολυκοσμίας που δεν την συγκινεί πλέον καθόλου .
Εκεί περιμένοντας, με τον μητρικό θάνατο να κολυμπάει στο βλέμμα της αναρωτιέται:
Πότε; Πότε ξεκίνησαν όλα αυτά;
Ποια η αναγκαιότητα τους;
Ποια η σημασία τους;
Το ένα ερώτημα που φέρνει το άλλο καθώς ο περήφανος χρόνος των χρήσιμων πραγμάτων για εκείνη, κυλάει πάνω στην ραχοκοκαλιά της, αφήνοντας τα χνάρια της υποταγής στην μητρική ανάγκαιότητα της παρουσία της.
Ανάβει τσιγάρο και διηγείται μέσα από την σιωπή των λέξεων ότι μπορεί να ειπωθεί με λόγια, ότι δεν μπορεί να ειπωθεί με πράξεις. 
Το βελούδινο βλέμμα της τυλίγει με αγάπη την θωριά μου, που τουρτουρίζει στα παγωμένα τοπία της αγριότητας που διασχίζει μαζί της για να φθάσει μέχρις εδώ. Την αγκαλιάζει θέλοντας να τα απομακρύνει από την οδύνη που κουβαλάει αυτό το αγκάλιασμα.
Το δικό μου βλέμμα δεν ξέρω πόσο παγωμένο είναι στην προσπάθεια να ζεστάνει την μοναχική πορεία στο παρελθόν της, που δεν αφήνει το παρόν, αλλά και το μέλλον να ανασάνει, να γνωρίσει τις αλήθειες μιας χαμένης πραγματικότητας πάνω στο βρώμικο κρεβάτι της μητρικής σήψης.
Σεντόνια που ο καθαρός αέρας έχει ν΄ ακουμπήσει χρόνια τώρα. Μητρικό δέρμα, που απλωμένο κυλάει παχύρρευστο στην αδιαφορία της καθημερινότητας, αδιάφορο και το ίδιο για το κάθε τι, για το τίποτα του ολικού διαχωρισμού, που δεν επιτεύχθηκε ποτέ και όλο το οικοδόμημα αυτής της σχέσης, Μάνας και Κόρης ήρθε και σωριάστηκε μπροστά στα πόδια της, μπροστά στα πόδια μου, χωρίς να της επιτρέπει, χωρίς να μου επιτρέπει, να κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από την παρατήρηση.
Τι να κάνει;
Να το σηκώσει και να το πάει που;
Να φύγει και να το αφήσει σωριασμένο έτσι;
Να κάνει, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα από όλα αυτά;
Το μόνο που υπήρξε είναι η χαμένη αγάπη που αναζήτησε από αυτή την μητέρα, που ενώ νόμιζε ότι την πλησίαζε, κάθε φορά, ένας λόγος της, μια πράξη, την έκανε να αισθάνεται ότι ήταν μίλια μακριά. Προσπαθούσε να κατασκευάσει μια ταυτότητα μέσα σε αυτή την απόσταση, μέσα στα απροσδιόριστα τοπία της ανέκφραστης μητρότητας. Η αυτοκαταστοφικότητα της ανεβοκατέβαζε το συναίσθημα σαν ασανσέρ, κουβαλώντας το κενό, την έλειψη κατανόησης για την αγριότητα της μητρικής αγάπης που ένιωθε και τώρα ανταπέδιδε και η ίδια.
Εκείνη παρατηρεί την Μάνα της να φεύγει, και εγώ εκείνη. Νιώθω να κρέμομαι από τα δάκτυλά της διήγησης που ψηλαφούσαν το πρόσωπο της σχέσης Μάνας και Κόρης, ακολουθώντας τα χνάρια του μητρικού σώματος στο υγρό μονοπάτι της σήψης, ξεσκεπάζοντας σιγά, σιγά την θανατερή δόση της αγάπης της Κόρης που συνόδευε ή οδηγούσε στην ελευθερία, ή την αιώνια φυλακή της ύπαρξης και της ανυπαρξίας και των δύο.
Εγκλωβισμένος μέσα σε αυτή την πορεία, αναζητούσα απεγνωσμένα να πιαστώ από την επιστημονική μου ιδιότητα, για να προστατεύσω εμένα και εκείνη.
Κερεντζής Λάμπρος
Πίνακας: Edvard Munch

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
http://almalibre-almalibre.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html

http://almalibre-almalibre.blogspot.gr/2012/10/blog-post_14.html

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα